Αρχιμ. Δρ Ιγνάτιος Σταυρόπουλος: 2013

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Στο Δ.Εφετείο Αθηνών η Μονή Αμπελακιώτισσας και η Τριμελής Επιτροπή Ιερέων

Νέα εμπλοκή με τα «δικολαβίστικα κόλπα» στο ζήτημα, «ανάκληση επιδότησης» προς την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως. Ανάστατη πάλι η «μητροπολιτική παρέα» της Ναυπάκτου, δυστυχώς παραμονές Χριστουγέννων.

Τα νεότερα στην υπόθεση:

Α. -Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, όπου έχουν προσφύγει αρμοδίως για νομική προστασία, οι μοναχοί της Μεταμορφώσεως, για την ακύρωση της υπουργικής πράξης, ως παράνομης, ανέβαλε τον περασμένο Δεκέμβριο την υπόθεση, και την συζητά στις 15 Ιανουαρίου 2014.

-Ο λόγος της αναβολής, το ότι η πλευρά του Δημοσίου (κ. Μηταράκης κλπ, "παρέα" της Ν. Δημοκρατίας) ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΌΜΙΣΑΝ ΦΆΚΕΛΛΟ! Προφανώς, λέμε εμείς, γιατί δεν είχαν τι να πουν στους Εφέτες…

Β. Προχτές Δευτέρα (16-12-13), έφτασαν τα μαντάτα και στην εδώ «ιερή παρεούλα» της Ναυπάκτου! Τι ακριβώς συνέβη; Είναι πολύ απλά τα πράγματα.

Καλούνται με εξώδικο που τους επιδόθηκε, να εμφανιστούν στο ίδιο δικαστήριο (Διοικητικό Εφετείο Αθηνών), ως «αναγκαστικοί ΟΜΟΔΙΚΟΙ», δηλαδή συν-υπεύθυνοι:

1. Η «Ιερά Μονή Αμπελακιώτισσας», με τον νόμιμο εκπρόσωπό της και
2. Τα μέλη της «τριμελούς Επιτροπής», προσωπικά, ο καθένας ιερέας, που διόρισε ο σεβ. κ. Ιερόθεος, για να «καθυποτάξει», υποτίθεται την Μονή Μεταμορφώσεως.

Τα αναφερόμενα στην από 25-4-2013 « ΠΡΟΣΦΥΓΉ κατά 1. Του Υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων, και κατά 2. Του Υπουργού Οικονομικών». είναι ήδη αναλυτικά δημοσιευμένα στο: http://ignatiosstavropoulos.blogspot.gr/2013/09/1-2.html

Όπως ήδη έχουμε δημοσιεύσει, κατα το παρελθόν:

«Η ανωτέρω βλαπτική ενέργεια, της διοίκησης, ως γνωστό, ήρθε ως αποτέλεσμα, μετά από μακροχρόνια «προσπάθεια» του μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεου Βλάχου, που από το 1998, διεκδικούσε ποσοστά, από τα επιτελούμενα έργα στη Μονή Μεταμορφώσεως.

Οι προσβαλλόμενες πράξεις, στο κείμενο της Προσφυγής, ενώπιον του αρμόδιου Εφετείου Αθηνών, παρουσιάζονται, ως παράνομες και ακυρωτέες, για πέντε κυρίως λόγους:

Πρώτον, αφενός, ως προς το ζήτημα επιστροφής του συνολικού ποσού και των τόκων έχουν εκδοθεί αναρμοδίως και αφετέρου δεν προβλέπεται εκ του νόμου ανάκληση της απόφασης υπαγωγής στον Ν. 1892/1990. Δεύτερον,οι προσβαλλόμενες έχουν εκδοθεί α) χωρίς νόμιμο έρεισμα, καθώς η έντοκη επιστροφή του προσδιορισθέντος ως επιστρεπτέου ποσού δεν ορίζεται στο νόμο και κατά παράβαση της αρχής της νομιμότητας της Διοίκησης, σύμφωνα με την οποία η Διοίκηση δύναται να πράξει μόνον ό,τι ρητά της επιτρέπεται, β) κατά παράβαση της αρχής της νομιμότητας, όπως αυτή ορίζεται στο πλαίσιο της ΕΣΔΑ και γ) κατά παράβαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου. Τρίτον, εν όψει της ανακλήσεως, η Διοίκηση σύμφωνα με τις εκάστοτε ειδικές συνθήκες της υποθέσεως οφείλει να αποφασίσει αιτιολογημένα την επιστροφή τμήματος μόνο της καταβληθείσης επιχορηγήσεως. Τέταρτον, η Διοίκηση έχει προβεί σε εσφαλμένο υπολογισμό χρονικού διαστήματος επιβολής τόκων για το εισπρακτέο ποσό της επιχορήγησης της ολοκληρωθείσας επένδυσης. Πέμπτον,η εν λόγω επιβολή τόκων δεν προβλέπεται σε νόμο και σε κάθε περίπτωση παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας.

Περισσότερα στο: http://ignatiosstavropoulos.blogspot.gr/2013/09/1-2.html

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

BEFORE THE AMERICAN AMBASSADOR

BEFORE THE AMERICAN AMBASSADOR

AMERICAN EMBASSY

REFERENCE

Nov. 26 - 2012

Dear Mr. Ambassador,

Having learned with interest that, very recently (23-11-2012), the General Assembly of the UN once again elected the USA for a second term in the Human Rights Council of the United Nations,thus recognizing the particular importance and influence hitherto of your country's annual reports on human rights at a global level, let us, please, present you with the following important issues:

[1] As is known, the ever-greater understanding by modern democratic states and international bodies and organizations of the vital importance of the fundamental human right of religious freedom for smooth coexistence in modern societies has lead to the institutional consolidation of this right through legal texts of increased validity, such as state constitutions and international declarations or conventions. In this way, the protection of religious freedom is achieved today through a broad set of regulations, which, in the case of Greece in particular, as a member state of the European Union, is composed mainly of the provisions of art. 13 of the 1975 Constitution and the regulations of the European Convention on Human Rights (Rome, 1950) relevant to the protection of that right.

The general right of religious freedom, which is an extension and supplement of the right to personal liberty (art. 5 § 1 Const.), is articulated by two elements of equally great importance: freedom of religious conscience (art. 13 § 1 Const.) and freedom of worship (article 13 § 2-3 Const.). The scope of protection of the above rights includes, inter alia, the right of religious self-government, i.e. the non-mandatory imposition of unconstitutional and illegal obligations on the religious sphere of people, when they establish religious institutions, and the free exercise of their religious duties.

[2] The protection of religious equality in the framework of the Greek legal system is completed by the simultaneous validity of international treaties, such as, among others:

- The Charter of the United Nations (1945), ratified by our country through L. 585/1945, "on the ratification of the Charter of the United Nations signed in San Francisco" (Gov. Gazette Sheet A' 242/1945)

- the Universal Declaration of Human Rights, adopted on 10 December 1948 by the General Assembly of the United Nations (art. 2, 18),

- the Declaration of the General Assembly of the United Nations (1981) on the elimination of all forms of intolerance and discrimination based on religion or belief,

- the International Covenant on Civil and Political Rights (1966), which - primarily with articles 2, 18, 26 and 27 - provides for freedom of religion,

- the Charter of Fundamental Rights of the European Union (Nice France, 07/12/2000).

[3] But let us come now to the denounced facts:

The administrative body of the Church of Greece is

the Permanent Holy Synod (PHS), which, this year, is comprised of the following (as members of the 156th conciliar period 2012-2013): Mr. Ieronymos Liapis, Archbishop of Athens and All Greece, as President and as members: the Reverend Metropolitans, Messrs: Procopios Tsakoumakas, Kosmas Papachristos, Pavlos Apostolidis, Pavlos Ioannou, Ieremias Fountas, Dionysios Mantalos, Chrysostomos Stavropoulos, Chrysostomos Savvatos, Theophilos Manolatos, Emmanuel Sigalas, Ioannis Tassias and Markos Vassilakis.

With its document No. 4362/2077/23.10.2012, the PHS notified the Metropolitan of Nafpaktos, Mr. Ierotheos Vlahos, that following correspondence between them, it decided in its meeting on 8.10.2012 to impose on all members of our Monastic Brotherhood, which currently numbers 19 monks, the penalty of "excommunication", i.e. the prohibition to participate in any way in the devotional life and prayer of our Church, by performing the devotional acts envisaged by our faith. In parallel, the same body decided the totally unjustified and extreme measure of removing the two monks, namely Ignatios Stavropoulos and Chrysostomos Trompoukis, who happen to be American nationals, from the monastery's force.

Subsequently, however, with its document No. 4714/2078/23.10.2012 the PHS argued that since the above spiritual sentence was imposed, we could no longer even exercise the administration of our Monastery, which we created ourselves with our own savings and work, and which, according to Greek law, is a legal entity under public law.

Following the above, the PHS asked of the same Metropolitan, and he immediately executed without delay, the appointment of a "Three-Member Administrative and Management Committee of the Monastery", which will now be able to exercise any act of representation and administration of the Monastery we founded and built ourselves, with great efforts and long struggles.

[4]. Regarding all the above however, allow us to inform You of the following:

(a) In accordance with the decisions of the Greek courts, the "penalty of excommunication" when imposed by law, is of a purely religious and not of an administrative nature, which means that it does not entail the deprivation of the administration of a public administrative body, such as our Monastery (Plenary of the Council of State 2976-2991/1996, Council of State 615-616/2004, 685-688/2001, 2154/1988 and many other decisions). Therefore, the above decision of the Synod of the Church of Greece circularly and indirectly attempts to purloin the property of a large administrative organization. It is emphasized that our Monastery was founded by Presidential Decree 601/5.7.1980, which is fully valid and has not been withdrawn or revoked (Gov. Gazette Sheet A 160/15.7.1980).

(b) The provisions of Law 5383/1932, regulating the procedure for the Ecclesiastical Courts were not applied at all. This means that the above severe measure was not taken following the formalities of publicity and the due legal process, precisely because the decision is illegal and would draw the attention of the media. Instead, a clandestine and secret procedure was followed, "by correspondence" (!) as stated in the relevant decision of the Holy Synod.

(c) This illegal sentencing, in such a large scale, i.e. for all members of the Brotherhood, undoubtedly severely affects the inalienable right of all members of our Brotherhood to freedom of worship, the limitations of which are protected by the Constitution itself (Article 13 par. 2 Const.) and the above international treaties.

(d) The above measures were taken without inviting us to present our opinions. The conciliar decision cited, as its "justification", utterly vague "information" that we allegedly violated the law, without inviting us to present our views, as required by the right to a prior hearing under Article 20, paragraph 2 of the Constitution.

Let us finally inform You that similar efforts of the Synod, which took place just a year ago, were considered illegal and were rejected by the Ministry of Education and Religious Affairs.

For this reason, the Synod now chose this indirect method of attacking our religious freedom, bypassing the Greek State, which obviously would be a barrier to its illegal plans.

Dear Ambassador,

as we know, our Country is not, unfortunately, a model for the protection of the right of religious freedom, as indeed confirmed by its 17 convictions by the European Court of Human Rights, based in Strasbourg (cases against Greece:Dimitras, Alexandridis, Vergos, Sofianopoulos, Aga, Thlimmenos, Serif, Tsavachidis, Larissis, Catholic Church "Panagia of Chania", Pentidis, Tsirlis and Couloumbas, Georgiadis, Valsamis, Efstratiou, Manousakis, Monasteries, Kokkinakis).

