Αποφ. Συμβουλίου της Επικρατείας αρ. 299/ 2016

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, μετά από σχετική αίτηση των μοναχών που εγκαταβιούν στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου, ακύρωσε αμετάκλητα το Προε-δρικό Διάταγμα 5/ 2013, (ΦΕΚ Α 24/17.1.2013), που εκδό- θηκε  μετά απο την αποφαση του μητροπολίτη Ναυπάκτου (ΡΛ' 2011),  που ζητούσε την διάλυση του νομικού προσώπου του Κοινοβιακού Μοναστηριού και την μετατροπή του σε μετόχι της Ιεράς Μονής Αμπελακιώτισσας.  

Η Αίτηση της Ακυρώσεως στρεφότανε κατά του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, που ενέκρινε την πρόταση του μητροπολίτη Ναυπάκτου προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Επίσης στη δίκη, και γιά την υπεράσπιση της πρότασης του μητρτροπολίτη Ναυπάκτου, άσκησε παρέμβαση με δικόγραφο και η  Εκκλησία της Ελλάδος. 

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την ιστορική αυτή απόφασή του, ακυρώνει το Πρ. Διάταγμα περί διάλυσης του μοναστηριού και την απόφαση του μητροπολίτη, αλλά και επίσης απορρίπτει την παρέμβαση της Εκκλησίας Ελλάδος. 

Η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Σωτήρος, επανέρχεται στην προτέρα νομική κατάσταση της ίδρυσής της, του έτους 1980, όπως δηλαδή ιδρύθηκε από τον ιδρυτή της, Αρχιμ. κ. Σπυρίδωνα Λογοθέτη, τον τότε μητροπολίτη Ναυπάκτου Δαμασκηνό Κοτζιά και επανέρχεται σε ισχύ, το Προεδρικό Διάταγμα ίδρυσης που υπέγραψε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής. 

Η συγκεκριμένη Απόφαση, αποτελεί νέα νομολογία γιά τα ελληνικά δεδομένα του δημόσιου, του εκκλησιαστικού και του διοικητικού δικαίου, και ουσιαστικά έρχεται να προστατεύσει τον πατροπαράδοτο θεσμό του αυτοδιοίκητου των ελληνικών κοινοβιακών μοναστηριών.  Δεν μπορεί να έχουν πλημμελή αιτιολόγηση και έλλειψη "νόμιμης βάσης" οι πράξεις της εκκλησιαστικής διοίκησης, όταν εκδίδονται σε βάρος των αναγνωρισμένων μοναστηριών.  

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο σκεπτικό της Απόφασης αναφέρονται μεταξύ άλλων ότι:

"...δεν υπήρχε απόφαση σε ισχύ της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία να εγκρίνει τη διάλυση της Ι. Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σκάλας Ναυπάκτου, όπως απαιτείται από τη διάταξη του άρθρου 39 παρ. 3 του ν. 590/1977."

" ...ισχυρισμοί του Δημοσίου και της παρεμβαίνουσας, {Εκκλησίας Ελλάδος}, οι οποίοι προβάλλονται κατ' επίκληση επιβληθέντων σε βάρος των ως άνω αιτούντων επιτιμίων ακοινωνησίας ...είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι."

"...Εν όψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει, κατ αποδοχή σχετικού λόγου ακυρώσεως, ότι το προσβαλλόμενο προεδρικό διάταγμα είναι ακυρωτέο, διότι είχε στερηθεί, κατα τον κρίσιμο χρόνο, της νόμιμης βάσης του, όπως αυτή προέκυπτε από την προαναφερθείσα εγκριτική απόφαση της Δ.Ι.Σ...".

Συμπερασματικά υπενθυμίζεται ότι, το καθεστώς των ενοριών που διοικούνται απο τον επιχώριο μητροπολίτη διαφέρει εντελώς από το καθεστώς της διοίκησης των αυτοδιοίκητων κοινοβιακών μοναστηριών που πατροπαράδοτα διοικούνται αποκλειστικά και μόνο απο τον εκλεγμένο Ηγούμενο, το Ηγουμενοσυμβούλιο και την Ολομέλεια του Κοινοβίου.

Το πλήρες κείμενο της Απόφασης:

https://drive.google.com/file/d/0B4RsXv2nzziESmZpU0I3c3NKaUE/view