Διακήρυξη για τον Μοναστηριακό - Κοινοβιακό παραδοσιακό τρόπο ζωής - διοίκησης και τέλεσης Θ. Λατρείας.

Διακήρυξη για τον Μοναστηριακό - Κοινοβιακό παραδοσιακό τρόπο ζωής - διοίκησης και τέλεσης Θ. Λατρείας.

 

           Ενώπιον των ενδιαφερομένων πιστών και ενώπιον κάθε Αρχής.

 
1. Τα Κοινόβια μοναστήρια και οι μοναστικές Αδελφότητες στην ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση, δεν λειτουργούν με οικονομικό σκοπό τον πλουτισμό κανενός μέλους των μοναστικών Αδελφοτήτων. Το ίδιο ισχύει επίσης και για τις μοναστικές κοινότητες των Ρωμαιοκαθολικών η των άλλων χριστιανικών δογμάτων, διεθνώς.

2. Τα ορθόδοξα μοναστήρια, που λειτουργούν με  συγκεκριμένη παράδοση πολλών αιώνων, δεν έχουν κανένα δικαίωμα ούτε σχετική νομική ρύθμιση, που να τους επιβάλλει να καταβάλλουν για την ύπαρξη τους, κάποιο "φόρο υποτέλειας" σε κανένα τοπικό μητροπολίτη της επαρχίας όπου βρίσκονται, ούτε και σε κανένα άλλο κρατικό λειτουργό.

Η μοναδική νόμιμη φορολογική υποχρέωση των μοναστηριών, και των Μοναχών, είναι αυτή ακριβώς που έχουν όλα τα φυσικά και νομικά πρόσωπα της κάθε επικράτειας. Δηλαδή, οι τακτικοί φόροι, ο ΦΠΑ επί των αγοραπωλησιών, οι έκτακτοι φόροι κλπ.

3. Η μοναστική παράδοση των κοινοβιατών χριστιανών Μοναχών, ανδρών η γυναικών, επιβάλλει την ηθική προσωπική υποχρέωση, σε όσους τυχόν έχουν στο όνομα τους τακτικά έσοδα, να ενισχύουν με αυτά αποκλειστικά  τη  ζωή και τη λειτουργία του Κοινοβίου. Με κοινή απόφαση  αποφασίζονται αναλόγως και οι δυνατότητες των δαπανών προς τρίτους, για φιλανθρωπίες η για κοινωνική μέριμνα και φροντίδα, πάντοτε άνευ διακρίσεων φυλετικών, πολιτικών η θρησκευτικών.

Η οικονομική δραστηριότητα, τα έσοδα, οι δαπάνες, οι δωρεές κλπ των μοναστικών Αδελφοτήτων, είναι αποκλειστική ευθύνη των μελών της κάθε Αδελφότητος, ως ένωσης προσώπων κοινού σκοπού. Δεν απαιτείται καμία προσχηματική, θρησκευτικού  τύπου "ευλογία", ώστε να θεωρούνται νόμιμες "εκκλησιολογικά" οι όποιες οικονομικές δραστηριότητες. Απλά εφαρμόζονται οι ισχύοντες νόμοι της Πολιτείας.

4. Θεωρείται κατά τους ιερούς Κανόνες "Σιμωνία" (δηλαδή, παράνομη και ανήθικη οικονομική συναλλαγή), όταν κάποιος μοναχός η κληρικός δεχθεί, να δώσει η να πάρει χρήματα, μισθούς, "προμήθειες" κλπ, για να μπορεί έτσι να συνεχίσει να είναι «εν ενεργεία»  τελετουργός, των Θείων Μυστηρίων, ή "εν ενεργεία" νομικά, μοναχός της μιας ή της άλλης Ι. Μονής.

Η Σιμωνία αυτή, γίνεται, είτε από κάποιον, που «λαμβάνει» τα χρήματα, είτε από κάποιον που τα «προσφέρει» ως μόνη  δυνατότητα, όταν ο στόχος αποδεδειγμένα είναι συνδεδεμένος με την «εξαγορά» του Ιερού Λειτουργήματος! Γεγονός  που  σημαίνει, ότι ούτε οι μισθοί των ιερέων εγγάμων, η των αγάμων - μοναχών, μπορεί να συνδέονται ποτέ με  «εκβιασμό» τέτοιου είδους. Δηλαδή ή κανείς αυτό, ή δεν κανείς αυτό, ώστε να διατήρησης το "δικαίωμα να  ιερουργείς, λαμβάνοντας τον μισθό σου, ως «αμοιβή» για το «ιερό λειτούργημα».

