Ανοικτή Επιστολή – Ενώπιον του Μακαριωτάτου Προέδρου και των Σεβασμιωτάτων Μελών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
(Διά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου κ. Ιεροθέου)
Αρ. Πρωτ. Ι. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου 257/ 2012 Ναύπακτος 22 Ιουνίου 2012
Κοινοποίηση: A) Αρμόδιο Υπουργό Παιδείας και Β) Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων
Απάντηση στο δημοσίευμα του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου, «Δελτίο Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου».
Α. Γεγονότα (1998 – 2012) στα εκκλησιαστικά της Ναυπάκτου.
1. Γενικές κρίσεις για το δημοσίευμα (Τρίτης 5 Ιουνίου 2012)
«Δελτίον Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου»
Μελετώντας και αναλύοντας το Δελτίο Τύπου της 5-6-12 (Δ.Τ.), που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, συμπεραίνει εξ αρχής ο αναγνώστης ότι, αυτό το «Μητροπολιτικό» κείμενο, «Για το συνολικό πρόβλημα της Ι. Μονής Μεταμορφώσεως», μιας διεθνώς πλέον γνωστής Μονής της Ορθοδοξίας, - βλέπε ενδεικτικά: (http://www.thebestfromgreece.com/el/company/holy-metamorfoseos-monastery.html), ουσιαστικά εμφανίζει τους πιθανούς άξονες και σκοπούς, αλλά και μεθόδους, της μακροχρόνιας «τακτικής πολέμου» (1998-2012), εναντίον της Ι. Μονής, που απασχολεί τα τελευταία χρόνια την Ναύπακτο και όχι μόνο.
Αυτοί οι σκοποί του σημερινού Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου, φαίνεται ότι είναι:
α. Η προσπάθεια και απόπειρα κατάργησης του αυτοδιοίκητου και της ελευθερίας αυτοδιοίκησης της ανδρώας Κοινοβιακής Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Σωτήρος (ΙΜΜΣ), καθώς και η απόπειρα αφαίρεσης της διαχειρίσεως της Ι. Μονής από τους Μοναχούς, που εκλέγονται νομίμως ως μέλη των οργάνων διοίκησης και διαχείρισης του νομικού προσώπου της Μονής. Το ζήτημα ήδη λόγω ιδιαίτερης σοβαρότητας, με επερώτηση απασχόλησε τη Βουλή των Ελλήνων. http://www.agriniopress.gr/politiki/ex/4963-boulimetamorfosisotiros
β. «Διάλυση» της Μονής, και άρνηση «υπακοής» εκ μέρους του Σεβ. Μητροπολίτη, προς το ισχύον νομικό πλαίσιο, που αφορά στις Ιερές Κοινοβιακές Μονές Εκκλησίας Ελλάδος, αλλά και η, επίπονη, μακροχρόνια προσπάθεια «αυθαίρετης» επαναφοράς καταργημένων διατάξεων, πιθανόν πιο «ευνοϊκών» για όσους νοσταλγούν την οριστική κατάργηση του θεσμού του αυτοδιοικήτου, όχι μόνο της ΙΜΜΣ, αλλά στη συνέχεια πιθανόν και όλων των Κοινοβιακών Μονών της Ελλάδος. Βλέπε σχετικά:
Πρωτοφανής και η τελευταία παρέμβαση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου, στα εσωτερικά ζητήματα λειτουργίας της Μονής Μεταμορφώσεως. Οδηγεί σε στρατηγικές «υπονόμευσης» και «ανατροπής». Δείχνει να επιχειρεί και πάλι να «αρνείται» το στοιχειώδες δικαίωμα – υποχρέωση, της ελεύθερης εκλογής νέου Ηγουμένου, από το εκλογικό σώμα, την Ολομέλεια του Κοινοβίου. Γιατί άραγε;
Με τις ανυπόστατες νομοκανονικά αιτιάσεις και γράφοντας δημοσίως, μεταξύ άλλων, το ότι η εκλογή του νέου Ηγουμένου «… δεν αναγνωρίζεται από τον υπεύθυνο μητροπολίτη…», δεν πείθεται ο γνώστης των πραγμάτων, http://www.romfea.gr/epikairotita/12638-peri-eklogis-neou-igoumenou-im-metamorfoseos, Ούτε βέβαια μπόρεσε να παραπέμψει σε κάποιο κείμενο ισχύοντος Νόμου, Κανονισμού, Ι. Κανόνα, Αγίας Γραφής, Ιεράς Παράδοσης, που να τον «εξουσιοδοτεί» για την αυθαίρετη αυτή «μητροπολιτική» παρέμβαση, έστω και αν τεχνηέντως προσπαθεί να «διασωθεί» από την εντελώς άσχετη σε άσκηση παρόμοιας αρμοδιότητας, Ι. Σύνοδο του νομικού προσώπου της «Εκκλησίας Ελλάδος». ». (βλ. Εσωτερικός Κανονισμός της Ιεράς ..Μονής
https://drive.google.com/?tab=Xo&authuser=0#my-drive
Η Άρνηση αυτή στην περίπτωση της Ναυπάκτου, αφορά:
-Στην ισχύ του υπάρχοντος δημοσιευμένου από το 1980, Εσωτερικού Κανονισμού της ΙΜΜΣ.
-Στην εφαρμογή των προβλεπομένων υπό του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας Ελλάδος, διατάξεων περί Ιερών Κοινοβιακών Μονών, που φιλοξενούν πολυμελή μοναστική Αδελφότητα,. -Στις περί Ιερών κοινοβιακών Μονών σχετικές αναφορές, των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας.
-Στην λειτουργία του θεσμού του αυτοδιοίκητου των Ι. Μονών, που φιλοξενούν Αδελφότητες άνω των πέντε μοναχών καθώς και στην δικαιοπρακτική ικανότητα των κοινοβιατών μοναχών.
-Στα περί των μοναχικών θεσμίων της ορθοδόξου μοναστικής Παραδόσεως.
Μέσα και τακτικές που εφαρμόστηκαν κατά της μοναστικής Αδελφότητος
α. Η δημόσια διαπόμπευση προσωπικά, του ιδρυτού - κτήτορα της ΙΜΜΣ, Αρχιμ. κ. Σπυρίδωνος Λογοθέτη.
Βλέπε και Βιογραφία του Ηγουμένου στο:
Με διάφορες μεθοδεύσεις, δημοσιεύματα, πειθαρχικά υπηρεσιακά συμβούλια (βλ. εκκλησιαστικά δικαστήρια, ποινές, κά).
β. Ο μεθοδευμένος, μακροχρόνιος, διασυρμός της ΙΜΜΣ και των Μοναχών της, ώστε με την επιδιωκόμενη μείωση του κύρους της Μονής μεταξύ των πιστών, αρχικά να παύσουν οι πιστοί να στηρίζονται πνευματικά από την Μονή και ακολούθως να παύσουν να την στηρίζουν ηθικά, πνευματικά και υλικά. Το δημοσιευμένο υλικό είναι ήδη εκατοντάδες σελίδες
γ. Η δημιουργία οικονομικού αδιεξόδου στη Μονή, κυρίως με τη στέρηση των μισθών των ιερομονάχων που χρηματοδοτούσαν τη ζωή της μοναστικής Αδελφότητος με την τεχνική των «απολύσεων» και της «διαγραφής από τη μισθολογική κατάσταση», με το να εξαναγκάζεται η Μονή να σύρεται στα δικαστήρια, για την προάσπιση των δικαίων της!
δ. Η προσπάθεια πρόκλησης διχασμού και ακυβερνησίας στο Μοναστήρι, κατά τη λογική του «διαίρει και βασίλευε» σε συνδυασμό με την «υπονόμευση» κάθε δράσης και κοινωνικής παρουσίας των μοναχών.
