Αναφορά Ενώπιον του Αμερικανού Πρέσβυ

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΠΡΕΣΒΥ

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ    ΠΡΕΣΒΕΙΑ

ΑΝΑΦΟΡΑ

Αξιότιμε κ. Πρέσβυ,

Πληροφορούμενοι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι, εντελώς πρόσφατα (23-11-2012), η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξέλεξε και πάλι τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής για μια δεύτερη θητεία στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ηνωμένων Εθνών, αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό την ιδιαίτερη βαρύτητα αλλά και επιρροή, σε οικουμενικό επίπεδο,που έχουν μέχρι σήμερα οι ετήσιες εκθέσεις της Χώρας σας σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιτρέψτε μας, παρακαλούμε, να θέσουμε υπόψη σας τα ακόλουθα σημαντικά:

[1]Όπως είναι γνωστό, η ολοένα και ευρύτερη συνειδητοποίηση από τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη και τους διεθνείς φορείς ή οργανισμούς, της καθοριστικής σημασίας που ενέχει το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας, για την ομαλή συμβίωση στις σύγχρονες κοινωνίες, είχε ως θεσμικό αποτέλεσμα την κατοχύρωση του δικαιώματος αυτού από αυξημένης ισχύος νομικά κείμενα, όπως είναι τα κρατικά συντάγματα και οι διεθνείς διακηρύξεις ή συμβάσεις. Με τον τρόπο αυτόν, η προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας επιτυγχάνεται σήμερα μέσα από ένα ευρύ πλέγμα ρυθμίσεων, το οποίο ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, ως κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συγκροτείται κυρίως από τις διατάξεις του άρθρ. 13 του Συντάγματος 1975 και τις σχετικές με την προστασία του ίδιου δικαιώματος ρυθμίσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου(Ρώμη, 1950).

Το γενικού περιεχομένου δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας, που αποτελεί προέκταση και συμπλήρωμα του δικαιώματος της προσωπικής ελευθερίας (άρθρ. 5 § 1 Συντ.), συναρθρώνεται από δύο εξίσου μεγάλης σπουδαιότητας εκδηλώσεις: την ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως(άρθρ. 13 § 1 Συντ.) και την ελευθερία της λατρείας (άρθρο 13 § 2-3 Συντ.). Στο εύρος προστασίας των ανωτέρω δικαιωμάτων, καταλέγονται, μεταξύ άλλων, το δικαίωμα της θρησκευτικής αυτοδιοικήσεως, δηλαδή η μη υποχρεωτική επιβολή αντισυνταγματικών και παράνομων υποχρεώσεων στη θρησκευτική σφαίρα των ανθρώπων, όταν αυτοί συστήνουν θρησκευτικούς οργανισμούς, καθώς και η ελεύθερη άσκηση των λατρευτικών τους καθηκόντων.

[2]Η προστασία της θρησκευτικής ισότητας στο πλαίσιο της ελληνικής έννομης τάξης ολοκληρώνεται από την παράλληλη ισχύ διεθνών συνθηκών, όπως μεταξύ άλλων είναι:

- ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών (1945),που κυρώθηκε από τη χώρα μας με το Ν. 585/1945, «περί κυρώσεως του εν Αγίω Φραγκίσκω υπογραφέντος Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών» (Εφημερίδα της Κυβερνήσεως φύλλο Α’ 242/1945),

- η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία υιοθετήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1948 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (άρθρ. 2, 18),

- η Διακήρυξη της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. (1981) για την εξάλειψη όλων των μορφών μισαλλοδοξίας και διακρίσεων,που βασίζονται στη θρησκεία ή την πεποίθηση,

- το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (1966), το οποίο, κυρίως με τα άρθρα 2, 18, 26 και 27,κατοχυρώνει τη θρησκευτική ελευθερία,

- ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Νίκαια Γαλλίας, 7-12-2000).

