Αρχιμ. Δρ Ιγνάτιος Σταυρόπουλος: Ιερά Μονή Αμπελακιώτισσας – Ένα Πατριαρχικό Σταυροπηγιακό Μοναστήρι. Διοικητικές «ασέλγειες» σε βάρος των μοναστηριών της Ναυπακτίας.

Διαρκεί πάνω από πέντε αιώνες, η ζωή και η ιστορία του μοναστηριού της «Παναγίας Αμπελακιώτισσας», Ναυπακτίας. Είναι πασίγνωστη η ύπαρξη του, και από τα πολλά θαύματα που διηγούνται ακόμα οι παλιοί Ναυπάκτιοι, από τη θαυματουργική Χάρη του πολύτιμου Ιερού λειψάνου του Αγίου Πολυκάρπου, που φυλάσσεται ως σήμερα στο μοναστήρι.

Στην πορεία, της ζωής του μοναστηριού μέσα στους αιώνες, ένας σεβαστός αριθμός αφιερωμάτων ακίνητης περιουσίας από ευλαβείς χριστιανούς, πέρασε στο όνομα του μοναστηριού. Τελικά,όμως, σιγά σιγά, όλη η περιουσία «εξαφανίστηκε», ώστε να φτάσει σε σημείο να καταγγέλλεται, ότι δεν έχει «…η Μονή ούτε τα αναγκαία σκεύη…»(!).

Προ πενταετίας, επισκεπτόμενος την Ναύπακτο το 2008, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, κατά την επίσημη υποδοχή του στην πλατεία λιμένος, ενώπιον του πλήθους, ανέφερε επί λέξει ότι : « Το ιστορικόν μοναστήρι της Αμπελακιώτισσας, το οποίο ήτο Πατριαρχικόν Σταυροπήγιον,υπενθυμίζει το στοργικόν ενδιαφέρον, το οποίον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εδείκνυε εις τον τόπον σας».

Και κατά τη Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγ. Δημητρίου Ναυπάκτου, συνέχισε η σχετική αναφορά, με τα λόγια του Πατριάρχη : «…και την Αμπελακιώτισσαν, το σεβάσμιον εκείνο Πατριαρχικόν Σταυροπήγιον…»

(Βλέπε εφημ. «Παρέμβαση» Δεκ. 2008, σελ. 8,9):

https://docs.google.com/file/d/1k3lzaxhyxwjpAcEI9sDhsOiMu0HxwbSF2fHFMyvXb6fuPoCvp3T3SO5-F5Cp/edit?usp=sharing

https://docs.google.com/file/d/1qPs5SGwi-jzpmvSOiEKIXKA0ymj1Q36m2f_KtFZvovK3l_OJNTS8Fy-gdUsr/edit?usp=sharing

Δυστυχώς, αφού έπαψε να υπάρχει το «στοργικόν ενδιαφέρον» και άρα και η «προστασία» προς αυτό το Σταυροπηγιακό μοναστήρι, από το Πατριαρχείο, ήρθαν πολύ δύσκολες εποχές για την Αμπελακιώτισσα.

Σημαντικές ημερομηνίες, για την ιστορία του μοναστηριού, δείχνουν ότι τα μάτια «κάποιων», πάντα είναι στραμμένα πάνω του, και από το ότι απέδειξε η μέχρι σήμερα ιστορία, ποτέ για καλό σκοπό. Οι τοπικοί μητροπολίτες δυστυχώς δεν φάνηκαν αντάξιοι των περιστάσεων και το μοναστήρι της Αμπελακιώτισσας, πήγαινε απ το κακό στο χειρότερο, για διάφορους λόγους.

Τελικά, μένοντας «έρμαιο» στις ορέξεις των διάφορων φιλόδοξων «αρπακτικών», αλλά και χωρίς την άνωθεν προστασία του Οικ. Πατριαρχείου πλέον, από την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους ως σήμερα, η Αμπελακιώτισσα, ως μοναστήρι, αφού «έχασε» τεράστια περιουσία, ουσιαστικά δηλαδή αφού «λεηλατήθηκε», πέρασε από διάφορα στάδια:

Α. Διαλύθηκε,νομικά, με Οθωνικό διάταγμα του 1833.