ε. Η παραπλάνηση, του κοινού, σε συνδυασμό πάντα, με την αποσιώπηση γεγονότων, με τις ατέλειωτες αναλήθειες και την διαστρέβλωση της αληθείας, αυτό δηλαδή που άκομψα φαίνεται ότι επιχειρεί και ο ανώνυμος συντάκτης του πρόσφατου, «Δελτίου Τύπου», της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου.
2. Το ιστορικό ιδρύσεως του Μοναστηριού της Ναυπάκτου (1977 - 2012)
Ρωτούν πολλοί: «Γιατί, άραγε, να τα κάνει αυτά ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος»;
Ας δούμε, πριν, μερικά σημαντικά γεγονότα, για το Μοναστήρι και την μοναστική Αδελφότητα.
Το έτος 1977 άρχισε να ανεγείρεται η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, με έγκριση και άδεια του τότε Μητροπολίτη Δαμασκηνού Κοτζιά και με συνεργασία με τον Ιδρυτή και Κτήτορα της Μονής Αρχιμ. Σπυρίδωνα Λογοθέτη. Από το 1977 έως το 2012, Μητροπολίτες Ναυπάκτου ήταν οι μακαριστοί Δαμασκηνός Κοτζιάς και Νικόδημος Ζαλούμης. Επίσης, ο κ. Αλέξανδρος Παπαδόπουλος και τέλος, ο νύν, κ. Ιερόθεος Βλάχος.
Το έτος 1995, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, τοποθετήθηκε στη Ναύπακτο, και έως το 1998, δηλαδή επί τρία σχεδόν χρόνια, είχε στενές σχέσεις με την πολυπληθή Αδελφότητα των μοναχών. Αυτό προκύπτει από όλα τα έντυπα της Ι. Μητροπόλεως και της Αδελφότητος, κ. ά. όπου υπάρχει η σχετική ειδησεογραφία. (βλ. ένδεικτικά: «Εκκλ. Παρέμβαση» και «Βασιλεία των Ουρανών» περιόδου 1995-1998).
Μάλιστα, το έτος 1997, τον Οκτώβριο, ο Σεβ. Ναυπάκτου, αφού είχε συνδράμει στην έκδοση της Άδειας ανεγέρσεως από την Ι. Σύνοδο, ενώπιον τοπικών Αρχών αλλά και πλήθους πιστών, συμπαραστατούμενος υπό του Αρχιμ. κ. Σπυρίδωνος Λογοθέτη, προσευχόμενος υπέρ ευοδώσεως και αποπερατώσεως του «ιερού έργου» θεμελίωσε πανηγυρικά ο ίδιος, τον κυρίως Ιερό Ναό της Μονής, αφιερωμένο στην Παναγία Ναυπακτιώτισσα. https://picasaweb.google.com/114158045888232617038/2012061603#. Αργότερα το «ιερό έργο», έπαψε να έχει την «ευλογία» του Σεβασμιωτάτου…
Επί τρία σχεδόν χρόνια, φαίνεται ότι θεωρούσε την Μονή και την Αδελφότητα καλή και άγια, την επαινούσε διαρκώς και δημόσια και δεν έβλεπε στην Ιερά Μονή καμία «διαπλοκή», «αίρεση», «ανταρσία», «προτεσταντικό πνεύμα», «ακτιβισμό», «πολιτειοκρατική αντίληψη», «ανυπακοή», κλπ. ούτε κήρυττε ότι τάχα ήταν επιλήψιμα ή «αντιεκκλησιαστικά» τα «δορυφορικά Σωματεία», και οι «εμπορικές εταιρείες» και άλλα διάφορα. Η αυτοπρόσωπη εμφάνιση και οι ομιλίες του κ. Ιεροθέου σε πολλά συνέδρια στο συνεδριακό κέντρο της Μονής ή στις κατασκηνώσεις, μαρτυρούν τα αδιάψευστα γεγονότα: βλέπε π.χ. φωτογραφίες από τις κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως, 1996, 1997, στο μετόχι της ΙΜΜΣ, στα Κωστέϊκα Κ. Βασιλικής:
https://picasaweb.google.com/114158045888232617038/ANohzG#5754766554088245762 (εφημερίδα «Εκκλησιαστική Παρέμβαση», έκδοση Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου)
Οι «καλές σχέσεις» του κ. Ιεροθέου πού είχε ως τότε, με τους Μοναχούς, σε αντίθεση με τις «κατηγορίες» που εκτόξευε μετά από τρία σχεδόν χρόνια, (μετά το 1998), οδηγούν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο σε τρία πιθανά σενάρια:
α) Ή, ότι οι Μοναχοί στην Μονή (ΙΜΜΣ), ήσαν πάντα, συνεργάσιμοι, εκκλησιολογικά σωστοί. β) Ή, ότι ο Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος ήταν συνεργαζόμενος μαζί τους, επί τρία χρόνια, αλλά υπήρξε και αυτός «διαπλεκόμενος», «αντικανονικός», «αιρετικός», «ακοινώνητος», με «πολιτειοκρατική αντίληψη», γ) Ή, ότι ο Σεβ. κ. Ιερόθεος, ξαφνικά το 1998, άρχισε να κατηγορεί όλους και όλα, με συνεχή ψεύδη, για λόγους που αυτός μόνο οφείλει να εξηγήσει.
Από το έτος 1977 ως το 1999, επί είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια!.., υπήρξαν πολύ καλές σχέσεις της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως και με την Ιερά Σύνοδο των Σεβ/των Συνοδικών της Εκκλησίας Ελλάδος, και ποτέ η Ι. Σύνοδος δεν πήρε απόφαση, ούτε έστειλε ένα επιτιμητικό έγγραφο κατά της Μονής, ή κατά των Μοναχών της. Ούτε και «ενοχλήθηκε» η Ι. Σύνοδος που ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Αδελφότητος (δωρεά του ομογενούς κ. Εμμανουήλ Καμπούρη) http://www.mp96fm.gr/, μετέδιδε δωρεάν και με εθελοντική επιμέλεια μοναχών, προγράμματα του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας Ελλάδος, ή και άλλων Ι. Μητροπόλεων!
Το γεγονός αυτό όμως, της καλής συνεργασίας επί πολλά χρόνια, μπορεί να σημαίνει:
α) Ή, ότι οι Μοναχοί επί είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια υπήρξαν συνεργάσιμοι, εκκλησιολογικά σωστοί,
β) Ή, ότι όλοι οι Σεβ. Μητροπολίτες, μέλη της Ι. Συνόδου και της Ιεραρχίας ήταν μαζί τους «διαπλεκόμενοι», «αντικανονικοί», «αιρετικοί», «ακοινώνητοι», με «πολιτειοκρατική αντίληψη» κλπ.
γ) Ή, ότι ο Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος άρχισε ξαφνικά το 1998, για δικούς του λόγους να κατηγορεί με ψέματα όλους και όλα.
3. Άραγε, δεν είναι Ορθόδοξοι, οι Μοναχοί της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος;
Ο Άγιος Απόστολος Παύλος, συνιστούσε τον εαυτό του, όταν τον δίωκαν και τον συκοφαντούσαν οι «ψευδάδελφοι», όπως τους ονομάζει. Καί έλεγε: «᾿Αρχόμεθα πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνειν» (Β΄ Κορινθ. 3,1).
Όσα και αν λέγει ή καταγγέλλει δημοσίως, εναντίον των μοναχών της Ναυπάκτου, ο κ. Ιερόθεος, δεν αναιρούν την αλήθεια του πραγματικού γεγονότος, δηλαδή, το ότι είναι Ορθόδοξοι οι Μοναχοί της Ναυπάκτου. Δεν μπορεί να επιχειρήσει να υποστηρίξει σήμερα κανείς το αντίθετο, χωρίς να κινδυνεύσει να εκτεθεί και μάλιστα διεθνώς.