The above decision of the Synod, governed by a blatantly sacerdotalist spirit, is unfortunately more reminiscent of the religious climate of Asian regimes than that of a well-governed Western European democracy, justifying the large number of above convictions.

The U.S. has demonstrated to the international community that it knows and can, when necessary, responsibly inform and protect the fundamental right to religious freedom, especially when it is so brutally attacked.

We also wish to emphasize our sorrow for the totally unwarranted, unprecedented and extreme measure of the attempted removal from the members of the monastery of two U.S. nationals,namely monks: a) Ignatios S. Stavropoulos (or Paul Stavros) and b) Chrysostomos N. Trompoukis.

Therefore, we are confident that you will deal in depth with our case.

Thank you for your time.

Sincerely

Fr. Ignatios S. Stavropoulos (or Paul S. Stavros

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΚΑΡΤΑ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΕΙΡΗΝΗ,ΥΓΕΙΑ & ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 2014

Η ΦΑΤΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ (Δεκ 2013)

Ευχαριστούμε θερμά, όσους με την όποια έστω

ελάχιστη οικονομική συνδρομή τους, συνεχίζουν φιλάνθρωπα να βοηθούν και την μοναστική Αδελφότητα Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου.

Παρακαλούμε για τις δωρεές σας:

 Α)

με PayPAl:

http://sotiros.imms.gr/el/

Β)

με κατάθεση

,

στην Εθνική Τράπεζα, και άμεση ενημέρωσή

μας,

στο φαξ 26340-22466, 

για να λάβετε την απόδειξη:

ΙBAN:

GR31011042600000

42629603467 KΩΔ. SWIFT TPAΠEZAΣ (BIC) ETHNGRAA

AΔEΛΦOTHΣ METAMOPΦΩΣEΩΣ TOY ΣΩTHPOΣ NAYΠAKTOY

ΑΦΜ 090067910, ΔΟΥ Ναυπακτου-Μεσολογγίου
Μη κερδοσκοπικό νομικό

πρόσωπο ιδ. Δικαιου

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

ΕΝΣΤΑΣΗ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΛΗΤΗΡΟΥ ΘΕΣΠΙΣΜΑΤΟΣ

Ανύπαρκτη ως ποινή η "ακοινωνησία", στους Ιερούς Κανόνες της Ορθοδοξίας, και στους Νόμους της Πολιτείας. Το "εφεύρημα" -ακοινωνησια- ως πειθαρχική ποινή, της διοίκησης της ελλαδικής Εκκλησίας, πάσχει απόλυτης ΑΚΥΡΟΤΗΤΟΣ και είναι εκτός πρόβλεψης νόμου. Κατωτέρω, η σύντομη σχετική ένσταση ακυρότητος κατά του κλητηρίου θεσπίσματος που κατέθεσα στις 9 Δεκ. 2013, στο συνοδικό πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που βέβαια απερρίφθη, χωρίς πολλές κουβέντες, ή εξηγήσεις!

{ βλέπε: (ΚΛΗΤΗΡΙΟ ΘΕΣΠΙΣΜΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΟΥ 11ΝΟΕ2013.pdf - https://drive.google.com/file/d/0B4RsXv2nzziERDR1enVJeFdPWWM/edit?usp=sharing)

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΟΥ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΕΝΣΤΑΣΗ ΠΕΡΙ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΛΗΤΗΡΟΥ ΘΕΣΠΙΣΜΑΤΟΣ

Ιερομόναχου - Αρχιμανδρίτη Ιγνατίου Σταυρόπουλου (κατά κόσμο Πλάτωνος-Αποστόλου) του Σπυρίδωνος, Κληρικού της Ιεράς Μητρόπολης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Διδάκτορος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Πτυχιούχου Θεολογικής Σχολής Πανεπ. Αθηνών, Πτυχιούχου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μπάρι Ιταλίας, υπ. Διδάκτορος Νομικής.

Καλούμαι να δικαστώ ενώπιόν Σας με το από 16.10.2013 κλητήριο θέσπισμα του Δικαστηρίου Σας, σήμερα 9.12.2013, μετά από αναβολή που ζήτησα και έλαβα, στο πρόσωπο του πληρεξουσίου δικηγόρου μου, κατά την αρχική δικάσιμο της 11^ης Νοεμβρίου 2013.

Πλην όμως το σε βάρος μου κλητήριο θέσπισμα πάσχει απόλυτης ακυρότητας για τους ακόλουθους λόγους:

Ι. Από το κλητήριο επίχριμα και τη σε βάρος μου δίκη ενώπιον του Επισκοπικού Δικαστηρίου και την υπ’ αριθμ. 1/2012 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, έχει ανεπιτρέπτως, κατά παράβαση του Συντάγματος και της Ε.Σ.Δ.Α, προστεθεί ΝΕΑ άγνωστη έως τώρα σε βάρος μου κατηγορία, ήτοι αυτής της προτροπής των πιστών σε συμμετοχή σε «άκυρα μυστήρια».

ΙΙ. Περαιτέρω, το κλητήριο θέσπισμα είναι απόλυτα άκυρο διότι περιλαμβάνει ποινή που δεν προβλέπεται από ΚΑΝΕΝΑΝ ιερό κανόνα ή άλλη ΔΙΑΤΑΞΗ ΝΟΜΟΥ. Το πνευματικό επιτίμιο της ακοινωνησίας ΔΕΝ είναι «ποινή», ούτε καν εξετάζεται από το Συμβούλιο της Επικρατείας (Βλ. 686/2011 απόφαση ΣτΕ – Σχετικό 1), ώστε κατηγορούμαι για παράβαση ανύπαρκτης ποινής, ήτοι εν τέλει για ποινή μη προβλεπόμενη από νόμο (και εν κατακλείδι, κατά παράβαση της παγκόσμιας δικαϊκής αρχής sine lege nullum crimen)!

Πρέπει να σημειωθεί πως γνωρίζουμε ότι μία από τις εκκλησιαστικές ποινές είναι και αυτή του ‘αφορισμού’, που διακρίνεται σε ‘μικρό’ και ‘μεγάλο’ αφορισμό. Ο πρώτος – που ταυτίζεται με την ποινή της ‘ακοινωνησίας’ - επιβάλλεται κατά κανόνα από επίσκοπο ή πρεσβύτερο και συνεπάγεται την προσωρινή στέρηση της συμμετοχής στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας —κυρίως στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας (ακοινωνησία). Σκοπός του επιτιμίου είναι η άσκηση ηθικής πίεσης σε όποιον διέπραξε το εκκλησιαστικό αδίκημα, προκειμένου αυτός να επανορθώσει. Εφόσον τούτο επιτευχθεί, η επιβολή της ποινής αίρεται, συνήθως από τον κληρικό που την επέβαλε ή και την προϊσταμένη του εκκλησιαστική αρχή.

Ο μεγάλος αφορισμός (ή ‘ανάθεμα’) συνεπάγεται τη μόνιμη αποκοπή του τιμωρημένου από το σώμα της Εκκλησίας, καθώς και την απώλεια της νομικής και κανονικής ιδιότητας του μέλους της. Λόγω της εκκλησιαστικής και κοινωνικής βαρύτητάς της, η ποινή αυτή επιβάλλεται πλέον πολύ σπάνια. Σήμερα, μεγάλος αφορισμός μπορεί να επιβληθεί στην Εκκλησία της Ελλάδος μόνον κατόπιν αποφάσεως της Ι. Συνόδου της Ιεραρχίας, που λαμβάνεται με αυξημένη πλειονοψηφία των 2/3 του όλου (όχι των παρόντων) αριθμού των μελών της (άρθ. 4 περ. θ΄ και 6 § 3 Ν. 590/1977). Εφόσον διαπιστωθεί ότι εξέλιπαν οι λόγοι επιβολής της, η ποινή ανακαλείται οποτεδήποτε με την ίδια διαδικασία (χωρίς να χρειάζεται επανάληψη του βαπτίσματος).

Όπως γίνεται από τα ανωτέρω αμέσως αντιληπτό, αν η ποινή του μεγάλου αφορισμού γίνεται εξ αποστάσεως και υπό τις ανωτέρω προϋποθέσεις, η ποινή του μικρού αφορισμού ή ‘επιτίμιο της ακοινωνησίας’ προϋποθέτει αναγκαίως την εκούσια προσέλευση του πιστού στο μυστήριο της εξομολογήσεως και δεν μπορεί να γίνει χωρίς μία τέτοια ενέργεια.

Ως εκ τούτου, η επιβολή εις βάρος μου του επιτιμίου της ακοινωνησίας ή μικρού αφορισμού, είναι παντελώς ανυπόστατη, αφού ουδέποτε προσήλθα στο μυστήριο της εξομολογήσεως ενώπιον αυτών οι οποίοι μού την επέβαλαν. Με άλλη διατύπωση, επιτίμιο ακοινωνησίας επιβαλλόμενο εξ αποστάσεως αγνοείται στη νομοκανονική παράδοση της Εκκλησίας μας.

Ανεξαρτήτως, όμως, των ανωτέρω, σύμφωνα με το περιεχόμενο της υπ’ αριθμ. πρωτ. 3519/2007 απόφασης επιβολής του (Σχετικό 2), αυτή (η απόφαση) προέβλεπε τη ρητή προϋπόθεση αυτοδίκαιης άρσης του επιτιμίου, άμα τη εκλογή νομίμου νέου ηγουμενοσυμβουλίου. Αυτό ΠΡΑΓΜΑΤΙ έγινε με την εκλογή του π. Ειρηναίου Κουτσογιάννη, η εκλογή του οποίου έγινε ΑΠΟΔΕΚΤΗ από την Ιερά Σύνοδο, όπερ σημαίνει ότι από τη χρονική αυτή στιγμή ΕΠΑΥΣΕ ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΣ η ισχύς του σε βάρος μου επιβληθέντος επιτιμίου της ακοινωνησίας, ώστε κατηγορούμαι ότι παραβιάζω (ανεξαρτήτως των άλλων ζητημάτων που ανακύπτουν κατά τα άνω) μία αυτοδικαίως καταργηθείσα ποινή! Όσον αφορά δε στα σχετικά έγγραφα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ. Ιεροθέου και της Ιεράς Συνόδου περί αδιοίκητου της Ιεράς Μονής, Σας παραπέμπω στην ένστασή μου περί ακυρότητας της προδικασίας,με την οποία ενημερωθήκατε ότι ο ίδιος ο Σεβ. Μητροπολίτης, με το από 11.4.2013 έγγραφό του στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Μεσολογγίου, ισχυρίζεται πλέον ότι η Μονή, εν αντιθέσει με τα όσα ό ίδιος μετ’ επιτάσεως βεβαίωνε όλα αυτά τα έτη, παρασύροντας και την Ιερά Σύνοδο να βεβαιώνει τα αυτά, είχε ΝΟΜΙΜΟΤΑΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ!!! (Σχετικό 3).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Ζητώ την ακύρωση του από 16.10.2013 κλητηρίου θεσπίσματος για τους ανωτέρω λόγους.

Άλλως, αιτούμαι να ζητηθεί από το Δικαστήριό Σας από την ειδική Συνοδική Επιτροπή επί των Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων να γνωμοδοτήσει επί της ενστάσεώς μου.