Β. Μετά το σάλο που ξέσπασε και την αναστάτωση - ξεσηκωμό των χριστιανών στην τοπική κοινωνία, επανιδρύθηκε νομικά, με Βασιλικό Διάταγμα, 12-5-1835.

Είναι εύκολο βέβαια να αναλογιστεί κανείς την λεηλασία, που υπέστη το μοναστήρι μέσα στη διετία αυτή.

(Βλ. Ναυπακτιακά ΙΔ1, Αθήνα 2009, σελ. 274, Χαρ. Χαραλαμπόπουλος):

https://docs.google.com/file/d/12WwELKK6V1monqST80WmsiFc55SZj53EOjSqP664Hrwk1g_nAdVbZAz0TtKr/edit?usp=sharing

Στις τελευταίες δεκαετίες, ως προς την σύγχρονη ιστορία του μοναστηριού της Αμπελακιώτισσας, αναφέρουμε προς ενημέρωση των ενδιαφερομένων, το ότι διάφορες διοικητικές ενέργειες έγιναν, προφανώς όλες σε πλήρη άγνοια των χριστιανών της επαρχίας Ναυπακτίας και σε πλήρη άγνοια των κληρικών και μοναχών της.

Εκδόθηκαν τρία Προεδρικά Διατάγματα σε ΦΕΚ:

Γ. Στις 30-5-1991, το Προεδρικό Διάταγμα αρ. 227, με απόφαση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Αλέξανδρου Παπαδόπουλου, όπου γίνεται η νομική «Μετατροπή της ανδρώας Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου, Αμπελακιωτίσσης Ναυπακτίας, Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, εις γυναικείαν τοιαύτην, (Βλ.ΦΕΚ 82/1991).

https://docs.google.com/file/d/1cQh2nB4dgN1HQwR17h1zBkwSiHNzZUShn8wLnBvZXziCdH79brwMDaPG2TgP/edit?usp=sharing

Δ. Στις 26-6-2003, το Προεδρικό Διάταγμα αρ. 198, με απόφαση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεου Βλάχου, όπου γίνεται η «Μετατροπή σε Ανδρώα Κοινοβιακή της Γυναικείας Κοινοβιακής Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμπελακιωτίσσης της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου». (Βλ.ΦΕΚ 159/2003).

https://docs.google.com/file/d/1p8a12bWKSd65I5OJpfwNWijWUKTtunSf5F6_8rXk7WfhXxSS5oYwfLVDaC4-/edit?usp=sharing

Ε. Στις 17-1-2013, με Προεδρικό Διάταγμα αρ. 5, με απόφαση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεου Βλάχου, γίνεται η Διάλυση της «Ιεράς Ανδρώας Κοινοβιακής Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σκάλας Ναυπάκτου»… και συγχώνευσή της με την «Ιερά Μονή Αμπελακιωτίσσης της Ιεράς Μητροπόλεως…», (Βλ. ΦΕΚ 14/2013).

https://docs.google.com/file/d/1Z5FurO4pUTDRC63vj5I0VL4fKE8sI28xGexNn7ofU7LpF6Zo8y8m1Rjgmse_/edit?usp=sharing

Το παράδοξο είναι ότι στην σημερινή εκκοσμικευμένη πλέον διοικητική μηχανή της κρατικοδίαιτης ελλαδικής Εκκλησίας, ενώ δεν υπάρχει ο σύγχρονος «Οθωνας» - Πολιτεία, έρχεται από μόνη της πλέον, η ίδια η «εκκλησιαστική» διοίκηση να «διαλύσει» και να καταργήσει ετσιθελικά στην πράξη τον θεσμό του αυτοδιοίκητου στην μοναστηριακή παράδοση αιώνων. Μόνη αντίσταση, η προσπάθεια των πιστών χριστιανών και των μοναχών, να υπάρξουν και να συνεχίσουν την πατροπαράδοτη μοναστηριακή πρακτική του κοινοβιακού συστήματος.