Ορθόδοξοι βέβαια, είναι και οι υπόλοιποι Μοναχοί της Ελλάδος, διαφορετικά πολύ απλά, δεν θα παρέμειναν μέσα σε ένα ορθόδοξο μοναστήρι της ελλαδικής Εκκλησίας. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αντι - παραδοσιακοί ή αντορθόδοξοι, ή «προτεστάντες», κάποιο μοναχοί, απλά και μόνο επειδή προσπαθούν να συνδυάζουν την μοναχική τους ζωή με την φιλανθρωπία, την εργασία, την αγάπη και την ιεραποστολή, ως στελέχη της Εκκλησίας, της Πολιτείας, ή κάποιας Ιεράς Μητροπόλεως. Αν αυτό μπορεί κάποτε να αποδειχθεί «λάθος», αυτό θα φανεί μετά από πολλές δεκαετίες, μόνο αν και όταν ο πιστός ορθόδοξος κλήρος και λαός, τα μέλη δηλαδή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, απορρίψουν και δεν αποδεχθούν τον τρόπο αυτό ζωής των μοναχών. Όλοι αυτοί μαζί, αποτελούν τη «συνείδηση» της Εκκλησίας. Αυτό βέβαια, είναι και το κριτήριο αληθείας κατά την Ορθόδοξη Παράδοση και Πίστη. Το τι τελικά αποδέχεται ως ορθόδοξο, ο «λαός του Θεού» ως σύνολο, που πιστεύεται κατά την ορθόδοξη διδασκαλία, ότι είναι αποτέλεσμα του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, και το μόνο αλάνθαστο «κριτήριο της αληθείας», ανώτερο και των οικουμενικών Συνόδων.
Πάντοτε οι μοναχοί από τους πρώτους αιώνες ζωής του μοναχικού βίου, προσπαθούν να επιβιώσουν ως κοινότητα, εργαζόμενοι για να εξοικονομήσουν τα απαραίτητα υλικά εφόδια και χρήματα, για τη ζωή του κοινοβίου, αλλά και για το κοινωνικό έργο. Τα ορθόδοξα μοναστήρια του Αγίου Όρους, έχουν ακόμη και καράβια!
Όλα όσα γίνονται γιαυτό τον ιερό σκοπό, δεν μπορεί παρά να είναι σύμφωνα με τους Νόμους και τους Ιερούς Κανόνες. Και βέβαια στηριγμένα στην απόλυτη ελεύθερη επιλογή, υπό τον όρο της ελευθερίας του προσώπου, την οποία θέτει ως προϋπόθεση όλων η Ορθοδοξία: «Όστις θέλει» λέγει ο Κύριος. Γίνονται Μοναχοί με ελευθερία, αλλά συνεχίζουν να ζουν, μέσα στα πλαίσια των Νόμων της Πολιτείας και των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα θα μπορούσε να ονομασθεί αντορθόδοξη και αντιεκκλησιαστική η τακτική, του να καταγγέλλει ένας Επίσκοπος ένα μοναστήρι και τους μοναχούς του, σε διάφορες δημόσιες Αρχές με το πρόσχημα της επιβολής του ορθού!...
4. Το δήθεν… «προτεσταντικό πνεύμα» και η δήθεν «ανταρσία».
Η μοναστική Αδελφότητα στη Ναύπακτο, αγωνίζεται να διαφυλάξει τα «όσια και ιερά» των Ι. Κανόνων, αλλά και να υπακούει στους Νόμους της Ελληνικής Πολιτείας, όπως όλοι οι πολίτες οφείλουν να πράττουν. Βασικός θεσμός – παράδοση – νόμος, που παραλαμβάνουν οι κοινοβιάτες μοναχοί, είναι και το δικαίωμα – υποχρέωση, στο σύστημα «αυτοδιοίκητο» των Ιερών Μονών. Εκλογές, όργανα διοίκησης, λήψη αποφάσεων βάσει της αρχής της πλειοψηφίας, τήρηση βιβλίων πρακτικών, λογιστικών βιβλίων κ.ά. όπως προβλέπει και ο Εσωτερικός Κανονισμός λειτουργίας του Κοινοβίου.
Ο αγώνας, να κρατηθούν οι μοναστικές παραδόσεις, παρουσιάζει ακριβώς το ορθόδοξο πνεύμα των Μοναχών, που πάντοτε έδωσαν ηρωικούς απολογητικούς αγώνες με τους εχθρούς της ορθόδοξης πίστης, αλλά και εχθρούς της μοναστικής παραδόσεως. Δεν έχουν αρμοδιότητα ούτε δικαίωμα οι μοναχοί από μόνοι τους, να καταργούν αυτές τις Παραδόσεις, Ι. Κανόνες και Νόμους, έστω και αν μπορεί να «δυσαρεστούν» κάποιον. Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει «ανταρσία».
Η γνωστή μέχρι σήμερα ιστορία της Αδελφότητας των μοναχών της Ναυπάκτου, φανερώνει, ότι διακρίνεται από ορθόδοξο και εκκλησιολογικό πνεύμα και ότι πάντοτε, αναγνωρίζει και σέβεται και Νόμους και Ι. Κανόνες και δημόσιες Αρχές και Εξουσίες, με τις αντίστοιχες δικαιοδοσίες και αρμοδιότητές τους, και έδειξε μάλιστα, ότι ιδιαίτερα υπολήπτεται τις πολιτικές αλλά και τις εκκλησιαστικές Αρχές, όπως π.χ. Σεβ. Μητροπολίτες και μέλη Ιερών Συνόδων, και «πειθαρχεί» ακόμη και σε άδικες κατευθυνόμενες δυσμενείς για το κύρος της Μονής, αποφάσεις των. Αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι ο Σεβ. κ. Ιερόθεος στις χειροτονίες Μοναχών που τέλεσε 1996-1998, διεκήρυττε ότι οι Μοναχοί μεγάλωσαν μέσα στο Μοναστήρι, «…μέσα σέ ορθόδοξες, κανονικές και εκκλησιολογικές και εκκλησιαστικές προϋποθέσεις…». Και έλεγε στον χειροτονούμενο. «…Μέσα εδώ απέκτησες το φρόνημα του Χριστού, απέκτησες εκκλησιαστικό φρόνημα και εκκλησιαστική συνείδηση…». (Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας αρχείου ΙΜΜΣ).
5. Η μοναστική Αδελφότης υπήρξε χορηγός και στην Μητρόπολη Ναυπάκτου (επί ημερών του Σεβ. κ. Ιεροθέου).
Αλλά και χρήματα προσφέρθηκαν ως χορηγία στους Μητροπολίτες Ναυπάκτου, παρ’ όλον του ότι το νεοϊδρυθέν Μοναστήρι Μεταμορφώσεως, δεν είχε ποτέ «τακτικά έσοδα», από ακίνητη περιουσία, και τελεί ακόμη σήμερα σε καθεστώς εργασιών αποπεράτωσης, και αναγκάζεται κάποιες φορές να δανειστεί, ώστε να μπορεί να «προσφέρει»…
Μέσα στα τρία πρώτα χρόνια της παρουσίας του Σεβ. κ. Ιεροθέου στην Ναύπακτο, έγιναν χορηγίες για το έργο της Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και του Σεβ. Μητροπολίτη κ. Ιεροθέου, πάνω από 24.000.000 εκατομμύρια δραχμές!!!..., που ήταν σοβαρά ποσά, τότε για όλους, αλλά ιδιαιτέρως για την ανεγειρόμενη Ι. Μονή, (ΙΜΜΣ).