Αθήνα, 9 Δεκεμβρίου 2013

Ο Πληρεξούσιος Δικηγόρος

ΝΙΚΟΣ Ι. ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

Α.Μ. Δ.Σ.Α. 17494

ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ 9Β – 106 71 ΑΘΗΝΑ

ΤΗΛ.: 2103390557 – FAX: 2103390558

ΕΝΣΤΑΣΗ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΙΚΑΣΙΑΣ

Στα πλαίσια της διαδικασίας του Πρωτοβάθμιου Συνοδικού Δικαστηρίου, στις 9 Δεκεμβρίου 2013, κατέθεσα την παρακάτω ΕΝΣΤΑΣΗ, όπου αναδεικνύεται το παρανομο / άκυρο, της όλης διαδικασίας στο επισκοπικό "δικαστήριο" Ναυπάκτου, όπου ο σεβ. κ. Ιερόθεος Βλάχος, "παρέλειψε" την υποχρέωσή του να ΑΥΤΟΕΞΑΙΡΕΘΕΙ, απο τη θέση του προέδρου του δικαστηρίου, που ο ίδιος προκάλεσε γιά να "δικάσει" τον "αντίπαλό" του...

Ως γνωστό, οι συνοδικοί δικαστές, απέρριψαν την ένσταση αυτή, μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, προφανώς, χωρίς κάν να την μελετήσουν. Και προχώρησαν στη διαδικασία της "δίκης", από την οποία βέβαια και αποχώρησα, ώστε να μή νομιμοποιώ με την παρουσία μου, την παράνομη ενέργειά τους, να "νομιμοποιήσουν" την απόφαση του κ. Ιερόθεου Βλάχου, που ήδη για το ζήτημα αυτό, είναι υπό ποινική προκαταρκτική εξέταση, στον αρμόδιο Εισαγγελέα.

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΟΥ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΕΝΣΤΑΣΗ ΠΕΡΙ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΙΚΑΣΙΑΣ

_______________________________________________

     Η παραπομπή μου στο Δικαστήριό Σας έλαβε χώρα κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 12 ν. 5383/1932, σύμφωνα με την οποία «εάν μετά την ενώπιον αυτού διαδικασίαν το Επισκοπικόν Δικαστήριον ήθελε κρίνει, ότι εις τον κατηγορούμενον ιερωμένον είναι επιβλητέαι ποιναί ανώτεραι των εν τοις άρθρ. 10-11 οριζομένων, κηρύσσει εαυτό αναρμόδιον και παραπέμπει την υπόθεσιν εις το  Πρωτοβάθμιον Συνοδικόν Δικαστήριον».

     Πλην όμως, η παραπομπή μου στο Δικαστήριό Σας, η οποία αποφασίστηκε με την υπ’ αριθμ. 1/2012 απόφαση του Επισκοπικού Δικαστηρίου της Ιεράς Μητρόπολης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου (Σχετικό 1), είναι απαράδεκτη, λόγω απολύτου ακυρότητας της προδικασίας, ήτοι της κλητεύσεώς μου ενώπιον του Επισκοπικού Δικαστηρίου, της διαδικασίας που έλαβε χώρα ενώπιον αυτού, και, συνακόλουθα, της εκδοθείσης ως άνω υπ’ αριθμ. 1/2012 παραπεμπτικής απόφασης.

     Ειδικότερα:

Ι. Η ακυρότητα του κλητηρίου επικρίματος και η διάπραξη των ποινικών αδικημάτων της ψευδούς βεβαίωσης και της παράβασης καθήκοντος από τον εκτελέσαντα χρέη ανακριτή και μέλους του Επισκοπικού Δικαστηρίου, Πρωτ. Θωμά Βαμβίνη, και της παράβασης καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση από τον Πρόεδρο του Επισκοπικού Δικαστηρίου, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου.

Στο Επισκοπικό Δικαστήριο παραπέμφθηκα με το υπ’ αριθμ. πρωτ. 491/17.12.2012 κλητήριο επίκριμα που υπογράφει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος (Σχετικό 2), μετά από ανάκριση που διενήργησε ο Πρωτ. Θωμάς Βαμβίνης.

Με το κλητήριο επίκριμα μου αποδίδεται η κατηγορία «ότι δεν υπακούω σε Απόφαση της από 12.10.2001 της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας (ΙΣΙ)», την οποία, όμως, Απόφαση ΠΛΗΡΩΣ ΑΓΝΟΟΥΣΑ. Την 6.12.2012 είχα υποβάλει αίτηση προς τον διενεργήσαντα την ανάκριση Πρωτ. Θωμά Βαμβίνη, προκειμένου να μου χορηγηθούν πλήρη αντίγραφα της σε βάρος μου σχηματισθείσης δικογραφίας, ώστε να λάβω γνώση του περιεχομένου της, να λάβω προθεσμία και να απαντήσω στις σε βάρος μου κατηγορίες. Στα αντίγραφα που μου χορηγήθηκαν (Βλ. το νομίμως υπογεγραμμένο και σφραγισμένο «Πρωτόκολλο Παράδοσης και Παραλαβής Φακέλλου» του «Ανακριτικού έργου επί της υποθέσεως του Ιερομονάχου Ιγνατίου Σταυροπούλου» - Σχετικό 3) ΔΕΝ υπήρχε η ανωτέρω Απόφαση, η «παραβίαση» της οποίας άλλωστε δεν μου είχε καν αποδοθεί κατά το ανακριτικό στάδιο! Με τη συμπεριφορά του αυτή, ο Πρωτ. Θωμάς Βαμβίνης, ετέλεσε το αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης κατ’ άρθρο 242 §§ 1 & 2 Π.Κ., δια της βεβαιώσεως στο από 6.12.2012 πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής ότι παρέδωσε όλα τα έγγραφα στοιχεία του ανακριτικού φακέλλου (βεβαιώνοντας ότι τα 21 αναφερόμενα στο πρωτόκολλο έγγραφα αποτελούσαν το σύνολο του ανακριτικού φακέλλου), ενώ όπως αποδείχθηκε ΔΕΝ παρέδωσε την ως άνω από 12.10.2001 Απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας (ΙΣΙ)» και β) της παράβασης καθήκοντος κατ’ άρθρο 259 Π.Κ., δια της αποδόσεως, με το κλητήριο επίκριμα που συνέταξε, κατηγορίας για την οποία ΔΕΝ με κάλεσε σε απολογία ανακριτικώς, επί εγγράφου, δε, που όπως προανέφερα ΔΕΝ μου χορηγήθηκε ποτέ (ούτε από τον Πρόεδρο του Επισκοπικού Διακστηρίου Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, αλλά και ούτε καν στη διαδικασία ενώπιον του Επισκοπικού Δικαστηρίου!).

Μετά ταύτα, είναι ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι τόσο το κλητήριο επίκριμα όσο και η γενομένη ανάκριση ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑΣ, δεδομένου ότι συμπεριελήφθη κατηγορία για την οποία ουδέποτε έλαβα γνώση ανακριτικώς (ώστε δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να απαντήσω επ’ αυτής – έλλειψη ακροάσεως), ούτε έλαβα, κατά τα ανωτέρω, αντίγραφο της από δωδεκαετίας Απόφασης της ΙΣΙ, την οποία υποτίθεται πως παραβίασα, όλα δε τα ανωτέρω τελούσαν ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΓΝΩΣΗ του Προέδρου του Επισκοπικού Δικαστηρίου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ. Ιεροθέου.

Με την ανωτέρω, δε, συμπεριφορά του ο Πρόεδρος του Επισκοπικού Δικαστηρίου προέβη σε αυταπόδεικτη παράβαση καθήκοντος (ολοκληρώνοντας και «νομιμοποιώντας» την σχετική παράβαση του ανακριτικού υπαλλήλου: Σημειώνεται ότι αμφότεροι είναι υπάλληλοι κατά την έννοια του άρθρου 13 Π.Κ. και υπόκεινται στην ποινική ευθύνη για την παράβαση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και των Ειδικών Ποινικών Νόμων που τελείται από υπαλλήλους, όπως εν προκειμένω η διάταξη του άρθρου 259 Π.Κ.). Η παράβαση του Σεβ. κ. Προέδρου συνίσταται στην παράλειψή του α) να κινήσει πειθαρχική διαδικασία κατά του παρανομήσαντα ανακριτικού υπαλλήλου που συνέταξε το κλητήριο επίκριμα, κατ’ αρχήν μη χορηγώντας μου την επίμαχη Απόφαση, και, κατά δεύτερον, προσθέτοντας στο κλητήριο θέσπισμα κατηγορία επί της οποίας ΔΕΝ με κάλεσε να απολογηθώ, και β) να διατάξει μετά ταύτα, ως είχε ρητή προς τούτο υποχρέωση κατ’ άρθρο 117 § 1 ν. 5338/1932, την συμπλήρωση της γενομένης ανακρίσεως.

Για τις ανωτέρω αξιόποινες πράξεις του Πρωτ. Θωμά Βαμβίνη και του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου διενεργείται ήδη ποινική προκαταρκτική εξέταση από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Μεσολογγίου, υπό στοιχεία ΑΒΜ Α2013/40, μετά από την υπ’ αριθμ. πρωτ. 1016/92/44/24.12.2012 μήνυσή μου (Σχετικό 4).

Δυστυχώς, όμως, διαπράχθηκε και άλλο, βαρύτερο και με μεγαλύτερη ποινική και ηθική απαξία αδίκημα, που καταμηνύθηκε με την ανωτέρω μήνυσή μου και αποτελεί αντικείμενο της σε βάρος του Προέδρου του Επισκοπικού Δικαστηρίου ποινικής διαδικασίας, δια του οποίου αδικήματος κατέστη η ενώπιον του Επισκοπικού Δικαστηρίου διαδικασία απολύτως άκυρη:

ΙΙ.1. Το Επισκοπικό Δικαστήριο συγκροτήθηκε με Πρόεδρο τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, και μέλη τους Πρωτοπρεσβύτερους Θωμά Βαμβίνη και Παναγιώτη Χαντζή.

Χρέη, επομένως, Προέδρου του Επισκοπικού Δικαστηρίου διετέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται από δωδεκαετίας σε ΣΦΟΔΡΗ δικαστική αντιδικία μαζί μου σε όλα τα επίπεδα (εκκλησιαστικό, διοικητικό, αστικό και ποινικό), γνωστή σε όλη την Αιτωλοακαρνανία, στην Εκκλησία της Ελλάδας, και τους τελευταίους, δε, μήνες, λόγω της μεγάλης δημοσιότητας που έχει λάβει ο διωγμός της τέως Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου και η ποινική εμπλοκή του κ. Ιεροθέου σε πλείστες ποινικές υποθέσεις, σε ολόκληρο το Πανελλήνιο – Μία πρόγευση αποτελεί το προσκομιζόμενο δημοσίευμα – Σχετικό 5).

Αντιδικία, μάλιστα, που έφτασε έως του σημείου να βγάλει ο Σεβασμιώτατος σε πλειστηριασμό (!!!) για δικαστική δαπάνη 3.000 € το πατρικό μου σπίτι στη Ναύπακτο (Βλ. παρακάτω)!!

Και ρωτώ: Πού ακούστηκε, Μητροπολίτης να βγάζει σε πλειστηριασμό το σπίτι ιερομόναχου, στα πλαίσια μίας πολυετούς δικαστικής αντιδικίας μαζί του, και μετά να τον … δικάζει και από πάνω, ως Πρόεδρος του Επισκοπικού Δικαστηρίου; Αυτό πια δεν συνιστά απλά παράβαση της αρχής της αμεροληψίας αλλά και αυτής ακόμη της στοιχειώδους κοινής λογικής.

