"Θρησκευτικός Φανατισμός" ή Ιδιοτέλεια;

"Θρησκευτικός Φανατισμός" ή Ιδιοτέλεια;

Υπό Αρχιμ. Δρ. Ιγνάτιου Σταυρόπουλου

(κοιν. Αρμόδιο Εισαγγελέα Μεσολογγίου)

Σε απάντηση του άρθρου του φιλόλογου και εν ενεργεία εκπαιδευτικού κ. Π. Πιτσιάκα, δημοσιεύω το παρόν, και επιφυλάσσομαι κάθε δικαιώματος, ειδικά ως προς την σκόπιμη και επιλεκτική αναφορά του ονόματός μου, ενώ παραλείπονται επιμελώς τα αληθή γεγονότα, και τα ονόματα των υπαιτίων της «θρησκευτικής έντασης». Το ζήτημα ήδη ερευνά η Εισαγγελία, ως προς το σκέλος της παράβασης καθήκοντος κά.

Η επίκαιρη αρθρογραφία γενικώς περί του «φανατισμού», για να είναι χωρίς υστεροβουλία, είναι απαραίτητο πέρα από καθαρά φιλολογική προσέγγιση, να έχει αληθινή παρουσίαση των γεγονότων, στα οποία υποτίθεται ότι κανείς αναφέρεται, για ενημέρωση των αναγνωστών, στους οποίους απευθύνεται. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο.

Στρέβλωση των πραγμάτων, πλήρης αποσιώπηση των αληθινών περιστατικών, δυσφήμηση προσώπου, αλλά και παντελής έλλειψη γνώσης του αντικειμένου, που είναι καθαρά νομο – κανονικού δικαίου, και όχι αντικείμενο φιλολογικής ανάλυσης, υποτίθεται ενός αφανάτιστου – αμερόληπτου, φιλόλογου, που γράφοντας, δυστυχώς, κινδυνεύει να φανατίζει τον απλό κόσμο, ακόμα περισσότερο, μη αντιλαμβανόμενος τις τεράστιες ευθύνες του, προς την κατεύθυνση αυτή.

Μπερδεύει για τα καλά, ο κ. φιλόλογος, τις έννοιες,εκκλησία, Ιεραρχία, Ι. Σύνοδο, Ι. Κανόνες, υπακοή, ιερή Παράδοση, μητρόπολη, και πολλές άλλες, αλλά δεν μας λέει ούτε λέξη για το «κριτήριο αληθείας» μέσα στην Εκκλησία. Το έχει ακούσει άραγε ποτέ; Πιθανολογώ πως όχι, μελετώντας το κείμενό του περί "θρησκευτικού φανατισμού".

Το σοβαρό ερώτημα που τίθεται, είναι για ποιο λόγο, ενώ μπερδεύει όλες αυτές τις έννοιες, δεν μπαίνει καθόλου στον κόπο, να ρωτήσει, άραγε στο προκείμενο ζήτημα των "γεγονότων", «Ποια είναι η Αλήθεια; ». Γιατί στην Εκκλησία του Χριστού μας, κ.Π., πρέπει να γνωρίζετε, πως το ανώτατο κριτήριο της "Αλήθειας", είναι η Συνείδηση του Λαού του Θεού! Και όχι η άλφα ή η βήτα απόφαση, κάποιου εκκλησιαστικού οργανισμού. Και το ποιος «καταντά καρκίνωμα» και ποιος όχι, είναι πολύ δύσκολο να το καθορίσουμε εμείς οι εμπαθείς και δυστυχώς φανατιζόμενοι, ή θα έλεγα πιο σωστά ιδιοτελείς και αμαρτωλοί άνθρωποι.

Ελπίζω στα σχολεία μας , να μη διδάσκετε τους νέους μας,ότι οι ενεργοί πολίτες που εκφράζουν δημόσια και δημοκρατικά τις διαμαρτυρίες τους, είναι οι «φανατισμένοι» και να λέτε ότι όσοι «κοιμούνται» είναι οι αρεστοί. Ή να λέτε στη νεολαία μας ότι «ο Χριστός θέλει μαθητές και όχι οπαδούς», για να δικαιολογήσετε να αδικαιολόγητα…

Αλήθεια, πώς γνωρίζετε το τι θέλει ο Χριστός; Σας το είπε κάποιος; Ρωτήσατε άραγε; Αυτά που γράψατε στο άρθρο σας, μήπως τελικά δεν τα πιστεύετε, περί Ιεραρχίας κλπ.; Πώς από μόνος σας,αποφασίσατε ακόμα και για το τι «θέλει ο Χριστός»; Θέλω να πιστεύω, ότι αν ρωτούσατε ακόμα και ένα Θεολόγο συνάδελφό σας, θα σας έλεγε για το θέλημα του Κυρίου, το πολύ γνωστό «άγνωσται αι βουλαί» του Θεού.

Επίσης όταν γράφετε:

«Και δυστυχώς οι συμπεριφορές, που εκδηλώθηκαν, παραμονές Χριστουγέννων, κάθε άλλο παρά την ορθοδοξία εξέφραζαν και τον Χριστό υπηρετούσαν», πως αλήθεια μπορείτε και τα γνωρίζετε όλα αυτά;

Με το συμπέρασμα σας, μόνο μπορώ να συμφωνήσω κάπως κ. φιλόλογε.

Συμφωνώ κι εγώ,δηλαδή, ότι η λύση βρίσκεται « … αν επικρατήσει η αγάπη, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη, η μετριοπάθεια, η υπακοή, η ταπεινότητα, η συνεργασία,η εφαρμογή των κανόνων της εκκλησίας και προ πάντων το ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα και πνεύμα...».

Επιτρέψτε μου, όμως μια απλή, αλλά σπουδαία δίκαια προϋπόθεση:

Οι μοναχοί της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου να πάψουν να εκβιάζονται, από τη «διοίκηση» (;), πως μόνο αν φύγουν και εγκαταλείψουν το μοναστήρι τους, θα "ακυρωθεί" το «επιτίμιο ακοινωνησίας»,και θα τους ξαναδοθούν θέσεις και μισθοί! Τόσο απλά, και εκβιαστικά...

Ντροπή!