Στο αρχείο της Μονής είναι καταχωρημένες σχετικές αποδείξεις, αλλά και οι υπογεγραμμένες από τον κ. Ιερόθεο εγκρίσεις των εντύπων των Προϋπολογισμών των ετών 1996, 1997, 1998 καθώς και τα σχετικά παραστατικά τιμολόγια, αποδείξεις, που αποδεικνύουν ότι ξοδεύτηκαν συνολικά πάνω από 24.000.000 εκατομμύρια δραχμές, μόνο μέσα σε τρία χρόνια. Τα παραπάνω στοιχεία επιτρέπουν το συμπέρασμα ότι οι προϋπολογισμοί δαπανών του κοινοβίου, ήσαν καθ’ όλα «νόμιμοι» εκκλησιολογικώς, μόνο εφ’ όσον προέβλεπαν σοβαρές χορηγίες, υπέρ της Ι. Μητροπόλεως.
6. Οι μοναχοί, επιτελούν ένα σημαντικό έργο στην Εκκλησία και στην Πολιτεία.
Συντελείται με μεγάλη επιτυχία ένα σημαντικό εκκλησιαστικό, μοναστικό, πνευματικό, επιστημονικό, φιλανθρωπικό, ιεραποστολικό, εθνικό, αναπτυξιακό έργο. Το επισημαίνουν αυτό δεκάδες συγχαρητήρια έγραφα Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Αρχιερέων, Ιερέων, Ηγουμένων, Ιερομονάχων, Μοναχών, της Ιεράς Συνόδου των Μητροπολιτών Εκκλησίας Ελλάδος, Αρχόντων της Πολιτείας και πλήθους Ορθοδόξων πιστών λαϊκών, που χρονολογούνται πριν από το 1980. Αρκετά έχουν δημοσιευθεί και σε έντυπα και στο διαδίκτυο.
Το αποδεικνύουν επίσης τα λόγια ακόμα και αυτών των τεσσάρων Μητροπολιτών Ναυπάκτου, α) Δαμασκηνού β) κ. Αλεξάνδρου, γ) Νικοδήμου, και δ) του τωρινού Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου. Υπάρχουν έγγραφα, φωτογραφίες και βίντεο, που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Β. Τι συνέβη από το 1998 και μετά;
7. Η έναρξη του διωγμού. Τα χρήματα…
Το έτος 1997, το Υπουργείο Οικονομικών (τότε ΥΠΕΘΟ), ενέκρινε την χρηματοδότηση και υλοποίηση σοβαρού αναπτυξιακού έργου στην Ιερά Μονή, που περιλάμβανε τον Ξενώνα, το Συνεδριακό Κέντρο κλπ. Το έργο αυτό, ολοκληρώθηκε εντός του χρονοδιαγράμματος, με απόλυτη επιτυχία, και με την ευγενή χορηγία του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», http://www.snf.org/EL/index.php?ID=grants_EL&Rec_ID=576, αλλά και την εν γένει βοήθεια των Συλλόγων της «Αδελφότητος Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ναυπάκτου» και «Φίλοι του Μοναστηριού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος».
Το έτος 1998 (έναρξη υλοποίησης του έργου), άρχισαν εκ μέρους του Σεβ. Ναυπάκτου, οι «πιέσεις», προφορικώς, αλλά και εγγράφως, προς την Μονή, να καταχωρηθούν ως «τακτικά έσοδα», τα κονδύλια της Κρατικής Επιχορηγήσεως, στους Προϋπολογισμούς και Απολογισμούς της, ώστε να μπορούν «νομίμως» να γίνουν «κρατήσεις», υπέρογκων ποσών, υπέρ των μητροπολιτικών και των εκκλησιαστικών Ταμείων.
Αλλά αυτό που ζητούσε ο Σεβ. κ. Ιερόθεος ήταν παράνομο και κατά παράβαση των σχετικών αποφάσεων του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, (ΥΠΕΘΟ) που απαιτούσε τήρηση ειδικών λογιστικών βιβλίων, για το αναπτυξιακό έργο, που παρακολουθείτο με πολύ αυστηρούς ελέγχους, μέχρις ολοκληρώσεώς του, και απάλλασσε το έργο από κρατήσεις και ποσοστά υπέρ τρίτων καθώς και από τον Φ.Π.Α... Και αν γινόταν, αυτό που ζητούσε ο Σεβ. Ναυπάκτου, αυτό θα σήμαινε απάτη εις βάρος του Δημοσίου, υπέρ της Ι. Μητροπόλεως και εις βάρος του έργου, που βέβαια δεν θα ολοκληρωνόταν ποτέ, γιατί πολλά χρήματα θα «διέρρεαν» στα μητροπολιτικά και εκκλησιαστικά ταμεία και μάλιστα στο ταμείο «υπέρ του Μητροπολιτικού Μεγάρου»!… εν είδη ποσοστών, χάριν «υπακοής στον Επίσκοπο»!… Η Ιερά Μονή πάντως δεν εκτέλεσε την παρανομία αυτή. Επί πλέον, ήταν αδύνατο να «χρεωθεί» κάποιος, τα υπέρογκα ποσά που συνεπαγόντουσαν οι «απαιτήσεις» του Μητροπολίτου περί τα οικονομικά.
Έτσι… Στις 4 Οκτωβρίου 1998, τα πράγματα άλλαξαν ξαφνικά και ο Σεβασμιώτατος άρχισε να κατηγορεί την μέχρι τότε εκλεκτή του μοναστική Αδελφότητα. Έφτασε στο σημείο, να καταγγέλλει εγγράφως στο Υπ. Οικονομικών ότι τάχα δεν λειτουργεί Συνεδριακό Κέντρο (!) στην Ι. Μονή. Παρά του γεγονότος ότι ο ίδιος παρευρίσκετο εκεί ως επίσημος, σε διάφορες συνεδριακές εκδηλώσεις. Βλέπε και
Κήρυξε «ιερό πόλεμο», με μία ενυπόγραφη επιστολή του, που απέστειλε στην εφημερίδα «Καθημερινή», με τίτλο « ποιος τον ελέγχει;», βλέπε σχετικό δημοσίευμα:
άρχισε να κατηγορεί δημόσια για πλήθος κακά, (για τα οποία βεβαίως δεν κατηγορούσε ποτέ πριν από την έγκριση της επιδότησης του ΥΠΕΘΟ προς την Μονή), και δη τον Ηγούμενο της Μονής Αρχιμ. Σπυρίδωνα, που τάχα δεν έκανε την υπακοή στον Επίσκοπο!... Το δημοσίευμα εκείνο, έφθασε σύντομα στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Το συμπέρασμα, όμως, της Εισαγγελέως Πρωτοδικών - Εισαγγελική Διάταξη - απάλλαξε παντελώς την Μονή, από τις σοβαρότατες κατηγορίες του Μητροπολίτη, με την κατάληξη «Αποφαίνεται, ότι δεν πρέπει να γίνει κατηγορία εναντίον των κατηγορουμένων… σε βάρος ΝΠΔΔ της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος».
Αργότερα, και ο αρμόδιος Εισαγγελέας Εφετών ενέκρινε και συμφώνησε με αυτήν την Εισαγγελική Διάταξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών. Τότε ο Σεβ. κ. Ιερόθεος, με το υπ’ αριθμ. 649/ 19-10-1999 οκτασέλιδο έγγραφό του, έγραψε στην ΔΙΣ περί «προτεσταντικής νοοτροπίας» της Εισαγγελικής Διάταξης (sic)… και περί του ότι «…των διαφόρων χρημάτων τα οποία εισρέουν στην Ιερά Μονή… από τις κρατικές επιχορηγήσεις δεν είναι δυνατόν να ελεγχθεί από τον Μητροπολίτη η προσπόριση παρανόμου οφέλους ή βλάβης του Δημοσίου ή της Ιεράς Μητροπόλεως. Δεδομένου δε ότι από την εκτέλεση των έργων στην Ιερά Μονή, καταβάλλεται το ΦΠΑ και ποσό 1% …, 3% …, 2%... κλπ διαπιστούται η παράβασις».