Και μόνο το γεγονός της παράνομης συμμετοχής του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου στη σύνθεση του Επισκοπικού Δικαστηρίου, και δη με την ιδιότητα του Προέδρου αυτού, παρά την έχθρα που έχει μαζί μου, κατά ευθεία παράβαση τόσο του ν. 5383/1932 (άρθρο 39) όσο και του άρθρου 7 § 2 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (ν. 2690/1999) περί αμεροληψίας των διοικητικών οργάνων, εκτός των πειθαρχικών και ποινικών ευθυνών του κ. Ιεροθέου, προκάλεσε απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας που έλαβε χώρα ενώπιον του Επισκοπικού Δικαστηρίου.

Κρίνω σκόπιμο κατ’ αρχήν να παραθέσω αυτούσιο το υπόμνημα που κατέθεσα στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Μεσολογγίου, κατόπιν παραγγελίας του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Μεσολογγίου να απαντήσω στις έγγραφες εξηγήσεις του Πρωτ. Θωμά Βαμβίνη και του Σεβ. Μητροπολίτη κ. Ιεροθέου στον κ. Εισαγγελέα επί της σε βάρος τους ποινικής διαδικασίας (24-25):

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΙΚΟΥ Ι. ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ

Βαλαωρίτου 9Β – Κολωνάκι – 106 71 Αθήνα – Τηλ.: 210 3390557 – Fax: 210 3390558

Προς: κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Μεσολογγίου

(Δια της κ. Πταισματοδίκου Ναυπάκτου).

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Ιγνατίου Σταυρόπουλου, ιερομόναχου – αρχιμανδρίτη, (κατά κόσμο Πλάτωνος-Αποστόλου) του Σπυρίδωνος, Διδάκτορος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Πτυχιούχου Θεολογικής Σχολής Πανεπ. Αθηνών, Πτυχιούχου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μπάρι Ιταλίας, υπ. Διδάκτωρος Νομικής, κατοίκου Ναυπάκτου Αιτωλοακαρνανίας, εγκαταβιούντος και φιλοξενουμένου στην (-προσωρινώς- τέως) Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Σκάλα Ναυπακτίας, κατοίκου επίσης Ναυπάκτου Αιτωλοακαρνανίας, οδός Καρακουλάκη αρ. 2.

ΚΑΤΑ

1. Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου (κατά κόσμον Γεωργίου Βλάχου).

2. Πρωτ. Θωμά Βαμβίνη,

αμφοτέρων κατοίκων Ναυπάκτου Αιτωλοακαρνανίας, οδός Γ. Αθανασιάδη-Νόβα αρ. 1.

Στοιχεία δικογραφίας: ΑΒΜ Β2012/499.

________________________________

Επί της σχετικής εισαγγελικής παραγγελίας σας, αναφέρω τα κάτωθι:

Είναι, πραγματικά, ανθρωπίνως σχεδόν αδύνατον να παρακολουθήσει κανείς την απίστευτη «υπερασπιστική» θέση των μηνυομένων, επί της οποίας καλούμαι να απαντήσω.

Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει καμία αυτοτελής αντίκρουση του κειμένου της μήνυσης, παρά παραπέμπουν αμφότεροι οι μηνυόμενοι στα κείμενα των αποφάσεων του Επισκοπικού Δικαστηρίου, δηλαδή στις αποφάσεις που πήραν … μόνοι της κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου και ηθικής.

Και είναι απίστευτη η «υπεράσπιση» των μηνυομένων επί των δύο κατηγοριών που τους προσάπτω, γιατί, προ πάντων, αντίκειται στη κοινή λογική, προσβάλλει, δε, βάναυσα τη νοημοσύνη της (κοσμικής) Δικαιοσύνης.

Και εξηγώ:

1. Επί της ψευδούς βεβαίωσης, και ειδικότερα επί της κατηγορίας ότι ο 2^ος μηνυόμενος Θωμάς Βαμβίνης βεβαίωσε ψευδώς ότι μου παρέδωσε όλα τα έγγραφα της σε βάρος μου δικογραφίας, ενώ στην πραγματικότητα δεν μου παρέδωσε την από 12.10.2001 απόφαση της Ιεράς Συνόδου, καίτοι αυτή συμπεριελήφθη στο σε βάρος μου κλητήριο θέσπισμα («κλητήριο επίκριμα») ως παραβιασθείσα από εμέ:

Η παραπομπή αμφοτέρων των μηνυομένων στην απόρριψη της σχετικής αιτίασης από το Επισκοπικό Δικαστήριο (από τους ιδίους δηλαδή, κατά το … «Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει.»), και ειδικότερα ότι «περιλαμβάνονται μόνο αι εξ (6) κατηγορίαι αι οποίαι του απαγγέλθηκαν δια της υπ’ αριθμ. 461/26.11.2012 κανονικής αγωγής και διώξεως» και ότι δήθεν η αναφορά στην ανωτέρω απόφαση «εγένετο εις αντίκρουσιν ισχυρισμών του κατηγορουμένου εις το Απαντητικόν του Υπόμνημα και εις αιτιολόγησιν των υπό τα στοιχεία (α) και (β) κατηγοριών, όπερ σημαίνει ότι δεν προσετέθη νέα κατηγορία, άγνωστη εις τον κατηγορούμενον…», είναι κυριολεκτικώς και επιεικώς απαράδεκτη:

Κατ’ αρχήν είναι εξωφρενικό να συζητάμε για κλητήριο θέσπισμα, που ενώ, ως γνωστό, είναι το έγγραφο που, μετά την ολοκλήρωση της προδικασίας, περιλαμβάνει τις συγκεκριμένες κατηγορίες σε βάρος συγκεκριμένου προσώπου, το ακριβές περιεχόμενο αυτών, το χρόνο τέλεσης των αποδιδόμενων πράξεων και παραλείψεων και τις διατάξεις που τις προβλέπουν, αλλά οι μηνυόμενοι (εκ των οποίων ο ένας εξ αυτών ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ) να ισχυρίζονται ότι σε αυτό … αντικρούονται οι απολογητικοί ισχυρισμοί του κατηγορουμένου στην προδικασία!!!

Στην προδικασία ο κατηγορούμενος (ή ύποπτος) καλείται να απολογηθεί ή να δώσει εξηγήσεις, και μετά το πέρας αυτής ο εισαγγελέας (εν προκειμένω ο 1^ος μηνυόμενος), αξιολογεί το προκαταρκτικό ή προανακριτικό υλικό και καταλήγει στην αρχειοθέτηση ή παραπομπή σε δίκη του κατηγορουμένου ή υπόπτου και (στη δεύτερη περίπτωση, όπως εδώ) συντάσσει το κατηγορητήριο και επιδίδει στον κατηγορούμενο το κλητήριο θέσπισμα (εδώ «επίκριμα»).

Δεν … απαντά ο εισαγγελέας στον κατηγορούμενο με το κλητήριο θέσπισμα!!

Έλεος!

Το διαβάσαμε και αυτό!

Μόνο που εδώ πρόκειται για την κοσμική Δικαιοσύνη, όπου δεν «περνάνε» (ή, τουλάχιστον, δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να περνάνε) αυτές οι απαράδεκτες και προσβλητικές της νοημοσύνης όλων ημών και υμών αλχημείες.

Ναι, πράγματι οι κατηγορίες είναι έξι, απλά στην έκτη κατηγορία περί «σκανδαλισμού της συνείδησης των πιστών, κατά συρροή», εκτίθενται αναλυτικά οι έξι περιπτώσεις [σε μορφή (α) έως (στ)], που συνιστούν την κατά τα άνω «συρροή» στο αδίκημα του «σκανδαλισμού της συνείδησης των πιστών». Η περίπτωση (α) είναι ακριβώς αυτή η περίπτωση – επιμέρους κατηγορία (στην κατά συρροή τέλεση του ως άνω 6^ου αδικήματος) της μη υπακοής στην επίμαχη απόφαση, η οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ μου παραδόθηκε (παρά τα ψευδώς περί του αντιθέτου βεβαιωθέντα από τον 2^ο μηνυόμενο στο πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής). Πρόκειται, δηλαδή, ΑΥΤΟΝΟΗΤΩΣ, για ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ και όχι … «απάντηση» σε απολογητικό μου ισχυρισμό.

Οι μηνυόμενοι θα αλλοιώσουν και στοιχειώδεις δικονομικές έννοιες, διαδικασίες και έγγραφα, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το βαρύτατο ποινικό ολίσθημα στο οποίο περιέπεσαν): Δεν … απαντά η κατηγορούσα και παραπέμπτουσα αρχή στον κατηγορούμενο με το κλητήριο θέσπισμα!! Κατηγορίες του απαγγέλλει και του αποδίδει, επί των οποίων των καλεί να δικαστεί! Δεν … ανοίγει … διάλογο ο εισαγγελέας με τον κατηγορούμενο. Δεν … αλληλογραφεί μαζί του με το κλητήριο θέσπισμα. Παρά λίγο να μας πούνε ότι στο κλητήριο θέσπισμα είχαν κολλήσει και … γραμματόσημα…

Είναι μετά ταύτα προφανές, ότι δια των ανωτέρω απαράδεκτων ισχυρισμών, τους οποίους οι μηνυόμενοι, προσβάλλοντας και απαξιώνοντας την κοσμική ποινική Δικαιοσύνη, αφού δεν έκαναν καν τον κόπο να καταγράψουν σε πέντε γραμμές εν είδει εγγράφων εξηγήσεων, παρά «αράδιασαν» κυριολεκτικώς μέρος των δικογράφων της ιεροεξεταστικής διαδικασίας στο Επισκοπικό Δικαστήριο, στην πραγματικότητα δεν πέτυχαν τίποτα άλλο παρά να αποδείξουν οι ίδιοι την ενοχή τους.

2. Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα, κατά την κρίση μου, στα περί «εξαιρέσεως» του 1^ου μηνυομένου.

Τί είχα αναφέρει εγώ στην αίτηση που κατέθεσα;

Ιδού:

«Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 7 § 1 & 2 του ν. 2690/1999 (Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας) περί αμεροληψίας των διοικητικών οργάνων «1. Τα διοικητικά όργανα, μονομελή ή συλλογικά, πρέπει να παρέχουν εγγυήσεις αμερόληπτης κρίσης κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.

2. Τα μονομελή όργανα, καθώς και τα μέλη των συλλογικών οργάνων, οφείλουν να απέχουν από κάθε ενέργεια ή διαδικασία που συνιστά συμμετοχή σε λήψη απόφασης ή διατύπωση γνώμης ή πρότασης εφόσον α) η ικανοποίηση προσωπικού συμφέροντός τους συνδέεται με την έκβαση της υπόθεσης ή … γ) έχουν ιδιάζουσα σχέση ή εχθρότητα με τους ενδιαφερομένους».