 

[3]Ας έλθουμε όμως τώρα στα καταγγελλόμενα πραγματικά περιστατικά:

Όργανο διοικήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι η

Διαρκής Ι.Σύνοδος, (Permanent HolySynod, PHS), η οποία αποτελείται κατά το παρόν έτος, από τους κατωτέρω, (ως μέλη της 156ης συνοδικής περιόδου 2012-2013): κ. Ιερώνυμος Λιάπης, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ως Πρόεδρος, και ως μέλη οι: Σεβασμιώτατοι κύριοι Μητροπολίτες: Προκόπιος Τσακουμάκας, Κοσμάς Παπαχρήστος, Παύλος Αποστολίδης, Παύλος Ιωάννου, Ιερεμίας Φούντας, Διονύσιος Μάνταλος, Χρυσόστομος Σταυρόπουλος, Χρυσόστομος Σαββάτος, Θεόφιλος Μανωλάτος, Εμμανουήλ Σιγάλας, Ιωάννης Τασσιάς και Μάρκος Βασιλάκης

Με το αριθμ. 4362/2077/23.10.2012 έγγραφό της η PHS γνωστοποιεί προς τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο Βλάχο ότι, κατόπιν μεταξύ τους αλληλογραφίας, αποφάσισε σε συνεδρίασή της που έλαβε χώρα στις 8.10.2012 να επιβάλλει σε όλα τα μέλη της Μοναστικής μας Αδελφότητας, που αριθμεί σήμερα 19 Μοναχούς, την λεγόμενη ποινή της “ακοινωνησίας”,δηλαδή την απαγόρευση να συμμετέχουμε με οποιοδήποτε τρόπο στη λατρευτική ζωή και προσευχή της Εκκλησίας μας, τελώντας τις προβλεπόμενες από την πίστη μας λατρευτικές πράξεις. Παράλληλα, το ίδιο όργανο αποφάσισε το εντελώς αδικαιολόγητο και ακραίο μέτρο της διαγραφής από τη δύναμη των μελών της Μονής δύο μοναχών, οι οποίοι συμβαίνει να είμαστε και αμερικανοί υπήκοοι, ήτοι των ιερομονάχων Ιγνάτιου Σταυρόπουλου και Χρυσόστομου Τρομπούκη.

Ακολούθως, όμως, με το υπ’ αριθμ. πρωτ.4714/2078/23.10.2012 έγγραφό της, η Δ.Ι.Σ. υποστηρίζει ότι, εφόσον επιβλήθηκε η πιο πάνω πνευματική ποινή, τότε δεν μπορούμε ούτε να ασκούμε τη διοίκηση της Ιεράς Μονής μας, την οποία κατασκευάσαμε οι ίδιοι με τις δικές μας οικονομίες και εργασίες και η οποία είναι, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, Νομικό πρόσωπο Δημόσιου Δικαίου.

Μετά από αυτά, η PHS ζητάει από τον ίδιο Μητροπολίτη, και αυτός αμέσως εκτελεί χωρίς καθυστέρηση, τον διορισμό μίας «Τριμελούς Διοικητικής και Διαχειριστικής Επιτροπής της Μονής», η οποία πλέον θα μπορεί να ασκεί κάθε πράξη διοικήσεως και εκπροσωπήσεως της Μονής που ιδρύσαμε και οικοδομήσαμε, με πολύ κόπο και μακροχρόνιους αγώνες,εμείς οι ίδιοι.

[4]. Σχετικά όμως με όλα τα ανωτέρω,επιτρέψτε μας να Σάς γνωρίσουμε τα εξής:

(α) Σύμφωνα με τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων,η «ποινή της ακοινωνησίας», όταν επιβάλλεται σύμφωνα με το νόμο, έχει χαρακτήρα καθαρά θρησκευτικό και όχι διοικητικό, δηλαδή δεν συνεπάγεται στέρηση της διοικήσεως ενός δημόσιου διοικητικού οργανισμού, όπως είναι και η Μονή μας (Ολομέλεια Συμβουλίου της Επικρατείας 2976-2991/1996, Συμβούλιο της Επικρατείας 615-616/2004, 685-688/2001, 2154/1988 και πολλές άλλες αποφάσεις). Συνεπώς, με την ανωτέρω απόφαση της Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, επιχειρείται πλάγια και έμμεσα η υφαρπαγή της περιουσίας ενός μεγάλου διοικητικού οργανισμού.Υπογραμμίζεται ότι η Μονή μας ιδρύθηκε με το Προεδρικό Διάταγμα 601/5.7.1980, που ισχύει πλήρως και δεν έχει καταργηθεί ή ανακληθεί (Εφημερίδα της Κυβερνήσεως φύλλο Α´ 160/15.7.1980).