Στο δε Συμβούλιο της Επικρατείας έγραφε με το υπ’ αριθμ. 439/25-7-2003 έγγραφό του:
«η Ιερά Μονή έχει λάβει υψηλές Κρατικές Επιχορηγήσεις… οφείλει να αποδώσει πολλά ποσοστά σε εκκλησιαστικούς οργανισμούς». Να, λοιπόν, η αρχή του κακού: τα «πολλά ποσοστά»…
Ο Σεβ. κ. Ιερόθεος δεν σταμάτησε εδώ. Κατήγγειλε Μοναχούς και Εισαγγελείς στον αρμόδιο Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Όμως, και η έρευνα του Αρείου Πάγου κατέληξε να δικαιωθούν και οι Μοναχοί και οι Εισαγγελείς. Έτσι, άρχισαν τα ατέλειωτα δικαστήρια (1998 - 2012). Αστικά, διοικητικά, ποινικά, εκκλησιαστικά. Με φοβερές και σοβαρότατες κατηγορίες εναντίον των Μοναχών. Και ο Σεβ. κ. Ιερόθεος, επέβαλε αλλεπάλληλες ποινές και τιμωρίες δικές του και της Ι. Συνόδου των Μητροπολιτών. Ήδη έχουν εκδοθεί εκατόν σαράντα πέντε (145)!... Αποφάσεις Δικαστηρίων υπέρ των Μοναχών και της ΙΜΜΣ. Και εκκρεμούν και άλλες.
Τί σημαίνει, κιαυτό λοιπόν; Σημαίνει: α) Ή, ότι οι Μοναχοί ήσαν νομοταγείς, πάντα, β) Ή, ότι όλοι οι Εισαγγελείς και οι Δικαστές ήσαν μαζί τους «διαπλεκόμενοι», «αντάρτες», «αντικανονικοί», «αιρετικοί», «ακοινώνητοι», με «πολιτειοκρατική αντίληψη» κλπ. γ) Ή, ότι ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου ψευδολογεί ασύστολα εναντίον όλων.
Ποιός είναι στ’ αλήθεια δικομανής; Οι Μοναχοί; Ή ο Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος και οι συνεργάτες του; Οι Μοναχοί πάντως σύρθηκαν απολογούμενοι και αμύνθηκαν σε όλα τα δικαστήρια που τους έσυρε η που τους ανάγκασε να συρθούν ως κατηγορούμενους, ο Μητροπολίτης και οι συνεργάτες του, δια των αναφορών, καταγγελιών, κατηγοριών και πειθαρχικών ποινών, που επέβαλε.
Από το έτος 1998 ως το 2012, επί δέκα τέσσερα ολόκληρα χρόνια, η «ιερή εκδίκηση» του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου, ήταν και είναι πολύ σκληρή, προφανώς, επειδή δεν «παραδόθηκε άνευ όρων» το αυτοδιοίκητο της Μονής και δεν «υπέκυψε» η διοίκηση της ΙΜΜΣ, στις απαιτήσεις του περί τα οικονομικά.
Η «βιομηχανική» παραγωγή, «δελτίων τύπου», όπως το τωρινό, και η «υπηρεσιακή αλληλογραφία», συνεχίζεται ως σήμερα, όχι μόνο με την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας Ελλάδος, αλλά και με την αποστολή παρομοίων καταγγελιών σε πολλές Δημόσιες Υπηρεσίες, Υπουργούς, Πρωθυπουργούς, Οργανισμούς, ΣΔΟΕ, Πολεοδομία, Δικαστικές Αρχές κ.ά.
Μέχρι τώρα, δεν έχει «βρεθεί λύση» στα προβλήματα, όπως την απαιτεί και την θέλει, ο Σεβ. Ναυπάκτου. Είναι ανάγκη, όμως, να γίνει αντιληπτό πλέον, ότι τα προβλήματα δεν λύνονται με τις «ιερές εκδικήσεις», τις «ακοινωνησίες» που επιβάλλονται δια της αλληλογραφίας Μητροπολίτου – Συνόδου, και με τους «Ιερούς» διωγμούς, αλλά μόνο με την δικαιοσύνη και την αγάπη.
8. Το αυτοδιοίκητο της Ιεράς Μονής Μ.Σ. και των άλλων Κοινοβιακών Ι. Μονών Εκκλησίας Ελλάδος, με Αδελφότητες άνω των πέντε μελών.
Αυτοδιοίκητο ως θεσμός, για τα Κοινόβια Μοναστήρια, σημαίνει ότι αυτά έχουν δικαίωμα αλλά και υποχρέωση από τους ισχύοντες εν Ελλάδι Νόμους και από τους Ιερούς Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, να παίρνουν μόνα τους τις αποφάσεις για την εσωτερική ζωή του κοινοβίου, σύμφωνα με το δημοκρατικό σύστημα της αρχής της πλειοψηφίας και δια των εκλεγμένων οργάνων διοίκησης.
Αυτοδιοίκητο, βεβαίως δεν σημαίνει αυτόνομο. Διότι αυτόνομο σημαίνει αυτό πού έχει δικούς του Νόμους. Το Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου δεν μπορεί να έχει δικούς του Νόμους. Ζει και λειτουργεί στα πλαίσια των σχετικών Νόμων του ελληνικού Κράτους και των Ιερών Κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Άρα δεν είναι και δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι αυτόνομο. Είναι αυτοδιοίκητος οργανισμός, Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), υπό την πνευματική εποπτεία, και όχι υπό τη διοίκηση, του επιχώριου Μητροπολίτη. Ως προς την οικονομική του υπόσταση, είναι αυτοχρηματοδοτούμενος οργανισμός και δεν επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Δέχεται κατά περίπτωση, δωρεές ή κρατικές επιχορηγήσεις βάσει νόμου και βάσει συγκεκριμένου προϋπολογισμού δαπανών και πληρώνει φόρους κανονικά.
Το αυτοδιοίκητο σύστημα ως θεσμός, είναι γνωστό ευρύτερα στην κοινωνία, και ισχύει για πολλούς δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς, μέσα στα πλαίσια των Νόμων της ελληνικής Πολιτείας. π.χ. Όλοι οι Σύλλογοι, τα Σωματεία, οι Δήμοι, οι Εταιρείες, οι Συνεταιρισμοί, οι Ομοσπονδίες, και όλες οι οικογένειες των ανθρώπων, είναι αυτοδιοίκητα νομικά συστήματα. Όλα τα Κοινόβια Μοναστήρια στην Ελλάδα, με πολυμελής Αδελφότητες μοναχών ή μοναζουσών, λειτουργούν με «Εσωτερικούς Κανονισμούς», ή «Τυπικά» (δηλαδή γραπτές διατάξεις). Ήταν και είναι αυτοδιοίκητα από την ίδρυση του Μοναχισμού μέχρι σήμερα, επί πολλούς αιώνες.
Οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου και μετέπειτα οι Κυβερνήσεις των Ελλήνων, αλλά και των κατακτητών της Ελλάδος, μέχρι και οι Τούρκοι, όχι μόνο σεβάσθηκαν αυτό το αυτοδιοίκητο των Μονών, αλλά και εξέδωσαν κατά καιρούς, ειδικούς Νόμους και φιρμάνια, που το προστάτευαν ως σύστημα αυτοδιοίκησης, από τους τοπικούς Μητροπολίτες, οι οποίοι είχαν στην αρμοδιότητά τους, την «πνευματική εποπτεία» επί των μοναστηριών και όχι την διοίκηση των αδελφοτήτων. Το ίδιο προβλέπουν μέχρι σήμερα, όλα τα Συντάγματα του Ελληνικού Κράτους. Οι Πατριάρχες, μάλιστα, όχι μόνο προστάτευαν το αυτοδιοίκητο των Μοναστηριών, αλλά εξέδιδαν και ειδικές αποφάσεις, που επεξέτειναν το αυτοδιοίκητο, ονομάζοντας τα Κοινόβια Μοναστήρια «ανεξάρτητα και αδέσποτα», μη επιτρέποντας έτσι στους Μητροπολίτες, να έχουν κανένα λόγο στην εσωτερική ζωή λειτουργίας και διοίκησης των μοναστικών Αδελφοτήτων.