5. Οι χριστιανοί που θεωρούν ότι μπορεί να είναι περισσότερο αμαρτωλοί, η που θεωρούν ότι επιθυμούν να κοινοβιάσουν, η που αποφασίζουν για δικό τους λόγο να μη δημιουργήσουν οικογένεια και δημιουργούν την ιερή οικογένεια μιας μοναστικής ανδρικής η γυναικείας Αδελφότητος, ανήκουν κανονικά στην ορθόδοξη  Παράδοση,  άσχετα με το τυπικό της κοινοβιακής ζωής, που επιλέγουν να ακολουθήσουν.
Είτε δηλαδή, τον αναχωρητικό  και πιο ασκητικό, σε ερημικά σημεία, είτε τον κοινοβιακό και κοινωνικό - ιεραποστολικό τρόπο ζωής, κοντά στις πόλεις η και μέσα σε αυτές, όπως προέτρεψε και ο οργανωτής του κοινοβιακού μοναχισμού, Μ. Βασίλειος.

Ποτέ δεν σημαίνει,  ότι οι μοναχοί και οι μοναχές, παραβαίνουν τους ιερούς  Κανόνες, η τους νόμους του Κράτους, όταν αποφασίζουν από κοινού να πράξουν κάτι καλό, για το σύνολο του μοναστηριού τους, η του κοινωνικού συνόλου.

6. Η τέλεση της Θείας Λατρείας στον Κύριο Ιησού Χριστό, αλλά και η ιδιαίτερη τιμή με προσευχές και ακολουθίες, στο πρόσωπο της Θεοτόκου και των Αγίων, είναι απόλυτα ελεύθερη, δημόσια, και επιβάλλεται να γίνεται και μάλιστα ιδιαίτερα στις κοινοβιακές Αδελφότητες και μάλιστα πολλές φορές με πανηγυρικό τρόπο με αγρυπνίες κλπ.

Η πιθανή προσπάθεια απαγόρευσης των ιερών τελετουργιών, και μάλιστα συνοδευόμενη από εκβιαστικού και οικονομικού σκοπού ζητήματα, κατά μοναχών, εντάσσεται στα πλαίσια επίσημου  "Διωγμού" της θρησκευτικής Πίστης και Λατρείας και όχι μόνο ενός απλού Διωγμού του μοναστηριακού τρόπου ζωής των Κοινοβίων.

Ένας "διωγμός" αυτού του είδους, όταν επιχειρείται, είναι μη προβλεπόμενος από θρησκευτικούς ιερούς Κανόνες, παράνομος για τη νομοθεσία, αντισυνταγματικός για κάθε Συνταγματική επιταγή, παραβαίνει κάθε έννοια ελευθερίας έκφρασης της Θρησκείας και της ελεύθερης Λατρείας και κάθε έννοια προσωπικής ελευθερίας και ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κανένα απολύτως, την Προσευχή και τη Θεια Λατρεία, έστω και όταν τελείται από αλλόδοξους δημόσια στις πλατείες και τα γήπεδα! Πολύ περισσότερο, όταν τελείται σε χώρους ιερούς και σε ιερά καθιδρύματα, όπως είναι εξ ορισμού τα χριστιανικά ορθόδοξα μοναστήρια στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, που χτίζουν μοναχοί και μοναχές με τη βοήθεια των πιστών.

Η υπογραφή στην Ελλάδα,  Προεδρικών Διαταγμάτων ίδρυσης ή διάλυσης ή συγχώνευσης, από μόνη της ως νομικό γεγονός, δεν μπορεί να σημαίνει τη σύσταση και λειτουργία – ύπαρξη της ζωής,  μιας κοινοβιακής Μονής - Αδελφότητος. Ούτε  σημαίνει υποχρεωτικά και τη «διάλυση» της πραγματικής ζωής ενός Κοινοβίου. Υπάρχουν μάλιστα,  μοναστικές κοινοβιακές Αδελφότητες, που ζουν κανονικά,  χωρίς ύπαρξη ιδρυτικού  Προεδρικού  Διατάγματος, όπως αντίθετα, υπάρχουν και πολλά  Προεδρικά Διατάγματα, ίδρυσης Μοναστηριών, που  τα ιδρύουν κάποιοι μητροπολίτες, που δεν ανταποκρίνονται σε  καμιά μοναστική ύπαρξη μοναχών και κοινοβιακής ζωής.