(β) Δεν εφαρμόσθηκαν καθόλου οι πολιτειακές διατάξεις του Ν. 5383/1932, που ρυθμίζουν τη διαδικασία για τα Εκκλησιαστικά Δικαστήρια. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι το πιο πάνω βαρύ μέτρο δεν λήφθηκε με δημοσιότητα και τήρηση της νόμιμης διαδικασίας,ακριβώς διότι είναι απόφαση παράνομη και θα ασχολούνταν σχετικά τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Αντίθετα, ακολουθήθηκε ένας κρυφός και μυστικός τρόπος,«δι’ αλληλογραφίας» (!!!), όπως λέει και η σχετική απόφαση της Ιεράς Συνόδου.

(γ) Η παράνομη αυτή επιβολή της ποινής, και μάλιστα σε μία τέτοια ευρεία κλίμακα, επί όλων δηλαδή των μελών της Αδελφότητας, αναμφίβολα προσβάλλει με βάναυσο τρόπο το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των μελών της Αδελφότητάς μας στην ελευθερία της λατρείας, οι περιορισμοί της οποίας προστατεύονται από το ίδιο το Σύνταγμα (άρθρο13 παρ. 2 Συντ.) και τις πιο πάνω διεθνείς συνθήκες.

(δ)Τα ανωτέρω μέτρα λήφθηκαν χωρίς να κληθούμε να εκθέσουμε τις απόψεις μας. Η συνοδική απόφαση επικαλείται σαν «αιτιολογία» αυτής παντελώς αόριστες «πληροφορίες», ότι δήθεν παραβιάσαμε το Νόμο, χωρίς όμως και να κληθούμε να εκθέσουμε τις απόψεις μας, όπως επιβάλλει το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος.

Επιτρέψτε μας τέλος να Σας γνωρίσουμε ότι, ανάλογες προσπάθειες της Συνόδου, που έγιναν ένα μόλις χρόνο πριν, κρίθηκαν παράνομες και αποδοκιμάσθηκαν από το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Για το λόγο αυτό, η Σύνοδος επέλεξε τώρα την πλάγια αυτή μέθοδο προσβολής της θρησκευτικής μας ελευθερίας, παραγκωνίζοντας την Ελληνική Πολιτεία που προφανώς θα αποτελούσε εμπόδιο στα παράνομα σχέδιά της.

Κύριε Πρέσβυ,

όπως γνωρίζουμε, η Χώρα μας δεν αποτελεί, δυστυχώς, υπόδειγμα προστασίας του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας, όπως άλλωστε τούτο πιστοποιείται από τις 17 συνολικά καταδίκες της από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που εδρεύει στο Στρασβούργο (υποθέσεις κατά Ελλάδος: Δημητράς, Αλεξανδρίδης, Βέργος, Σοφιανόπουλος, Αγκά, Θλιμμένος, Σερίφ,Τσαβαχίδης, Λαρίσης, Καθολική Εκκλησία «Παναγία των Χανίων», Πεντίδης, Τσιρλής και Κουλουμπάς, Γεωργιάδης, Βαλσάμης, Ευστρατίου, Μανουσάκης, Ι. Μονές, Κοκκινάκης).

Η ανωτέρω απόφαση της Συνόδου, που διέπεται από άκρατο ιεροκρατικό πνεύμα, θυμίζει δυστυχώς περισσότερο θρησκευτικό κλίμα ασιατικών καθεστώτων, παρά αυτό μίας ευνομούμενης δυτικοευρωπαϊκής δημοκρατίας, δικαιολογώντας τον μεγάλο αριθμό των πιο πάνω καταδικών.

Οι ΗΠΑ έχουν αποδείξει στη διεθνή κοινότητα πως και γνωρίζουν και μπορούν, όταν χρειαστεί, να ενημερώσουν υπεύθυνα και να προστατεύσουν το θεμελιώδες δικαίωμα στη θρησκευτική ελευθερία,ιδίως όταν αυτό προσβάλλεται τόσο βάναυσα.