Όπως είναι γνωστό, μεταξύ εμού προσωπικώς (πέραν του Νομικού Προσώπου της Ιερας Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου) και του Προέδρου του Επισκοπικού Δικαστηρίου κ.κ. Ιεροθέου, υφίσταται ΠΟΛΥΕΤΗΣ ΣΦΟΔΡΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΔΙΚΙΑ ενώπιον των διοικητικών, πολιτικών και ποινικών Δικαστηρίων, στα οποία έχω προσφύγει τόσον εγώ εναντίον του κ.κ. Ιεροθέου, όσον και ο ίδιος ο κ.κ. Ιερόθεος, με υποβολή αγωγών, μηνύσεων κ.λ.π. Συνιστά επομένως

ΠΡΟΦΑΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του κ. Ιεροθέου, κατά τα ανωτέρω, να

ΑΠΕΧΕΙ από τα καθήκοντα του Προέδρου του Επισκοπικού Δικαστηρίου το οποίο καλείται να αποφασίσει επί της ενοχής μου ή μη επί του (προσβαλλομένου) κλητηρίου θεσπίσματος, άλλως ΘΑ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ σοβαρότατη παράβαση καθήκοντος, η οποία διώκεται τόσο πειθαρχικά όσο και ποινικά».

Τι «απαντά» ο 1^ος μηνυόμενος;

Ότι υπερισχύει ως ειδικότερη διάταξη το άρθρο 33 § 3 ν. 5383/1932 του άρθρου 7 § 1 & 2 ν. 2690/1990.

Μάλιστα:

1^ο Συμπέρασμα: Δέχεται ο 1^ος μηνυόμενος ότι εφαρμόζονται και οι κοσμικές διατάξεις στις εκκλησιαστικές διαδικασίες, αλλά υπερισχύουν αυτών, ως ειδικότερες, οι διατάξεις του ν. 5383/2932.

2^ο Συμπέρασμα: Όπου ΔΕΝ υπάρχει σχετική πρόβλεψη στον εκκλησιαστικό νόμο, εφαρμόζεται η κοσμική νομοθεσία.

Οπότε, έχουμε και λέμε:

-Εγώ κατέθεσα αίτηση εξαιρέσεως κατά του επισκόπου, προέδρου του Επισκοπικού Δικαστηρίου, η οποία αίτηση απαγόρευεται από το άρθρο 33 § 3 του ν. 5383/1932: ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ.

-Εγώ είπα και κάτι άλλο, όμως: Ότι ο 1^ος μηνυόμενος είχε υποχρέωση να δηλώσει αποχή, από ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, χωρίς να κατατεθεί αίτηση εξαιρέσεως (που δεν προβλέπεται).

Ο ν. 5383/1932 δεν λέει ότι δεν οφείλει να απέχει ο επίσκοπος όταν υπάρχει έχθρα κ.λ.π. με τον κατηγορούμενο.

Ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να υποβάλει αίτηση εξαίρεσης.

Ο ίδιος όμως ο επίσκοπος έχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να ΑΠΕΧΕΙ, εφόσον υπάρχουν υπόνοιες μεροληψίας.

Και εν προκειμένω δεν συζητάμε για μία απλή έχθρα ή απλές υπόνοιες μεροληψίας. Υπάρχει ΣΦΟΔΡΗ δικαστική αντιδικία μεταξύ εμού και του 1^ου μηνυόμενου ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ (εκκλησιαστικό, κοσμικό αστικό, κοσμικό ποινικό) επί άνω των δώδεκα ετών. Είναι πραγματικά αδιανόητο να με δικάζει δικαστής με τον οποίο βρίσκομαι σε τέτοια αντιδικία. Είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ της υποχρέωσής του να απέχει, είναι ο ορισμός της ΠΑΡΑΒΑΣΗΣ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ που δεν δήλωσε αποχή (χωρίς να χρειάζεται να υποβληθεί αίτηση εξαίρεσης, προβλεπόμενη ή μη –όπως εν προκειμένω). Και είναι πραγματικά ντροπή να καταφεύγει μητροπολίτης σε δικονομικά τερτίπια για να αποφύγει τις βαρύτατες ποινικές ευθύνες του, δικάζοντας έναν εχθρό του, έχοντας και το «μαχαίρι και το καρπούζι». Πολλώ δε μάλλον όταν δεν πρόκειται για «τερτίπια», έστω στα όρια των δικονομικών κανόνων. Πρόκειται για παντελώς αβάσιμη και παραπλανητική, εξίσου δε προσβλητική για την ποινική κοσμική Δικαιοσύνη, όπως στο πρώτο σκέλος της υπόθεσης, τακτική και υπερασπιστική θέση.

     Aλλωστε, σύμφωνα και με τον ίδιο αυτόν τον εκκλησιαστικό μεταξικό νόμο τον 5383/1932, στο άρθρο 39 προβλέπεται η αυτοεξαίρεση και του μητροπολίτη, ειδικότερα δε: «Δικαστής, ανακριτής ή γραμματεύς, συνειδώς εαυτώ λόγον εξαιρέσεως, υποβάλλει τούτον τω εις ο ανήκει Δικαστηρίω προς απόφασιν. Τούτο δε αποφαίνεται άνευ συμμετοχής του αιτούντος την εαυτού εξαίρεσιν»! Οι δε (υποχρεωτικοί για τον «δικαστή» -εν προκειμένω τον προεδρεύοντα Μητροπολίτη-)λόγοι αυτοεξαίρεσης προβλέπονται ρητά στην ανωτέρω εκτιθέμενη διάταξη του άρθρου 7  § 1 & 2 ν. 2690/1999.

     Τέλος, Σας ενημερώνω ότι ο πρώτος μηνυόμενος, σε άλλη παρόμοια περίπτωση με την δική μου, όταν επρόκειτο να δικάσει τον τότε Ηγούμενο της Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου, με τον οποίο είχε την ίδια κατά την έννοια του άρθρου 7 του ν. 2690/1999 έχθρα, απείχε της διαδικασίας και διόρισε αντικαταστάτη του στη θέση του Προέδρου Επισκοπικού Δικαστηρίου έναν ιερέα ονόματι Αθανάσιο Λαουρδέκη, ο οποίος εδίκασε και κατεδίκασε τον Ηγούμενο.

     Δέον, λοιπόν, να ερευνηθεί από την Εισαγγελία η αιτιολογία αποχής του 1^ου μηνυομένου από την τότε πανομοιότυπη διαδικασία, διότι είναι προφανές ότι εάν πράγματι απείχε για τον ίδιο λόγο για τον οποίο όφειλε να απέχει (αυτοεξαιρεθεί) και στην υπό κρίση υπόθεση, το γεγονός αυτό θα συνιστά το, άνευ άλλου, απόλυτο ενοχοποιητικό και καταδικαστικό γι’ αυτόν αποδεικτικό στοιχείο.

Εν κατακλείδι, οι μηνυόμενοι ετέλεσαν τα αποδιδόμενα σε αυτούς αδικήματα, οι δε κατά τα ανωτέρω έγγραφες εξηγήσεις τους, όχι απλά δεν τους βοηθούν να απαλλαγούν από αυτές, αλλά με τον απαράδεκτο, προκλητικό και προσβλητικό της κοσμικής Δικαιοσύνης περιεχόμενο και ύφος αυτών, επέτυχαν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που επεδίωκαν: Ενίσχυσαν την πεποίθηση όλων για την πλήρη ενοχή τους και την απαξία της σε βάρος εμού (και της κοσμικής –και της γνήσιας εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης) συμπεριφοράς τους.

Ναύπακτος, 13 Νοεμβρίου 2013

Ο Μηνυτής-Πολιτικώς Ενάγων

Με δύο λόγια, δηλαδή, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος ΟΦΕΙΛΕ να απέχει από τη σε βάρος μου διαδικασία.

Το γεγονός ότι εγώ, ως κατηγορούμενος, δεν έχω το δικαίωμα να να ζητήσω την εξαίρεση του Επισκόπου πράγματι προβλέπεται από τον ν. 5338/1932 (στο άρθρο 33).

Το γεγονός, όμως, ότι ο Επίσκοπος οφείλει από ΜΟΝΟΣ του να αυτοεξαιρεθεί – δηλώσει αποχή, επίσης προβλέπεται από τον ίδιο νόμο (άρθρο 39), αλλά και κατά την αναλυτική και ισχύουσα στην υπό κρίση περίπτωση διάταξη του άρθρου 7 § 2 ν. 2690/1999.

ΙΙ.2. Αναλυτικά η αντιδικία μου με τον Πρόεδρο του Επισκοπικού Δικαστηρίου που εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 1/2012 παραπεμπτική στο Δικαστήριό σας απόφαση.

ΙΙ.2.1. Ας αρχίσουμε από τις εκκλησιαστικές ποινές:

ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣΕΣ ΠΟΙΝΕΣ 1998 (!!) - 2013

(Εκκρεμούν διάφορες δίκες ή αποφάσεις στα αρμόδια δικαστήρια Αθηνών, Μεσολογγίου, Πατρών, Αγρινίου)

*Α/Αρ.*	*Ημερομηνία* *πράξης*	*Αριθμ. Πρωτοκ.*	*Επιβληθείσα ποινή*	*Σκεπτικό Μητροπολίτη*
1	19-11-1998	653	25 νθήμερη αργία	Έκδοση αναρ. άδειας χωρίς να ερωτηθεί η Μητρόπολη
2	01-11-1999	684	Έκπτωση απ’ το οφίκιο Αρχιμανδρίτη	Αποστολή επιστολής προς ιερέα, χωρίς να ερωτηθεί πριν ο Μητροπολίτης
3	17-04-2000	283	Απόλυση	Ατομικός φάκελος (γενικά)-συμπεριφορά
4	27-09-2001	583	Ακοινωνησία	Η προσφυγή σε εισαγγελέα, δικηγόρους κλπ
5	24-11-2003	Πρ. ΠΕ΄	Απόλυση	Πρακτικό Υπηρεσιακού Συμβουλίου (σύσταση ΕΠΕ – Απείθεια <σχετ. προτεστάντες>)
6	23-06-2005	Πρ. ΡΔ΄ 398	Απόλυση	Βάσει πρακτικού Υπηρ. Συμβουλίου, 4/13-5-2005 (απείθεια κλπ).
7	6-07-2007	3519/6-9-2007	Επιτίμιο Ακοινωνησίας	Ιερά Σύνοδος (δια την επανεκλογή Ηγουμένου ν.π.δ.δ.)
8	26-09-2007	717	Διαγραφή από μισθοδοσία	Το επιτίμιο Ακοινωνησίας Ι. Συνόδου
9	15-12-2010	587	Διαγραφή από μισθοδοτικές κατάσταση	Οι παλαιές πράξεις 2005, 2008
10	26-01-2011	Αρ.Πρ. 1	Καταλογισμός επιστροφής μισθών ύψους 9604,99 e.	Καταλογισμός Αχρεωστήτως καταβολής μισθών (19-12-2008 ως 30-09-2009).
11	22-02-2011	108	30 νθήμερη αργία	Έξοδος από τη χώρα (για σπουδές) «άνευ αδείας»
12	16-09-2011	442	30 νθήμερη αργία	Έξοδος από τη χώρα «άνευ αδείας»
13	23-10-2012	Πρ. 4715 Ι. Συνόδου	Διαγραφή από Μοναχολόγιο Ι. Μονής	Άρνησις «υπογραφής εγγράφων»
14	26-11-2012	461	Κανονική Δίωξη σε Επισκοπικό Δικαστήριο (αποφ. 1/ 2012 παραπέμπει)	Η Τέλεση Θ. Λειτουργίας στη Μονή Μετ/σεως
15	16-10-2013	Κλητήριο θέσπισμα Α΄ βάθμ. Συνοδ. Δικαστ. 4361/16-10-13	Κανονική Δίωξη σε Συνοδικό Δικαστήριο	Παραπεμπτική Απόφαση Επισκ. Δικαστηρίου Ναυπάκτου αρ. 1/ 2012