7. Η  « Ένωση» κάποιων χριστιανών ως μοναχών και η δημιουργία μοναστικής  ζωής και Αδελφότητος, δεν υπάρχει επειδή εκδίδεται και δημοσιεύεται κάποια διοικητική πράξη, όπως π.χ. Καταστατικό, Κανονισμός, Προεδρικό Διάταγμα, Εσωτερικός Κανονισμός κλπ. Αυτά συντάσσονται ανάλογα με την ισχύουσα νομοθεσία κάθε κράτους, για πρακτικούς λόγους, διαφέρουν από χώρα σε χώρα, από εποχή σε εποχή, δεν έχουν πάντα σχέση με τους ιερούς Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας  και βέβαια δεν είναι πάντοτε, προϋπόθεση της ύπαρξης και λειτουργίας των μοναστικών Αδελφοτήτων.

Η πνευματική Ένωση μιας μοναστικής Αδελφότητος, γεννιέται με την αγάπη, την εμπιστοσύνη και την συγκέντρωση, γύρω από ένα πνευματικό Γέροντα , η Γερόντισσα. Αυτή η πνευματική οικογένεια ούτε «ιδρύεται» ούτε και «διαλύεται» με νομικά Διατάγματα. Απλά βασίζεται προαιώνια, ώστε να υπάρχει, στον ιερό θρησκευτικό εθελοντισμό και την πίστη στον Ιησού Χριστό και στα λόγια Του:

«Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν»

Σημείωση

α. Δημοσιεύω το παρόν, αφιερωμένο με αγάπη στα μέλη της τοπικής Εκκλησίας της Ναυπάκτου, και όχι μόνο, με αφορμή την κυκλοφορία σήμερα στις 18-1-2013, κατά την εορτή του Αγίου Αθανασίου, του ΦΕΚ αρ. Φ. 14, με το Π. Διάταγμα, αρ. 5, με θέμα: Διάλυση της "Ιεράς Ανδρώας Κοινοβιακής Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σκάλας Ναυπάκτου" της "Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου" και συγχώνευσή της με την "Ιερά Μονή Αμπελακιωτίσσης της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου" και κατάστασή της ως Μετοχίου αυτής.

 

β. Είναι σε όλους γνωστό ότι το ανωτέρω ΠΔ, εκδόθηκε μετά από προσωπική Απόφαση και «αγώνα» του τοπικού Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεου Βλάχου, που αντιμάχεται την μοναστική Κοινοβιακή ομώνυμη Αδελφότητα επί σειρά ετών.

Πιθανόν ο Σεβ. κ. Ιερόθεος, να ελπίζει ότι με το έγγραφο αυτό μπορεί να «καταφέρει» να διαλύσει όχι νομικά,  αλλά πραγματικά και ουσιαστικά, την ζωή και την πνευματική και κοινωνική δράση των μελών της συγκεκριμένης Κοινοβιακής Αδελφότητος.

Η συνέχιση της ζωής του συγκεκριμένου Κοινοβίου και οι πνευματικές αντοχές των μοναχών, αλλά  και των πολλών χριστιανών  φίλων που στηρίζουν το Κοινόβιο, θα αποδείξουν το τι μπορεί να κάνει η αγάπη η υπομονή και η επιμονή στην Παράδοση του ορθόδοξου μοναστηριακού τρόπου ζωής και λειτουργίας που στόχο έχει τον αγιασμό των μοναχών, αλλά και την προσφορά αγάπης στο συνάνθρωπο.

 

Αρχιμ. Ιγνάτιος Σταυρόπουλος

πτ. Θεολογίας, πτ. Νομικής,  Δρ. Κοινωνιολογίας, υπ. Δρ. Νομικής
email:  signatios@gmail.com