Η Αδελφότητα του κοινοβίου της ΙΜΜΣ, συνεχίζει βέβαια να αγωνίζεται για να περισώσει το αυτοδιοίκητο ως θεσμό λειτουργίας, γεγονός που έχει αντίκτυπο και στο αυτοδιοίκητο, όλων των Κοινοβίων Μοναστηριών της Ελλάδος. Αντιστέκεται όσο μπορεί, να μη μπορέσει κανένας αυθαίρετα να καταργήσει παράνομα – «εν τοις πράγμασι» - de facto, το αυτοδιοίκητο της Μονής και να «διαλύσει» νομικά το Μοναστήρι, κι έτσι αυτό να μπορεί να «περιέλθει» έπειτα στην απόλυτη αρμοδιότητα, κυριαρχία, διοίκηση και εκμετάλλευση του κάθε τοπικού Μητροπολίτη, που είναι αρμόδιος για τη διοίκηση των ενοριών αλλά όχι και των μοναστικών Αδελφοτήτων.
Η «επιθυμία» του Σεβ.κ. Ιεροθέου να καταργήσει το αυτοδιοίκητο της Ι. Μονής, δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή από την Αδελφότητα των Μοναχών, με αποτέλεσμα να αρχίσει ο Σεβασμιώτατος την πολεμική του με άλλους τρόπους, ώστε να καταργήσει το αυτοδιοίκητο και να διαλύσει το Μοναστήρι.
Μέχρι σήμερα ακόμη στην Ελλάδα ισχύουν:
α) ο Νόμος 590/1977 «Περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος» http://www.valsamon.com/index.php?id=2&subid=1214
β) ο Κανονισμός 39/1972 περί Ιερών Μονών και http://www.valsamon.com/index.php?id=2&subid=1334
γ) ο Εσωτερικός Κανονισμός της Μονής, που έχει ισχύ Νόμου, (δημοσίευση 1980), που καταργεί όλους τους σχετικούς παλαιούς Νόμους,
https://drive.google.com/file/d/1-Gf2sTesoZx7_IaHi0TM0BevuZ9ZmCRzMAgFnQpT8vwYGuGDsd4gGJCnxyjj/view?usp=sharing
https://drive.google.com/file/d/1-Gf2sTesoZx7_IaHi0TM0BevuZ9ZmCRzMAgFnQpT8vwYGuGDsd4gGJCnxyjj/view?usp=sharing
Και οι τρείς αυτοί Νόμοι, αναγνωρίζουν το αυτοδιοίκητο των Κοινοβιακών Μοναστηριών, το οριοθετούν και περιορίζουν τις αρμοδιότητες του τοπικού Μητροπολίτη και της Ιεράς Συνόδου, επάνω στα Κοινόβια Μοναστήρια.
Γ. Πως έγινε αυτό το δράμα;
9. Τα πέντε σοβαρά αδιέξοδα του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου. Οι μεθοδεύσεις του.
Ο Σεβ. κ. Ιερόθεος βρήκε ανυπέρβλητα αδιέξοδα στην στρατηγική του διωγμού του, εναντίον της ΙΜΜΣ. Αυτά ήταν κυρίως τα εξής:
α) Η πολύ καλή φήμη της Μονής παγκοσμίως.
β) Η οικονομική αυτοδυναμία της Αδελφότητος, γιατί στηριζόταν οικονομικά στον απλό κόσμο, αλλά και σε αρκετούς έμμισθους διορισμένους Ιερομονάχους, που βοηθούσαν οικονομικά την Ι. Μονή και γενικά όλους τους άλλους Μοναχούς του Κοινοβίου.
γ) Η ισχυρή νομική προστασία του Κοινοβίου της Ιεράς Μονής, (ως νπδδ), που είναι αυτοδιοίκητος οργανισμός και λειτουργεί βάσει Εσωτερικού Κανονισμού.
δ) Η πολυπληθής Αδελφότητα του κοινοβίου των Μοναχών, οι οποίοι ίδρυσαν την Ι. Μονή και σήμερα ζουν φιλοξενούμενοι σ’ αυτή.
ε) Η αρτιότητα στην οργάνωση της οικονομικής διαχειρίσεως της Μονής.
- Προφανώς, ο Σεβ. κ. Ιερόθεος, βλέποντας τα αδιέξοδα, χρησιμοποίησε ως «σανίδα σωτηρίας» την μέθοδο λήψης αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου των Μητροπολιτών εναντίον της Μονής. Επεδίωξε προφανώς τις «αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου», διότι ίσως πίστεψε, ότι θα τον βοηθήσουν αποτελεσματικά, να καταργήσει το αυτοδιοίκητο της Μονής. Όμως, αυτό δεν το επέτυχε διότι, δεν καταργείται το αυτοδιοίκητο με αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου, αλλά με αλλαγή Νόμων και Ι. Κανόνων.
Μία αυτοδιοίκητη Κοινοβιακή Μονή διοικείται με βάση τους ισχύοντες Νόμους και τους Ιερούς Κανόνες. Δεν διοικείται με έγγραφα – αποφάσεις, που εκδίδει η Ιερά Σύνοδος (ΔΙΣ), ούτε από την τοπική Ιερά Μητρόπολη. Οι Νόμοι και οι Κανόνες καθορίζουν αυστηρά, ότι κάθε Κοινοβιακή Μονή, διοικείται από τους Μοναχούς, την Ολομέλεια της Αδελφότητος των Μοναχών, οι οποίοι και είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι για τις πράξεις τους, έναντι του Νόμου. Βλέπε τα σχετικά με ισχύον ελληνικό εκκλησιαστικό δίκαιο, στο δημοσιευμένο άρθρο, που είναι και Αναφορά προς την Ιερά Σύνοδο:
- Επέβαλε, επίσης, ο Σεβ. κ. Ιερόθεος πολλές καθ’ υπέρβαση ποινές, άνευ πειθαρχικής δίκης, καθώς επίσης απολύσεις και στερήσεις μισθών των Ιερομονάχων, ώστε να καταρρεύσει οικονομικά η Μοναστική Αδελφότητα του συγκεκριμένου Κοινοβίου και να είναι πιο ευάλωτη. Άρχισε με την τιμωρία του πρώτου, του Ιδρυτού της Μονής και στη συνέχεια τιμωρήθηκαν οι πάντες! Όλοι όσοι παρέμειναν στη Μονή!...
- Προκάλεσε, ακόμη, ο Σεβ.κ. Ιερόθεος ακόμη και «εκκλησιαστικούς» οικονομικούς ελέγχους επί της Μονής, όχι από αυτόν τον ίδιο, όπως είχε καθήκον να εκτελέσει, με σκοπό να κατηγορηθούν οι Μοναχοί ως απατεώνες και καταχραστές του ιερού χρήματος. Όμως, κι εδώ βρήκε αδιέξοδο ο Σεβασμιώτατος. Οι «ἑλεγκτές» δεν επέτυχαν τελικά τίποτα εναντίον της Μονής. Η Ιερά Μονή συνέτασσε και συντάσσει πάντοτε και κανονικά, σύμφωνα με τους Νόμους, Προϋπολογισμούς και Απολογισμούς και τηρεί Λογιστικά Βιβλία και έχει καλέσει κατ’ επανάληψιν τον Σεβ. κ.Ιερόθεο να έλθει στην Μονή για να του παραδώσει τα παραστατικά και να κάνει και αυτός έλεγχο της νομιμότητας της διαχειρίσεως της Μονής, όπως προβλέπουν οι Νόμοι. Αλλ’ εκείνος, επιχειρώντας να καταργήσει το αυτοδιοίκητο της Μονής, ήθελε προφανώς να διενεργήσει και τον έλεγχο «της νομιμότητος της σκοπιμότητος»!... δηλαδή της σκοπιμότητος.