Θέλουμε ακόμη να υπογραμμίσουμε τη λύπη μας για το εντελώς αδικαιολόγητο, πρωτοφανές και ακραίο μέτρο της απόπειρας διαγραφής από τη δύναμη των μελών της Μονής, των δύο αμερικανών υπηκόων, ήτοι των ιερομονάχων:a)Ιγνάτιου Σ. Σταυρόπουλου (or Paul Stavros) και b) Χρυσόστομου Ν. Τρομπούκη.

Γι’ αυτό, είμαστε βέβαιοι ότι θα ασχοληθείτε επισταμένως και με την υπόθεσή μας.

Σάς ευχαριστούμε για το χρόνο Σας.

Μετά τιμής

Αρχιμ. Ιγνάτιος Σ. Σταυρόπουλος (ή Paul S. Stavros)

 

 

 

 

(το κείμενο στην αγγλική έκδοση)

BEFORE THE AMERICAN AMBASSADOR

AMERICAN EMBASSY

REFERENCE

Dear Mr. Ambassador,

Having learned with interest that, very recently (23-11-2012), the General Assembly of the UN once again elected the USA for a second term in the Human Rights Council of the United Nations,thus recognizing the particular importance and influence hitherto of your country's annual reports on human rights at a global level, let us, please, present you with the following important issues:

[1] As is known, the ever-greater understanding by modern democratic states and international bodies and organizations of the vital importance of the fundamental human right of religious freedom for smooth coexistence in modern societies has lead to the institutional consolidation of this right through legal texts of increased validity, such as state constitutions and international declarations or conventions. In this way, the protection of religious freedom is achieved today through a broad set of regulations, which, in the case of Greece in particular, as a member state of the European Union, is composed mainly of the provisions of art. 13 of the 1975 Constitution and the regulations of the European Convention on Human Rights (Rome, 1950) relevant to the protection of that right.

The general right of religious freedom, which is an extension and supplement of the right to personal liberty (art. 5 § 1 Const.), is articulated by two elements of equally great importance: freedom of religious conscience (art. 13 § 1 Const.) and freedom of worship (article 13 § 2-3 Const.). The scope of protection of the above rights includes, inter alia, the right of religious self-government, i.e. the non-mandatory imposition of unconstitutional and illegal obligations on the religious sphere of people, when they establish religious institutions, and the free exercise of their religious duties.

[2] The protection of religious equality in the framework of the Greek legal system is completed by the simultaneous validity of international treaties, such as, among others:

- The Charter of the United Nations (1945), ratified by our country through L. 585/1945, "on the ratification of the Charter of the United Nations signed in San Francisco" (Gov. Gazette Sheet A' 242/1945)

- the Universal Declaration of Human Rights, adopted on 10 December 1948 by the General Assembly of the United Nations (art. 2, 18),

- the Declaration of the General Assembly of the United Nations (1981) on the elimination of all forms of intolerance and discrimination based on religion or belief,

- the International Covenant on Civil and Political Rights (1966), which - primarily with articles 2, 18, 26 and 27 - provides for freedom of religion,

- the Charter of Fundamental Rights of the European Union (Nice France, 07/12/2000).

[3] But let us come now to the denounced facts:

The administrative body of the Church of Greece is

the Permanent Holy Synod (PHS), which, this year, is comprised of the following (as members of the 156th conciliar period 2012-2013): Mr. Ieronymos Liapis, Archbishop of Athens and All Greece, as President and as members: the Reverend Metropolitans, Messrs: Procopios Tsakoumakas, Kosmas Papachristos, Pavlos Apostolidis, Pavlos Ioannou, Ieremias Fountas, Dionysios Mantalos, Chrysostomos Stavropoulos, Chrysostomos Savvatos, Theophilos Manolatos, Emmanuel Sigalas, Ioannis Tassias and Markos Vassilakis.