ΙΙ.2.2. Και συνεχίζουμε με τη σφοδρή αντιδικία στα ποινικά και αστικά δικαστήρια. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην αντιδικία αυτή έχω συμπεριλάβει και τις περιπτώσεις διωγμού της τέως Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου, αφού α) αποτελώ μέλος της Αδελφότητας αυτής και β) ο ίδιος ο κ. Ιερόθεος, διαρκώς και σε όλους τους τόνους, δηλώνει ότι εγώ πρωτοστατώ σε όλους τους αγώνες τις Μονής και «βρίσκομαι πίσω από κάθε ενέργεια εναντίον του». Άλλωστε, τη θέση του αυτή αποδεικνύουν δύο χαρακτηριστικά γεγονότα: 1) Ότι για την περιβόητη Ε.Π.Ε. (που, όσο τα είχε καλά με το Μοναστήρι, αλληλογραφούσε κανονικότατα μαζί του για τον τρόπο διαχείρισής της, όταν όμως τα «χάλασε» μαζί του, «θυμήθηκε» ότι είναι παράνομη η συμμετοχή μοναχών σε Ε.Π.Ε., πλην όμως, από τα πέντε μέλη αυτής … απέλυσε μόνον εμένα. 2) Όταν επανεξελέγη Ηγούμενος ο Σπυρίδων Λογοθέτης μετά την ποινή της εκπτώσεώς του, επιβλήθηκε και σε μένα το επιτίμιο της ακοινωνησίας, χωρίς να έχω εκλεγεί μέλος του Ηγουμενοσυμβουλίου, με το τριτοκοσμικό και ιεροεξεταστικό (και αναπόδεικτο) αιτιολογικό ότι εγώ είμαι «πίσω από όλα αυτά», αφού, άλλωστε, εγώ … επικοινωνώ με τους δικηγόρους!! Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι ο κ. Ιερόθεος έχει στραφεί δικαστικά και κατά πολλών άλλων προσώπων (όλων όσων έχουν υπερασπιστεί την Μονή), μεταξύ των οποίων, δημοσιογράφων, του π. Ιωάννη Διώτη (του πολυγραφότατου και βραβευμένου από την Ακαδημία Αθηνών αυτού κληρικού, που έχει λάβει και έπαινο από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως), του επίτιμου Εισαγγελέα Εφετών Γεωργίου Κουβέλη, πολλών άλλων μοναχών της Μονής (ο καθένας μπορεί να κρίνει το ορθό και ηθικό της προσφυγής στην κοσμική Δικαιοσύνη και της ασκήσεως αγωγής αποζημίωσης από Μητροπολίτη κατά μοναχών και κληρικών…).

Οι δικαστικές, δε, ενέργειες του κ. Ιερόθεου κατά του π. Ιωάννη Διώτη έχουν ιδιαίτερη σημασία για την υπό κρίση υπόθεση. Γιατί αναδεικνύουν τη διαρκή προσπάθεια του κ. Ιερόθεου να επιδιώκει και να πετυχαίνει, εκ του ασφαλούς, επιτίμια, ποινές και άλλες αποφάσεις από την Ιερά Σύνοδο, με σκοπό να τις χρησιμοποιεί εν συνεχεία για να πετυχαίνει τον μόνιμο επί χρόνια σκοπό του: την εξόντωση της Ιεράς Μονής και των μοναχών της.

Έτσι, με τα επιτίμια προχώρησε σε απολύσεις, σε δημιουργία καθεστώτος ακοινωνησίας (με τελικό σκοπό τη διάλυση της Ιεράς Μονής, όταν Μονή ούτε αλλόδοξοι κατακτητές δεν τόλμησαν να διαλύσουν), τα χρησιμοποίησε σε δίκες στην κοσμική Δικαιοσύνη εναντίον των μοναχών (!). Πλην όμως, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, Σεβασμιώτατατοι Μητροπολίτες, ο κ. Ιερόθεος σας εξέθεσε ανεπανόρθωτα και πρόδωσε την εμπιστοσύνη που του δείξατε όταν η Ιερά Σύνοδος ενέδιδε στις πιέσεις του και εξέδιδε αποφάσεις με τις οποίες διακήρυσσε το ΑΔΙΟΙΚΗΤΟ της Μονής από το 2006 μέχρι τον ορισμό της τριμελούς διαχειριστικής επιτροπής τον Νοέμβριο του 2012 και εν τέλει τη διάλυση της Μονής. Όταν όμως βεβαιώθηκαν τα χρέη της Μονής από τα πρόστιμα που είχε επιβάλει, κατόπιν πιέσεων του κ. Ιεροθέου, η πρώην προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. Ναυπάκτου (ο σύζυγος της οποίας εξακολουθεί και σήμερα και είναι οδηγός του κ. Ιεροθέου), προκειμένου να πετύχει την καταδίκη του αθώου π. Ιερώνυμου Δελημάρη (που βρέθηκε «από το πουθενά» εκπρόσωπος της Μονής), βεβαίωσε στις 11 Απριλίου 2013 την Εισαγγελία Μεσολογγίου ότι η Μονή ΕΙΧΕ ΝΟΜΙΜΟΤΑΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ και μάλιστα από τον Ιερώνυμο Δελημάρη ΠΡΟΔΙΔΟΝΤΑΣ την Ιερά Σύνοδο και αναιρώντας τον εαυτό του και ευτελίζοντας συνολικά την Εκκλησία της Ελλάδας!

Αλλά γι’ αυτά στη συνέχεια, διότι έχουν να κάνουν με την αντιδικία μου με τον κ. Ιερόθεο – αφού εγώ πρωτοστάτησα στην μηνυτήρια αναφορά εναντίον του για ψευδή βεβαίωση για τη διάλυση της Μονής από δεκάδες κατοίκους της Ναυπάκτου. Επιστρέφω στον π. Ιωάννη Διώτη: Ο κ. Ιερόθεος επιχείρησε να αξιοποιήσει τα εκκλησιαστικά δικαστήρια προκειμένου να κερδίσει την αγωγή του. Υπήρξε μία απίστευτη μεθόδευση, αφού ο Ι. Διώτης παραπέμφθηκε στο Επισκοπικό Δικαστήριο στην Αθήνα, μετά από αναφορά του. Η βασική κατηγορία ήταν αυτή της συκοφαντικής δυσφήμησης του κ. Ιεροθέου και απειλούμενη ποινή αυτή της καθαίρεσης! Ώ του θαύματος, η δίκη ενώπιον του Επισκοπικού Δικαστηρίου προσδιορίστηκε σε δικάσιμο δύο μόλις μήνες πριν την εκδίκαση της αγωγής του κ. Ιεροθέου στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, πάλι με αντικείμενο την συκοφαντική δυσφήμηση του μητροπολίτη! Ήταν δηλαδή προφανές ότι επιχείρησε να πετύχει μία καταδίκη του π. Ιωάννη Διώτη στο Επισκοπικό Δικαστήριο, προκειμένου να την αξιοποιήσει μετά ως επιχείρημα στο Πολυμελές Πρωτοδικείο για να κερδίσει την αγωγή του.

Στο Επισκοπικό Δικαστήριο εκπροσώπησε τον π. Ιωάννη Διώτη ο δικηγόρος μου Νίκος Αντωνιάδης, και μετά την ανάγνωση κειμένου του νυν Αρχιεπισκόπου όταν ήταν ακόμη Μητροπολίτης Θηβών, στο οποίο κείμενο κυριολεκτικώς εξύβριζε την Εκκλησία, για την οποία ανέφερε ότι είχε καταντήσει οίκος ανοχής, και έκανε τη σύγκριση με την τύχη του Μητροπολίτη Θηβών μετά από αυτό –έγινε Αρχιεπίσκοπος– και την τύχη που επεφύλασσαν στον π. Ιωάννη Διώτη, επειδή είπε «στραβή καλημέρα», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στο Επισκοπικό ο δικηγόρος του π. Ι. Διώτη, στον Μητροπολίτη Ναυπάκτου, που θα ήταν αυτήν της καθαίρεσης, το Επισκοπικό, ενώπιον του κινδύνου διαπόμπευσής του ενώπιον εκατομμυρίων πιστών στη χώρα μετά τη δημοσιοποίηση των δύο περιπτώσεων, ΑΘΩΩΣΕ τον π. Ιωάννη Διώτη για τη συκοφαντική δυσφήμηση του μητροπολίτη και τον καταδίκασε «για τα μάτια του κόσμου», και για να μην ακυρώσει πλήρως τον άνθρωπό τους (τον κ. Ιερόθεο), σε ένα μήνα … αργία… διότι υπερέβη λίγο το μέτρο στις εκφράσεις του… Μετά από την εξέλιξη αυτή ο κ. Ιερόθεος … ματαίωσε την αγωγή του κατά του Ι.. Διώτη.

Δεν είναι τυχαίο ότι ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ οι αγωγές του κ. Ιερόθεου που δικάστηκαν ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΑΝ.

Έφτασε στο σημείο να προσβάλει έως και τον επί σειρά ετών δικηγόρο της Μονής Νίκο Αντωνιάδη, κατά το χειρισμό άσχετης με την Μονή υπόθεσης (Βλ. σχετικό δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» -Σχετικό 6), με αποτέλεσμα να υποχρεώσει τον Ν. Αντωνιάδη, μετά από τις αναπάντητες δημόσιες προσκλήσεις του να ανακαλέσει ο κ. Ιερόθεος προσβλητικές γι’ αυτόν ανακοινώσεις, να προσφύγει ενανντίον του με κατάθεση μηνύσεως και αγωγής στην Εισαγγελία Αθηνών και στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών αντίστοιχα (Σχετικά 7-8).