Αλλά και οι καταγγελίες του Σεβασμιωτάτου σε πλήθος σχετικές ελεγκτικές Υπηρεσίες, δείχνουν να απέτυχαν, διότι ενώ έγιναν στην Ι. Μονή, σαράντα οκτώ 48 (!), διαχειριστικοί έλεγχοι, δεν «βρέθηκαν ατασθαλίες»…
Δεν υπήρξε δηλαδή, κανένα πρόβλημα στον έλεγχο των οικονομικών της Μονής, λόγω όλων των θετικών πορισμάτων υπέρ της διαφανούς και χρηστής οικονομικής διαχειρίσεως της Μονής. Μάλιστα, διαχειριστικό ζήτημα του αναπτυξιακού έργου, εκρίθη υπέρ της Μονής, ακόμη και κάτω από τον αυστηρό έλεγχο ενώπιον της ποινικής δικαιοσύνη. (Απόφαση Αρ. 19/ 2003 Συμβ. Εφετ. Πατρών). Ήδη έγιναν και σχετικές δημοσιεύσεις, όπως για παράδειγμα η άκρως ενημερωτική επιστολή του κ. Γεωργίου Κουβέλη, επίτιμου Εισαγγελέα Εφετών, Προέδρου σήμερα του Πνευματικού Κέντρου Ρουμελιωτών: βλ. σχετικά στο http://www.romfea.gr/arthra-apopseis/11357-9030
Μήπως όμως οι πολυπληθείς και αυστηροί οικονομικοί έλεγχοι που έγιναν στην ΙΜΜΣ θα έπρεπε να γίνουν και σε άλλους Εκκλησιαστικούς οργανισμούς; Μήπως θα πρέπει να γίνουν και στην Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου ώστε να δούμε γιατί η μητρόπολη αυτή είναι «φτωχή» και χωρίς σοβαρή ακίνητη περιουσία, μετά από δέκα επτά σχεδόν αιώνες ιστορικής παρουσίας;…
- Προσέφυγε και στη Δικαιοσύνη, πάμπολλες φορές, ο Σεβ. κ. Ιερόθεος. Όμως, κι αυτό, τον οδήγησε σε δυσεπίλυτα αδιέξοδα, αφού η Δικαιοσύνη, αποδίδοντας το δίκαιο, δεν επηρεάζεται από τις «ιερές παρεμβολές» . Μάλιστα πολλές φορές κατά την ακροαματική διαδικασία αναδείχτηκαν «άγνωστες πτυχές» του ελλαδικού εκκλησιαστικού παρασκηνίου, που όλοι αγνοούν. Κλασικό παράδειγμα η περίπτωση της πολύκροτης ποινικής δίκης κατά της εφόρου Δ.Ο.Υ Ναυπάκτου, που ο συνήγορός της και δικηγόρος της Μητροπόλεως Ν. κ. Δ.Π., φρόντισε να «εκδοθεί» (;) «δια νυκτός» και να προσκομίσει στο ακροατήριο για πρώτη φορά δημόσια, την «ποινή ακοινωνησίας», ώστε να ισχυριστεί ότι οι «ακοινώνητοι» μοναχοί, τάχα δεν δικαιούνται να παρευρίσκονται στη δίκη!
- Τέλος, ο Σεβ.κ. Ιερόθεος χρησιμοποίησε την «λύση», να εκδώσει απόφαση ο ίδιος, ώστε να γίνει η νομική «διάλυση» της Μονής. Και ζήτησε στην συνέχεια από την Ιερά Σύνοδο να προκαλέσει Προεδρικό Διάταγμα για την διάλυση της Μονής. Ο Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου, ζήτησε από το Υπουργείο Παιδείας την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, για την διάλυση της Μονής. Η Μονή βέβαια, υπέβαλε τις δικές της απόψεις, στο Υπουργείο Παιδείας, μαζί με δύο επίσημες Γνωμοδοτήσεις Πανεπιστημιακών Διδασκάλων, εναντίον της προτάσεως διαλύσεως (του νπδδ) της Μονής, που φιλοξενεί πολυμελή Αδελφότητα Μοναχών.
Βλέπε γνωμοδοτήσεις πανεπιστημιακών:
Α) Κων. Παπαγεωργίου.
http://ignatiosstavropoulos.blogspot.gr/2012/06/blog-post.html#!/2012/06/blog-post.html
Β) Διον. Φιλίππου.
Όλες αυτές τις κινήσεις εναντίον της Μονής οι μοναχοί τις έμαθαν εκ των υστέρων. Διότι όλη αυτή η διαδικασία του μητροπολίτη και του γραμματέα της ΔΙΣ έγινε χωρίς καμία έγκριση και ενημέρωση της Ολομελείας Ιεράς Μονής. Παρά το ότι το νομικό πλαίσιο περιγράφει ξεκάθαρα ότι η Ι. Μονή είναι η μόνη αρμόδια όχι μόνο για να κανονίσει τα του οίκου της, αλλά και να μεριμνήσει για τη συνέχεια ή τη διάλυσή της.
Το Υπουργείο Παιδείας, διά του αρμοδίου Γενικού Γραμματέως Θρησκευμάτων, επέστρεψε στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας Ελλάδος την υπόθεση, για να απαντηθούν επίσημα τα νομικά ζητήματα που ανακύπτουν και οι Γνωμοδοτήσεις των Πανεπιστημιακών Διδασκάλων και να επανεξεταστεί η νομιμότητα της αιτήσεως του Μητροπολίτη Ναυπάκτου και της Ιεράς Συνόδου περί «διαλύσεως» της Ιεράς Μονής.
10. Οι παράνομες παρεμβάσεις στα εσωτερικά του Κοινοβίου.
Έτσι, ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος, είτε από μόνος του, είτε με αποφάσεις της ΔΙΣ, τις οποίες ζητά και εκδίδονται, «προς χάριν του», προσπαθεί και επιχειρεί παρανόμως να υπεισέρχεται στην εσωτερική ζωή του κοινοβίου.
Υποπτευόμαστε ότι ο πιο πιθανός στόχος είναι να αναγκασθεί η μοναστική Αδελφότητα, να υποκύψει κάποια στιγμή και να «παραδοθεί». Ίσως να επιδιώκεται έτσι να επιτευχθεί de facto η κατάργηση του αυτοδιοίκητου στην Ελλάδα, για τις κοινοβιακές μοναστικές Αδελφότητες.
Ιστορικό παράδειγμα, της ωμής παρεμβάσεως στα εσωτερικά του Μοναστηριού, είναι το ότι αναίτια και με εντελώς αδιαφανή διαδικασία, τα εκκλησιαστικά «δικαστήρια», εξέδωσαν πειθαρχική καταδίκη κατά του Ιδρυτού της Ιεράς Μονής Αρχιμ. κ. Σπυρίδωνος Λογοθέτη. Θεωρήθηκε προφανώς, ότι έτσι θα καμφθεί το ηθικό των συγκεκριμένων Μοναχών και θα διαλυθεί το κοινόβιο, σύμφωνα με το ρητό «πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τά πρόβατα της ποίμνης». (Ματθ. 26, 31).