Αποτελεί τοπικά, κλασικό παράδειγμα, αυθαίρετης αρπαγής αστικής μοναστηριακής ακίνητης περιουσίας, από την Ι. Μητρόπολη Ναυπάκτου, ένα παλαιότερο γεγονός, που όμως δείχνει την όλη νοοτροπία που επικρατεί σήμερα, σχετικά με τις μοναστηριακές περιουσίες. Ο προηγούμενος μητροπολίτης κ. Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, «διόρισε» ως διαχειριστική επιτροπή του μοναστηριού του Αγ. Ιωάννη Βομβοκούς, «βολικούς» έγγαμους ιερείς, που «υποχρεώθηκαν» (!) να μεταγράψουν συμβολαιογραφικά, υπέρ της μητρόπολης Ναυπάκτου, αστικό ακίνητο, παρ’ όλο που ήταν ιδιοκτησίας του μοναστηριού, (οδός Αρβανίτη 11, Ναύπακτος).

(Βλ. φωτό του σημερινού ακινήτου): https://plus.google.com/u/0/114158045888232617038/posts/4A8MexYJUU7

Έτσι με νομότυπες«πατέντες» - δηλαδή με αυθαίρετες διοικητικές παρεμβάσεις- προτείνονται στην πραγματικότητα και δημιουργούνται «κουφάρια» μοναστηριών, τυπικά μόνο ονομαζόμενων κοινοβίων. Οι μοναχοί ή μοναχές πρέπει και ωθούνται στο να είναι ή μονίμως απόντες, "τουρίστες μοναχοί", ή εντελώς άβουλοι, ώστε να κατευθύνονται και να «υπακούουν» στις άνωθεν «ιερές» εντολές. Διαφορετικά θα ονομάζονται, «αιρετικοί», «ανυπάκουοι», «ακοινώνητοι», «απείθαρχοι» κλπ. Στην ουσία κινδυνεύει σοβαρά να γελοιοποιηθεί η πραγματική έννοια της υπακοής, ως αρετή.

Η σύγχρονη αυθαιρεσία της επισκοπικής παρέμβασης και της πρωτοφανούς απόπειρας πλήρους κατάργησης του θεσμού του αυτοδιοίκητου, για τα κοινόβια μοναστήρια της περιοχής της Ναυπακτίας, αποκορυφώθηκε πρόσφατα με την πράξη αρ. ΡΛ 402/ 2011 του τωρινού μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεου Βλάχου, για την νομική «διάλυση» της Ανρδώας Κοινοβιακής Μονής Μεταμορφώσεως Σκάλας, με προφανή στόχο την περιουσιακή-διοικητική καθυπόταξη της Αδελφότητος της Μονής και όχι μόνο, με εντελώς προσχηματική και ψευδή αιτιολογία και επιχειρηματολογία, αντικείμενο πλέον της ποινικής δικαιοσύνης. ( Βλ. την ιστορική απόφαση του μητροπολίτη):

https://docs.google.com/file/d/1W5mVCpYP3cllOHb9qaOvJty_v5Fzrn8MU3kTE0l-gnEJ2Bb4UdSznCPGnE72/edit

Τελικά, μπορούν άραγε κάποιοι σήμερα, να μας εξηγήσουν τι ακριβώς απέγινε η τεράστια ακίνητη περιουσία των μοναστηριών της Παναγίας Αμπελακιώτισσας και του Αγ. Ιωάννου Βομβοκούς, Ναυπακτίας; Πώς μπορούν να «διορίζονται», ως «διαχειριστές» των ιερών κοινοβίων, αυτοί που στόχο έχουν να τα λεηλατούν; Πώς μπορεί να καταργούνται οι θεσμοί λειτουργίας των μοναστηριών; Ποιοι επιδιώκουν το να εκδιώκονται οι μοναχοί, έξω από τα μοναστήρια τους, όπου έδωσαν ιερό όρκο αφιέρωσης; Ποιοι ιεροί Κανόνες δίνουν τάχα το δικαίωμα σε επισκόπους να παρεμβαίνουν στα μοναστήρια, όταν υπάρχουν σ' αυτά μοναστικές αδελφότητες και να απαιτουν μάλιστα συνδιοίκηση και συνδιαχείριση; Γιατί στο Βυζάντιο απαγορευόταν ουσιαστικά, η οποιαδήποτε παρέμβαση του επισκόπου στις μοναστικές αδελφότητες;

Αρχιμ. Δρ. Ιγνάτιος Σταυρόπουλος