With its document No. 4362/2077/23.10.2012, the PHS notified the Metropolitan of Nafpaktos, Mr. Ierotheos Vlahos, that following correspondence between them, it decided in its meeting on 8.10.2012 to impose on all members of our Monastic Brotherhood, which currently numbers 19 monks, the penalty of "excommunication", i.e. the prohibition to participate in any way in the devotional life and prayer of our Church, by performing the devotional acts envisaged by our faith. In parallel, the same body decided the totally unjustified and extreme measure of removing the two monks, namely Ignatios Stavropoulos and Chrysostomos Trompoukis, who happen to be American nationals, from the monastery's force.

Subsequently, however, with its document No. 4714/2078/23.10.2012 the PHS argued that since the above spiritual sentence was imposed, we could no longer even exercise the administration of our Monastery, which we created ourselves with our own savings and work, and which, according to Greek law, is a legal entity under public law.

Following the above, the PHS asked of the same Metropolitan, and he immediately executed without delay, the appointment of a "Three-Member Administrative and Management Committee of the Monastery", which will now be able to exercise any act of representation and administration of the Monastery we founded and built ourselves, with great efforts and long struggles.

[4]. Regarding all the above however, allow us to inform You of the following:

(a) In accordance with the decisions of the Greek courts, the "penalty of excommunication" when imposed by law, is of a purely religious and not of an administrative nature, which means that it does not entail the deprivation of the administration of a public administrative body, such as our Monastery (Plenary of the Council of State 2976-2991/1996, Council of State 615-616/2004, 685-688/2001, 2154/1988 and many other decisions). Therefore, the above decision of the Synod of the Church of Greece circularly and indirectly attempts to purloin the property of a large administrative organization. It is emphasized that our Monastery was founded by Presidential Decree 601/5.7.1980, which is fully valid and has not been withdrawn or revoked (Gov. Gazette Sheet A 160/15.7.1980).

(b) The provisions of Law 5383/1932, regulating the procedure for the Ecclesiastical Courts were not applied at all. This means that the above severe measure was not taken following the formalities of publicity and the due legal process, precisely because the decision is illegal and would draw the attention of the media. Instead, a clandestine and secret procedure was followed, "by correspondence" (!) as stated in the relevant decision of the Holy Synod.

(c) This illegal sentencing, in such a large scale, i.e. for all members of the Brotherhood, undoubtedly severely affects the inalienable right of all members of our Brotherhood to freedom of worship, the limitations of which are protected by the Constitution itself (Article 13 par. 2 Const.) and the above international treaties.

(d) The above measures were taken without inviting us to present our opinions. The conciliar decision cited, as its "justification", utterly vague "information" that we allegedly violated the law, without inviting us to present our views, as required by the right to a prior hearing under Article 20, paragraph 2 of the Constitution.

Let us finally inform You that similar efforts of the Synod, which took place just a year ago, were considered illegal and were rejected by the Ministry of Education and Religious Affairs.

For this reason, the Synod now chose this indirect method of attacking our religious freedom, bypassing the Greek State, which obviously would be a barrier to its illegal plans.

Dear Ambassador,

as we know, our Country is not, unfortunately, a model for the protection of the right of religious freedom, as indeed confirmed by its 17 convictions by the European Court of Human Rights, based in Strasbourg (cases against Greece:Dimitras, Alexandridis, Vergos, Sofianopoulos, Aga, Thlimmenos, Serif, Tsavachidis, Larissis, Catholic Church "Panagia of Chania", Pentidis, Tsirlis and Couloumbas, Georgiadis, Valsamis, Efstratiou, Manousakis, Monasteries, Kokkinakis).

The above decision of the Synod, governed by a blatantly sacerdotalist spirit, is unfortunately more reminiscent of the religious climate of Asian regimes than that of a well-governed Western European democracy, justifying the large number of above convictions.

The U.S. has demonstrated to the international community that it knows and can, when necessary, responsibly inform and protect the fundamental right to religious freedom, especially when it is so brutally attacked.

We also wish to emphasize our sorrow for the totally unwarranted, unprecedented and extreme measure of the attempted removal from the members of the monastery of two U.S. nationals,namely monks: a) Ignatios S. Stavropoulos (or Paul Stavros) and b) Chrysostomos N. Trompoukis.

Therefore, we are confident that you will deal in depth with our case.

Thank you for your time.

Sincerely

Fr. Ignatios S. Stavropoulos (or Paul S. Stavros)