Συνάρτηση αυτού του γεγονότος, είναι η επαναλαμβανόμενη παρέμβαση στη διαδικασία «εκλέγειν» και «εκλέγεσθαι» στη λειτουργία του κοινοβίου, ώστε όποια εκλογή Ηγουμένου και να ακολουθεί, να θεωρείται «επιλήψιμη»! Παρατηρείται δηλαδή εμφανώς η τάση, στον επιχώριο Μητροπολίτη, ώστε η Ολομέλεια της Αδελφότητος, να καταργηθεί, ως το μόνο ανώτατο όργανο διοίκησης της Ι. Μονής. Ενώ τέτοια αρμοδιότητα, κατάργησής της δεν προβλέπεται ότι έχουν, ούτε η τοπική Ι. Μητρόπολη, ούτε η Διαρκής Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας Ελλάδος, ούτε και το πάνσεπτο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ως προς το ζήτημα εκλογής Ηγουμένου και μελών Ηγουμενοσυμβουλίου, κατά το οποίο οι «επεμβαίνοντες» στα εσωτερικά της διοικήσεως των Ι. Μονών στην Ελλάδα, επικαλούνται το προ διακοσίων περίπου ετών Βασιλικό Διάταγμα, της 28.7/ 15-9-1858, υπογραμμίζεται, ότι το διάταγμα αυτό, όντως παρείχε την αρμοδιότητα στον επιχώριο Μητροπολίτη να αποφασίζει, για το ποιόν Ηγούμενο θα έχει κάθε Μονή, αλλά όχι απροϋπόθετα. Το Βασιλικό αυτό Διάταγμα δεν εφαρμόζεται πλέον, για το ζήτημα εκλογής Ηγουμένου και Ηγουμενοσυμβουλίου, για όσες Ι. Μονές λειτουργούν βάσει εγκεκριμένου και δημοσιευμένου Εσωτερικού Κανονισμού.
Ο εγνωσμένου κύρους Καθηγητής κ. Σπύρος Τρωιάνος, σε εισήγησή του προς την Νομική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, με θέμα «Το Καθεστώς Διοικήσεως των Ιερών Μονών» (βλ. περιοδικό Εκκλησία, Ιαν. 2000, αριθ. 1 σελ. 29-31, αναφέρει ότι «…μετά τη θέση σε ισχύ του ν. 590/ 1977 διατηρείται το ανωτέρω Β. Διάταγμα ανέπαφο από πλευράς ισχύος για όλες τις Μονές που δεν απέκτησαν εσωτερικό Κανονισμό με βάση τις εξουσιοδοτικές διατάξεις του ισχύοντος Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας» (σελ.30)
Η Ιερά Μονή (ΙΜΜΣ) στη Ναύπακτο, έχει «Εσωτερικό Κανονισμό», εγκεκριμένο και δημοσιευμένο από το έτος 1980 και άρα το Βασιλικό Διάταγμα του 1858, δεν έχει ουδεμία εφαρμογή στην παρούσα περίπτωση, που σημαίνει βέβαια, ότι η Ιερά Μονή νομίμως διενεργεί εκλογές, για την ανάδειξη Ηγουμένου και μελών Ηγουμενοσυμβουλίου, βάσει των ισχυουσών για την Ι. Μονή διατάξεων. Ο κ Τρωιάνος επισημαίνει χωρίς περιστροφές ότι το Β. Διάταγμα διατηρείται ανέπαφο μόνο «για τις Μονές που δεν απέκτησαν Εσωτερικό Κανονισμό».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
1. Κρίνεται παντελώς αναιτιολόγητη ή πλημμελώς αιτιολογημένη, νομο – κανονικά, η υπό του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου και της Διαρκούς Ι. Συνόδου (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά την περίοδο των ετών 1999 – 2012, επαναλαμβανόμενη τακτική έκδοσης αποφάσεων - διοικητικών πράξεων, οι οποίες στοχεύουν κατά συγκεκριμένων προσώπων, αδελφών της της Ιεράς Μονής, που εκλέγονται ως μέλη των οργάνων διοίκησης του αυτοδιοίκητου νπδδ της ΙΜΜΣ.
2. Η αυθαίρετη απόπειρα κατάργησης του θεσμού του αυτοδιοίκητου στα κοινόβια μοναστήρια, (2011 περίπτωση Ναυπάκτου), δεν αντιβαίνει απλώς, στην ορθόδοξη μοναστική Παράδοση, στους ισχύοντες Νόμους και Ι. Κανόνες, αλλά αποτελεί βάναυση κακοποίηση και παρενόχληση της μοναστηριακής ζωής στα κοινόβια και προ παντός καταπάτηση θεμελιωδών αρχών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας.
3. Η απόφαση τοπικού μητροπολίτη με έκδοση προσωπικής του διοικητικής Πράξης, (Αυγ. 2011) «περί προτάσεως διαλύσεως» του νομικού προσώπου Ιεράς Μονής της μητροπολιτικής του περιφερείας, δεν μπορεί να γίνεται αυτοτελώς, καταργούμενης στην πράξη της γνώμης – απόφασης της Ολομελείας της μοναστικής Αδελφότητος, όταν υπάρχουν άνω των πέντε εγκαταβιούντες ιερομόναχοι και λαμβάνουν αποφάσεις τα συντεταγμένα όργανα διοίκησης, βάσει δημοσιευμένου Εσωτερικού Κανονισμού.
4. Η μονομερής κατάργηση της διαδικασίας των εκκλησιαστικών δικαστηρίων (Ν. 5383), και οι επιβολές «πειθαρχικών κυρώσεων» κατά κληρικών, όπως και αυτή της «ακοινωνησίας», δεν ισχύουν αλλά και δεν δύνανται σύμφωνα με το Κανονικό Δίκαιο, της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να επιβάλλονται σε Έλληνες πολίτες κληρικούς, δι’ απλής υπηρεσιακής αλληλογραφίας, που διεξάγεται μεταξύ εκκλησιαστικών υπηρεσιών, εν αγνοία του διωκομένου. Με τον ανορθόδοξο αυτό τρόπο, καταργείται παντελώς το ισχύον Σύνταγμα, το «τεκμήριο της αθωότητας», και οι κληρικοί στην Ελλάδα θα στερηθούν όλων των στοιχειωδών δικαιωμάτων προστασίας που προβλέπουν οι Νόμοι και οι Ι. Κανόνες στην Ορθοδοξία.
5. Σε περίπτωση μη δυνατότητας πραγματικού ελέγχου των αυθαιρεσιών - παρανομιών, από όποιον και αν αυτές προέρχονται, θα κινδυνεύσει η ελλαδική Εκκλησία να απολέσει σοβαρό τμήμα του μοναχικού κόσμου, ο οποίος εν όψει της απώλειας κάθε σοβαρότητας και νομιμότητας εκ μέρους διοικούντων της «εκκλησιαστικής διοίκησης», θα οδηγηθεί είτε στον «ιδιωτικό» μοναχισμό, (όπως ήδη έχει γράψει ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος), είτε θα υπαχθεί χρόνο με το χρόνο σε άλλη πιο φιλόξενη «εκκλησιαστική δικαιοδοσία», είτε θα κινδυνεύσει να εξαφανιστεί παντελώς.
6. Οι οικονομικοί λόγοι που προκύπτει ημερολογιακά, κατά τα ανωτέρω, ότι υπήρξαν η πραγματική αιτία της «αλλαγή τακτικής» και στη συνέχεια της «πειθαρχικής δίωξης» των ηγετικών στελεχών της ΙΜΜΣ, μετά το έτος 1998, κρίνονται απαράδεκτοι κατά το εκκλησιαστικό ελληνικό δικαιϊκό σύστημα, αλλά και κατά τα χρηστά ήθη, όπως αυτά επιβάλλεται να ισχύουν σε εκκλησιαστικούς οργανισμούς και στο Δημόσιο βίο.
Ι.Σ.
http://www.thebestfromgreece.com/el/company/holy-metamorfoseos-monastery.html Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος - Nafpaktorama - Nafpaktia.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου