ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΜΗΝΥΣΕΙΣ

Εισαγωγικά: Απορώ, για ποιο λόγο,  o σεβ. τοπικός μητροπολίτης Ναυπάκτου, κ.κ. Ιερόθεος, επιμένει να με αναφέρει δημόσια αλλά και ενώπιον του αρμοδίου Εισαγγελέα, ότι «παρανόμως» τελετουργώ, ως ιερέας, τελώντας  ιερές ακολουθίες στο Μοναστήρι όπου εγκαταβιώνω, στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στη Σκάλα του Δήμου Ναυπακτίας.

-Με την επιστολή μου αυτήν, τον καλώ, αλλά και τον παρακαλώ, όπως σταματήσει από του να υποβάλλει νέα μήνυση, αύριο Κυριακή, στο αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα με αφορμή την κάθε Θεία Λειτουργία που τελώ. Αρκούν οι μηνύσεις-αναφορές, που έχει ήδη αρμοδίως υποβάλλει. Ας περιμένει με υπομονή, να δούμε το τι θα πει η ελληνική Δικαιοσύνη, στην οποία έχει ήδη απευθυνθεί.

Υπενθυμίζω μάλιστα, το γεγονός,  ότι στο αρμόδιο Δευτεροβάθμιο Συνοδικό 7 μελές πειθαρχικό συμβούλιο, ήδη με την «Ομολογία αντί Απολογίας» που κατέθεσα, δήλωσα προφορικά και γραπτά στο ακροατήριο, ενώπιον των επτά συνέδρων μητροπολιτών, ότι δεν θα σταματήσω να ιερουργώ, μέσα στο Μοναστήρι μου, παρά την εντολή απαγόρευσης του μητροπολίτη Ναυπάκτου. Στην "ομολογία" μου αυτή εξήγησα και τους λόγους. http://ignatiosstavropoulos.blogspot.com/2014/04/blog-post.html 

-Υπενθυμίζω, ότι ο κάθε τοπικός  μητροπολίτης (ως διορισμένος από το νομικό πρόσωπο «Εκκλησία Ελλάδος», δεν είναι ταυτόχρονα και  προϊστάμενος του Εισαγγελέα, ή του Δημάρχου ή των άλλων ανεξάρτητων Αρχών. Αυτά έχουν τελειώσει, (ευτυχώς). Το δικαστήριο αποφασίζει. Ούτε βέβαια, άλλοι μητροπολίτες (άλλων ορθόδοξων δικαιοδοσιών), ή άλλοι προϊστάμενοι εκκλησιών ή θρησκευτικών κοινοτήτων στην Ελλάδα (π.χ. Επίσκοποι άλλων εκκλησιών, ή εβραίοι Ραβίνοι ή μουσουλμάνοι Μουφτήδες), μπορούν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη να αντικαταστήσουν τις αρμόδιες Αρχές.

Όταν μάλιστα υπάρχουν σε εκκρεμότητα  προσφυγές στο Συμβούλιο Επικρατείας, ή στα άλλα ακυρωτικά Δικαστήρια, δεν μπορεί η τοπική Αστυνομία να ελέγξει από μόνη της,  την εκτελεστότητα ή το δεδικασμένο και να ενεργεί καταργώντας τα δικαστήρια.. Η κάθε αστυνομική υπηρεσία, εντολές παίρνει μόνο από νομιμοποιούμενα όργανα. Το αντίθετο συμβαίνει μόνο στα θεοκρατικά καθεστώτα.

Ειδικότερα, σχετικά, με τα τοπικά εκκλησιαστικά της Ναυπάκτου, αναφέρω ενώπιον κάθε Αρχής τα κάτωθι:

1. Από το 1980 ως σήμερα (2014) εγκαταβιώνω στην ανδρώα Κοινοβιακή Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στη Σκάλα Δήμου Ναυπακτίας του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Στο μοναστήρι αυτό ως συνιδρυτής,  έχω διαθέσει όλη τη μισθοδοσία μου από το 1980, για την δημιουργία και αποπεράτωσή του, και προσφέρω εθελοντικά κάθε υπηρεσία είτε πρακτικής φύσεως είτε τελετουργικής – πνευματικής ιερατικής αποστολής.

2. Ως Μοναχός, έδωσα και υπόσχεση παραμονής έως θανάτου μου στο Μοναστήρι και στην μοναστική Αδελφότητα. Ως ιερέας έχοντας ισόβιο την ιεροσύνη, που δεν εξαλείφεται με διοικητικές ποινές,  έχω και επί πλέον προσωπικό,  ιερό πνευματικό-τελετουργικό, αλλά και συνειδησιακό καθήκον και ιερή υποχρέωση, εντός του Μοναστηριού όπου κατοικώ, να τελώ και τις  ιερές προσευχές – ιερές ακολουθίες – θείες Λειτουργίες κλπ, είτε κατ ιδίαν, είτε και με τη συμμετοχή άλλων Μοναχών, είτε και παρουσία προσκυνητών.

Οι Ορθόδοξες Ιερές Μονές, στην Ελλάδα,  είναι τόποι Λατρείας και ως Ιεροί τόποι Λατρείας προστατεύονται, και δεν αποτελούν ξενοδοχείο ύπνου και φαγητού των μοναχών.

3. Τα τελευταία χρόνια, ο τοπικός Μητροπολίτης Ναυπάκτου, ως νόμιμος  εκπρόσωπος του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου «Εκκλησίας Ελλάδος», (όπου υπηρετώ από το έτος 1980 ως υπάλληλος με Προεδρικό Διάταγμα) στην περιοχή της Μητροπόλεως Ναυπάκτου,  εξέδωσε σειρά από  διάφορες δυσμενείς διοικητικές πειθαρχικές ποινές σε βάρος μου (π.χ. αργία, στέρηση μισθού, διαγραφή από τις μισθοδοτικές καταστάσεις, «ακοινωνησία», οριστική απόλυση κλπ). Τέλος εξέδωσε και την «καθαίρεση», που για Έλληνα πολίτη, εν ενεργεία διορισμένο Ιερομόναχο - Αρχιμανδρίτη, σημαίνει και την διαγραφή του,  από τους κληρικούς του νομικού προσώπου της Εκκλησίας της Ελλάδος. (Όσες από τις  πειθαρχικές ποινές  έχουν εκτελεστότητα, και άρα ελέγχονται από το νόμο,  έχουν αρμοδίως και εμπρόθεσμα προσβληθεί και εκκρεμούν να εξεταστούν ως προς την νομιμότητά τους από τα αρμόδια δικαστήρια, το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Διοικ. Εφετείο Πατρών).   

4. Το ότι σήμερα, συνεχίζω δημόσια να ιερουργώ, μόνο μέσα στο Μοναστήρι, μετά από κάθε πειθαρχική ποινή, ακόμα και μετά την «καθαίρεση» που εκκρεμεί να συζητηθεί στο ΣτΕ,  ως Κοινοβιάτης Ιερομόναχος του Μοναστηριού της Μεταμορφώσεως, δεν σημαίνει ότι  άσκησα και  ασκώ κάποιο διοικητικό ή δικαιοδοτικό καθήκον,  ενός ιερέα-υπαλλήλου του νομικού προσώπου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ώστε να μπορεί να στοιχειοθετηθεί σε βάρος μου το έγκλημα της αντιποίησης υπηρεσίας θρησκευτικού λειτουργού. Απλά προσεύχομαι, ιερουργώ, τελετουργώ, δηλαδή ασκώ το προσωπικό - πνευματικό καθαρά καθήκον και την  συνειδησιακή μου υποχρέωση έναντι της χριστιανικής πίστης μου, της αφιέρωσης μου, και της ιερατικής ισόβιας αποστολής μου. Δεν εκδίδω δηλαδή καμιά διοικητική πράξη, ούτε και ασκώ διοίκηση, για το νομικό πρόσωπο της  Εκκλησίας της Ελλάδος, που με ενέργειες του τοπικού μητροπολίτη, διέγραψε από τους κληρικούς του. Και βέβαια δεν ιερουργώ στους ιερούς Ναούς της Μητρόπολης «Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου» της Εκκλησίας Ελλάδος.

5. Οι πράξεις οι καθαρά πνευματικού χαρακτήρα, και όχι διοικητικού, μέσα στο Μοναστήρι,  όπως είναι  η προσευχή  κατά την τέλεση της Θ. Λειτουργίας, ή οι Ιερές Ακολουθίες του Εσπερινού, της Παράκλησης στην Παναγία, ή τέλεση του μυστηρίου της Βάπτισης, ακόμη και όταν τελούνται δημόσια με συμμετοχή και κάποιων άλλων Μοναχών ή πιστών χριστιανών προσκυνητών και όχι κατ' ιδίαν, δεν μπορεί να αποτελούν σε καμία περίπτωση κάποια διοικητική ενέργεια, και δεν έχουν εκτελεστότητα, έναντι του νόμου. Στην περίπτωσή μου ειδικά,  ως Ιερομονάχου, τελούνται εντός του μοναστηριού όπου ίδρυσα και εγκαταβιώνω  ως φιλοξενούμενος και  τελούνται, όχι από υπαλληλική ή επαγγελματική ιδιότητα, αλλά για λόγους καθαρά συνειδησιακούς, και για λόγους έκτακτης ανάγκης, μη υπάρχοντος μάλιστα κανενός άλλου ιερουργού, για την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών αναγκών της αυτοδιοίκητης μοναστικής κοινοβιακής κοινότητος των ορθοδόξων Μοναχών που είναι όλοι Έλληνες πολίτες, καθώς βέβαια και για την εξυπηρέτηση όσων τυχόν  προσκυνητών χριστιανών  προσέρχονται εθελούσια στις Ιερές Ακολουθίες του Μοναστηριού.

Σημειώνω ότι επανειλημμένα, έχω καλέσει τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο, να τελέσει αυτός προσωπικά την Θεία Λειτουργία, σε επίσημες εορτές, στο Μοναστήρι, όπου έχει πλήθος πιστών, αλλά ουδέποτε ο ίδιος θέλησε να το πράξει. Αυτό βέβαια είναι δικαίωμά του, αλλά δεν είναι δικαίωμά του το να απαγορεύει σε μας τους μοναχούς-ιερείς, την ελεύθερη τέλεση της Λατρείας  στον Ιησού Χριστό, όπως βέβαια, δεν έχει δικαίωμα να απαγορεύει την ελεύθερη Λατρεία των Εβραϊκών Κοινοτήτων ή των Μουσουλμανικών κλπ. Αν θέλει να το πετύχει αυτό, οφείλει να προσκομίσει Δικαστική Απόφαση. Δεν νομίζω όμως ότι μπορεί αυτό να το επιτύχει, γιατί ακόμη και επί τουρκοκρατίας, η ελεύθερη Λατρεία των Χριστιανών και των Μοναχών, προστατευότανε και από το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, το Κοράνιο.

6. Επιπρόσθετα αναφέρω, και τον «όρκο» - υπόσχεση- κατά το τυπικό της εκκλησιαστικής μοναχικής αφιέρωσης, που έχω δώσει επίσημα, για την συνέχιση της ορθόδοξης μοναστικής λειτουργικής παράδοσης και μοναστηριακής ζωής, στο μοναστήρι και στην ανδρική Κοινοβιακή Αδελφότητα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι οι Ορθόδοξες Ιερές Μονές, ως χώροι πνευματικής ασκήσεως και Θείας Λατρείας, στους οποίους τόσο οι πιστοί, όσο και οι θρησκευτικοί λειτουργοί και οι ιερομόναχοι, ασκούμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του πολιτιστικού περιβάλλοντος, το οποίο απολαύει και στην Ελλάδα, συνταγματικής προστασίας.