Χαρακτηριστικά παραδείγματα της αντιδικίας μου με τον κ. Ιερόθεο (και της στοχοποίησής μου από αυτόν):

-Στο ζήτημα της απόλυσής μου για τη συμμετοχή μου στην ΕΠΕ (μη κερδοσκοπική εταιρία, για τις ανάγκες λειτουργίας ενός ιχθυοτροφείου στη Μονή για την εκτροφή ψαριών για τους φτωχούς): Ο κ. Ιερόθεος γνώριζε την ίδρυση και λειιτουργία της Μονής τουλάχιστον … πέντε χρόνια πριν τη «θυμηθεί» και με απολύσει για το λόγο αυτό. Γνώριζε για την ΕΠΕ και μάλιστα αλληλογραφούσε με την Μονή για την ΕΠΕ. Όταν τα «έσπασε» με την Μονή (λόγω των παράνομων απαιτήσεών του να εγγραφούν τα χρήματα της κρατικής επιχορήγησης στο βιβλίο εσόδων-εξόδων της Μονής) και με στοχοποίησε, τότε μόνο θυμήθηκε την συμμετοχή του στην ΕΠΕ και με απέλυσε! Αλλά ΜΟΝΟΝ εμένα! Δεν ήταν … μονοπρόσωπη η ΕΠΕ! Είχε πέντε εταίρους. Ο κ. Ιερόθεος απέλυσε ΜΟΝΟΝ εμένα. Και ερωτώ: Αφού απεδείχθη ότι ο κ. Ιερόθεος ΓΝΩΡΙΖΕ και ΕΠΕΤΡΕΨΕ τη λειτουργία της ΕΠΕ, δεν έπρεπε και ο ίδιος να υποστεί αντίστοιχες συνέπειες;;;

-Αφού είχε πετύχει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά του Ηγουμενοσυμβουλίου της Μονής για δήθεν υπεξαίρεση του Φ.Π.Α. της επιδότησης του Υπουργείου Οικονομικών, στην οποία εκδόθηκε αμετάκλητο απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Πατρών (με δύο λόγια προσπάθησε με μανία να πετύχει την επιβολή ισόβιας κάθειρξης στους μοναχούς!!!), ο κ. Ιερόθεος, εκτός από την περίπτωση της ΕΠΕ, την ίδρυση και λειτουργία της οποίας, από μία προσωρινή … «αμνησία» φαίνεται πως ξέχασε, και όταν συνήλθε από την αμνησία απέλυσε (από …ιερή αγανάκτηση για το ανοσιούργημα αυτό) μόνο εμένα (αφού η αμνησία θεραπεύτηκε φαίνεται εν μέρει, γιατί ξέχασε τους υπόλοιπους εταίρους-μοναχούς και απέλυσε μόνο εμένα), «θυμήθηκε» και το Μουσείο της Ιεράς Μονής: Με αναφορά του το 2009 στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου σχετικά με το Μουσείο της Μονής, με περισσή υποκρισία ζητούσε από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να διερευνηθεί επιτέλους πότε ξεκίνησε τη λειτουργία του (Σχετικό 9) ενώ ήταν ο ίδιος (ναι, ο ίδιος!) που πριν τη ρήξη με τη Μονή, είχε … παραστεί στα εγκαίνια της Μονής και είχε εξάρει το έργο της Μονής για το Μουσείο στην εφημερίδα της Μητρόπολης (Σχετικό 10). Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς του, ήταν η άσκηση δίωξη και εναντίον εμού έως της απαλλαγής μου με αμετάκλητο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Πατρών μόλις πριν λίγους μήνες.

Και αυτός ο άνθρωπος με δίκασε.

Μετά από άλλη αγωγή που μου άσκησε ο κ. Ιερόθεος εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 19/2011 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Μεσολογγίου που απέρριψε την αγωγή του (Σχετικό 11).

Τα χειρότερα: Για μία περίπτωση απόλυσής μου είχα ασκήσει εγώ αγωγή κατά του κ. Ιερόθεου, το Πρωτοδικείο Μεσολογγίου τον καταδίκασε, άσκησε έφεση, η οποία έγινε δεκτή, και το Εφετείο επεδίκασε δικαστική δαπάνη 3000 €, χρήματα που δεν είχα να πληρώσω, αφού, εξαιτίας του κ. Ιερόθεου είμαι απλήρωτος επί χρόνια. Και τί έπραξε ο κ. Ιερόθεος; Έβγαλε τα πατρικό σπίτι μου στον πλειστηριασμό, με αποτέλεσμα να δανειστώ για να γλυτώσει το σπίτι των γονέων του (Σχετικό 12). Και δεν ρωτώ εάν αυτή είναι επιτρεπτή συμπεριφορά ενός Μητροπολίτη. Ρωτώ: Ήταν επιτρεπτό να με δικάσει ο συγκεκριμένος Επίσκοπος στο Επισκοπικό Δικαστήριο που εξέδωσε την 1/2012 παραπεμπτική προς το Δικαστήριό σας απόφαση, μετά τα ανωτέρω;

Για τη διάλυση της Μονής: Διακαής πόθος του κ. Ιερόθεου ήταν να διαλύσει την Ιερά Μονή. Πετυχαίνοντας την επιβολή ακοινωνησίας εν τέλει σε όλα (!) τα μέλη της Αδελφότητας και την απόρριψη όλων των εκλογών για την ανάδειξη ηγουμενοσυμβουλίου και τη δημιουργία αδιοίκητου της Μονής (όπως ο ίδιος και η Ιερά Σύνοδος με σειρά εγγράφων βεβαίωναν – Ενδεικτικά 13-14), πέτυχε τον ορισμό τριμελούς διαχειριστικής επιτροπής τον Νοέμβριο του 2012, εν συνεχεία δε την έκδοση Π.Δ. διάλυσης της Μονής και απορρόφησής της από την Μονή Αμπελακιώτισσας αρχές του 2013 (Σχετικό 15). Την έκδοση του διατάγματος αυτού την πέτυχε με το μέγιστο ψεύδος ότι η Μονή ήταν ανέλεγκτη οικονομικά, ενώ δεν υπάρχει άλλο νομικό πρόσωπο στη χώρα αυτή, δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, που να έχει ελεγχθεί τόσες

φορές από όλους τους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς (Κεντρικό Όργανο Ελέγχου του Υπουργείου Οικονομικών για την επιδότηση, που απεφάνθη για τη νομιμόττα της διαχείρισης της επένδυσης, το ΣΔΟΕ, ορκωτούς ελεγκτές, της ΕΚΥΟ, τους Οικονομικούς Επιθεωρητές Δυτικής Ελλάδας…) και με όλα τα πορίσματα ΘΕΤΙΚΑ!

Βλ. σχετικό πίνακα:

Α/Α Αριθ.Πρωτ.	ΥΠΗΡΕΣΙΑ,				ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ
1^ος 207/5-9-1988	Γ' ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡ. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ				κ.ΣΚΙΑΔΑΣ ΠΛΑΤΩΝ>
2^ος 49/21-12-94	Νομαρχιακό Οργανο Ελέγχου ΑΙΤ/ΝΙΑΣ				κ.ΝΤΕΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΜ. Α' επιθεώρησή του
3^ος 49/21-12-94	Νομαρχ. Οργ. Ελέγχου ΑΙΤ/ΝΙΑΣ				κ.ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝ. Α' επιθεώρησή του
4^ος 49/21-12-94	Νομαρχ. Οργ. Ελέγχου ΑΙΤ/ΝΙΑΣ				κ.ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ Γ. Α' επιθεώρησή του
5^ος 8/13-03-95	Νομαρχ. Οργ. Ελέγχου ΑΙΤ/ΝΙΑΣ				κ.ΝΤΕΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΜ. Β' επιθεώρησή του
6^ος 8/13-03-95	Νομαρχ. Οργ. Ελέγχου ΑΙΤ/ΝΙΑΣ				κ.ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝ. Β 'επιθεώρησή του
7^ος 8/13-03-95	Νομαρχ. Οργ. Ελέγχου ΑΙΤ/ΝΙΑΣ				κ.ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ Γ. Β' επιθεώρησή του
8^ος 57916/15-07-98	ΓΕΝ.ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ Υπουργείου Εθνικης Οικονομίας				κ.ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ ΔΙΟΝ.
9^ος 57916/15-07-98	ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘ. ΙΔΙΩΤΙΚ.ΕΠΕΝΔΥΣ. ΥΠΕΘΟ				κ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚ.
10^ος 56224/01-06-99	ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘ. ΙΔΙΩΤΙΚ.ΕΠΕΝΔΥΣ. ΥΠΕΘΟ				κ.ΤΣΙΜΑΡΑ ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ
11^ος 56224/01-06-99	ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘ. ΙΔΙΩΤΙΚ.ΕΠΕΝΔΥΣ. ΥΠΕΘΟ				κ.ΚΕΦΑΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛΕΥΘ.
12^ος 56224/01-06-99	ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘ. ΙΔΙΩΤΙΚ.ΕΠΕΝΔΥΣ. ΥΠΕΘΟ				κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓ.
13^ος 62191/21-12-99	ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘ. ΙΔΙΩΤΙΚ.ΕΠΕΝΔΥΣ. ΥΠΕΘΟ				κ.ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
14^ος 62191/21-12-99	ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘ. ΙΔΙΩΤΙΚ.ΕΠΕΝΔΥΣ. ΥΠΕΘΟ				κ.ΔΡΟΣΙΔΟΥ ΑΝΝΑ
15^ος 62191/21-12-99	ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘ. ΙΔΙΩΤΙΚ.ΕΠΕΝΔΥΣ. ΥΠΕΘΟ				κ.ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
16^ος 65918/11.8.2000 (21-9-2000)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ ΙΑ' επιθεώρησή του
17^ος 65918/11.8.2000 (21-9-2000)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΒΛΑΧΟΣ ΚΩΝ. Α' επιθεώρησή του
18^ος 65918/11.8.2000 (8-1-2001)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι. Β' επιθεώρησή του
19^ος 65918/11.8.2000 (8-1-2001)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΒΛΑΧΟΣ ΚΩΝ. Β' επιθεώρησή του
20^ος 65918/11.8.2000 (20-4-2001)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι. Γ' επιθεώρησή του
21^ος 65918/11.8.2000 (20-4-2001)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΒΛΑΧΟΣ ΚΩΝ. Γ' επιθεώρησή του
22^ος 65918/11.8.2000 (11-5-2001)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι. Δ' επιθεώρησή του
23^ος 65918/11.8.2000 (11-5-2001)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΒΛΑΧΟΣ ΚΩΝ. Δ' επιθεώρησή του
24^ος 85980/4.6.2003 (25-7-2003)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι. Ε' επιθεώρησή του
25^ος 85980/4.6.2003 (25-7-2003)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΠΑΤΑΤΟΥΚΑΣ ΚΥΡ. Α' επιθεώρησή του
26^Ος 15-7-2002			ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕ		κ.ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗΣ Ν.
27^Ος 15-7-2002			ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕ		κ.ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ Π.
28^ος 3/90/18-7-2001, (6-12-2002)			ΔΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ		κ.ΦΡΑΓΚΟΣ ΣΠΥΡ. Α' επιθεώρησή του
29^ος 3/90/18-7-2001, (6-12-2002)			ΔΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ		κ.ΠΑΡΑΛΙΚΑΣ Ι. Α' επιθεώρησή του
30^ος ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΛΕΓΧΟΣ			ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΓΡΑΦ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ		κ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΑΜΑΤΗ
31^ος 636// 12-11-1998			ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ		ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ κ.ΙΕΡΟΘΕΟΣ
32^ος 23-4-2003,			ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΣ - ΕΚΥΟ			κ.ΠΕΡΠΙΝΙΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
33^ος 66/30-05-2003 (85980/04-06-2003) (4-10-2003)				ΣΟΛ	ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ ΙΩΑΝΝ.
34^ος 66/30-05-2003 (85980/04-06-2003) (4-10-2003)				ΣΟΛ	ΠΑΤΑΤΟΥΚΑΣ ΚΥΡ.
35^ος 99937/2-2-2005, (27-4-2005)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι. ΣΤ'επιθεώρησή του
36^ος 99937/2-2-2005, (27-4-2005)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΠΑΤΑΤΟΥΚΑΣ ΚΥΡ. Β' επιθεώρησή του
37^ος 99937/2-2-2005, (27-4-2005)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι. ΣΤ'επιθεώρησή του
38^ος 99937/2-2-2005, (27-4-2005)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΠΑΤΑΤΟΥΚΑΣ ΚΥΡ. Β' επιθεώρησή του
39^ος 108483/9-3-2006 (15-12-2006)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι. Η 'επιθεώρησή του
40^ος 108483/9-3-2006 (15-12-2006)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι. Θ 'επιθεώρησή του
41^ος 108483/9-3-2006 (15-12-2006)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΠΑΤΑΤΟΥΚΑΣ ΚΥΡ. Γ' επιθεώρησή του
42^ος 108483/9-3-2006 (15-12-2006)				Σ.Ο.Λ.	κ.ΠΑΤΑΤΟΥΚΑΣ ΚΥΡ. Δ 'επιθεώρησή του
43^ος ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΛΕΓΧΟΣ		ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΓΡΑΦ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ			κ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΩΣΤΟΥΛΑ
44^ος 16-4-2007		ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ			κ.ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
45^ος 16-4-2007		ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ			κ.ΠΟΛΥΓΕΝΗ ΣΟΦΙΑ
46^ος 116009/6-3-2007 (11-10-2007)		Σ.Ο.Λ.			κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι. Ι 'επιθεώρησή του
47^ος 116009/6-3-2007 (11-10-2007)		Σ.Ο.Λ.			κ.ΠΑΤΑΤΟΥΚΑΣ ΚΥΡ. Ε' επιθεώρησή του
48^ος 116009/6-3-2007 (11-10-2007)		Σ.Ο.Λ.			κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι. ΙΑ 'επιθεώρησή του
49^ος 116009/6-3-2007 (11-10-2007)		Σ.Ο.Λ.			κ.ΠΑΤΑΤΟΥΚΑΣ ΚΥΡ. ΣΤ'επιθεώρησή του
50^ος 19-11-2007		ΔΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ			κ.ΦΡΑΓΚΟΣ ΣΠΥΡ.Β'επιθεώρησή του
51^Ος 1234325/7-2-2008 (30-10-2008) Σ.Ο.Λ. κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι		Σ.Ο.Λ.			κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι
52^Ος 1234325/7-2-2008 (30-10-2008)		Σ.Ο.Λ.			κ.ΒΛΑΧΟΣ ΚΩΝ.
53^Ος 1234325/7-2-2008 (30-10-2008)		Σ.Ο.Λ.			κ.ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΣ Ι.
54^Ος 1234325/7-2-2008 (30-10-2008)		Σ.Ο.Λ.			κ.ΒΛΑΧΟΣ ΚΩΝ.
55^ος50248/9-10-2009		ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ			κ.ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ, κ.ΜΑΝΙΑΤΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ, κ.ΜΕΓΑΛΟΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Κ.
56^ος663/28-2-2011		ΣΔΟΕ ΠΑΤΡΩΝ			κ.ΒΕΛΕΝΤΖΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ κ.ΚΑΝΕΛΗΣ
57^ος888/18-3-2011		ΣΔΟΕ ΠΑΤΡΩΝ			κ.ΒΕΛΕΝΤΖΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ κ.ΓΑΛΑΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Κατά του Π.Δ. εκκρεμεί αίτηση ακυρώσεως στο ΣτΕ, ενώ κατατέθηκε μηνυτήρια αναφορά στο Γραφείο της Προϊσταμένης της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών κ. Παναγιώτα Φάκου (Σχετικό 16), από δεκάδες (!) κατοίκους της Ναυπάκτου για το αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης. Όλοι αυτοί οι κάτοικοι της Ναυπάκτου εξουσιοδότησαν ΕΜΕΝΑ για την κατάθεση αυτής της μήνυσης.

Και λίγους μήνες μετά ο μηνυθείς με … δίκασε στο Επισκοπικό Δικαστήριο…

Στην επίσης γνωστή σε εσάς υπόθεση της ανάκλησης της επιδότησης έχουμε έως και την εμπλοκή του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή. Εδώ, ο κ. Ιερόθεος πέτυχε την ανάκληση της επιδότησης με δύο κολοσσιαία ψεύδη (έχει επίσης κατατεθεί αίτηση ακύρωσης της υπουργικής απόφασης του Υπουργείου Ανάπτυξης που ανακάλεσε απόφαση … άλλου Υπουργείου, ήτοι αυτού του Οικονομικών): 1) ότι δεν έγινε σύννομη διαχείριση της επιδότησης (απεκρύβη το γεγονός ότι το Κεντρικό Όργανο Ελέγχου του Υπουργείου Οικονομικών, το μόνο αρμόδιο Όργανο να αποφανθεί για τη νομιμότητα της επένδυσης, είχε εκδώσει θετικότατη έκθεση), 2) ότι το κτίριο για το οποίο δόθηκε η επιδότηση είχε κηρυχθεί αυθαίρετο. Εδώ συμμετείχε στο έγκλημα ο Λ. Ρακιντζής. Ενώ γνώριζε ότι η έκθεση αυτοψίας είχε ανασταλεί και ότι όλοι οι υπεύθυνοι της Πολεοδομίας Ναυπάκτου είναι υπόδικοι για σωρεία εγκλημάτων για την υπόθεση της κηρύξεως αυθαιρέτου του επίμαχου κτρίου (Σχετικό 17), διαβίβαζε τις σχετικές αναφορές του κ. Ιερόθεου που περιείχαν τα ψεύδη αυτά στο Υπουργείο Ανάπτυξης, επισημαίνοντας δε επί τούτου, στους αποδέκτες των διαβιβαστικών εγγράφων του, τα περί αυθαιρέτου…! Μετά από ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΕΞΩΔΙΚΟ προς τον Λ. Ρακιντζή (στο οποίο ακόμη να λάβω απάντηση…), το οποίο κοινοποίησα στο Γραφείο της Προϊσταμένης της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών (Σχετικό 18) η κ. Φάκου διέταξε προκαταρκτική εξέταση κατά του Λ. Ρακιντζή και για ηθική αυτουργία κατά του κ. Ιερόθεου, για τα αδικήματα της παράβασης καθήκοντος και της ψευδούς βεβαίωσης, και ήδη διενεργείται προκαταρκτική εξέταση υπό στ. ΑΒΜ ΙΑ2013/13283 (Βλ. και σχετικό δημοσίευμα 19).

Τον χειρότερο εαυτό του όμως έναντι της Μονής και εμού, αλλά, εν τέλει, και έναντι της ιδίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Ιεράς Συνόδου, τον έδειξε στην υπόθεση των χρεών από τα πρόστιμα που παρανόμως επέβαλε στην Μονή η σύζυγος του οδηγού του Σεβασμιωτάτου: Μετά τα βεβαίωσή τους, ήρθε και η ώρα της ποινικής ευθύνης. Επειδή εν τω μεταξύ είχε οριστεί τριμελής επιτροπή, εν συνεχεία, δε, εκδόθηκε το Π.Δ. διάλυσης της Μονής και αυτή απορροφήθηκε από την Μονή Αμπελακιώτισσας, το Υπουργείο Οικονομικών, στο οποίο απηύθυνε ερώτημα ο Προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. Μεσολογγίου, απάντησε ότι ποινικά υπόλογοι είναι οι νόμιμοι εκπρόσωποι της Μονής, προ του ορισμού της τριμελούς επιτροπής (για το επίδικο διάστημα 2008-2012), η τριμελής επιτροπή και ο ηγούμενος Αμπελακιώτισας (Σχετικό 20). Αρχικά, η Δ.Ο.Υ. Μεσολογγίου υπέδειξε εκ παραδρομής ως εκπρόσωπο της Μονής τον π. Ιερώνυμο Δελημάρη (του οποίου τα στοιχεία είχαν δηλωθεί και εγγραφεί στην Δ.Ο.Υ. κατά την ίδρυση της Μονής το 1980, ως όμως κατ’ ουσίαν τον άνθρωπο για την επικοινωνία της Δ.Ο.Υ. για τα θέματα της Μονής, ως τον πλέον μορφωμένο τότε μοναχό -έχει δύο πτυχία, μόλις δε συνταξιοδοτήθηκε ως δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο ναυπάκτου). Νόμιμος εκπρόσωπός της Μονής με την έννοια του νόμου έως το 2006 (που εξέπεσε με τη γνωστή κατά τα άνω ποινή της εκπτώσεως από το Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο) ήταν ο π. Σπυρίδων Λογοθέτης. Μετά υπήρχε κενό εκπροσώπησης, λόγω του αδιοίκητου που ο ίδιος ο κ. Ιερόθεος και η Ιερά Σύνοδος βεβαίωναν ότι υπήρχε μέχρι την εκλογή της τριμελούς διαχειριστικής επιτροπής. Έτσι, κατ’ αρχήν ασκήθηκε ποινική δίωξη και παραπέμφθηκε σε δίκη την 11.4.2013 ο π. Ιερώνυμος Δελημάρης στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Μεσολογγίου. Εκεί εξέθεσε τα δεδομένα και το Δικαστήριο ανέβαλε για κρείσσονες αποδείξεις για 12.6.2013, η δε Δ.Ο.Υ. Μεσολογγίου, μετά από έγγραφη διαμαρτυρία του π. Ιερώνυμου, απεκατέστησε την πραγματικότητα και ανακάλεσε το προηγούμενο έγγραφό της, βεβαιώνοντας ότι ο π. Ιερώνυμος Δελημάρης ουδέποτε εκπροσώπησε την Μονή (Σχετικό 21).

Την ίδια ημέρα ο π. Ιερώνυμος Δελημάρης προανήγγειλε ότι θα καταθέσει δια του δικηγόρου του Νίκου Αντωνιάδη αναφορά στο Γραφείο Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος, με την οποία θα τεκμηριώνει την έλλειψη της δικής του ευθύνης και θα ζητά τη δίωξη του ίδιου του κ. Ιεροθέου, διότι λόγω του αδιοίκητου της Μονής το επίδικο διάστημα, όπως ο ίδιος και η Σύνοδος βεβαίωναν όλα αυτά τα έτη, στη θέση του εκπροσώπου της Ιεράς Μονής υπεισήλθε ο ίδιος ο Μητροπολίτης. Η υπόθεση ερευνάται ακόμη, αφού εν τω μεταξύ ασκήθηκε ποινική δίωξη και παραπέμφθηκαν σε δίκη και τα μέλη της τριμελούς και ο ηγούμενος Αμπελακιώτισας (και όχι οι … σύλλογοι δορυφόροι, κατά τον ψευδομάρτυρα Καλλίνικο), η δε δίκη έχει αναβληθεί πλέον για την 22.1.2014. Το φοβερό είναι όμως, ότι ο κ. Ιερόθεος, μόλις πληροφορήθηκε τους ισχυρισμούς του π. Ιερώνυμου Δελημάρη στο ακροατήριο της 11.4.2013, συνέταξε αυθημερόν έγγραφη γνωστοποίηση προς τον Εισαγγελέα Μεσολογγίου, με την οποία –άκουσον-άκουσον– βεβαιώνει τον Εισαγγελέα ότι η Μονή το επίδικο διάστημα … είχε ΝΟΜΙΜΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ και μάλιστα από τον κατηγορούμενο Ιερώνυμο Δελημάρη (Σχετικό 22) !!!- προκαλώντας την αντίδραση του π. Ιερώνυμου Δελημάρη, ο οποίος κατέθεσε μήνυση στην Εισαγγελία για το –αυταπόδεικτο– αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης (Σχετικό 23

Δηλαδή ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, ακύρωσε τον εαυτό του, ακύρωσε και πρόδωσε την Ιερά Σύνοδο, και βεβαίωσε ξαφνικά το ακριβώς αντίθετο από αυτό που βεβαίωνε όλα αυτά τα έτη, προκειμένου να αποφύγει τη δική του ευθύνη, πρωτίστως όμως (και αυτό είναι που μεγιστοποιεί την απαξία της πράξης του) να πετύχει την καταδίκη ενός –εν γνώσει του– αθώου ανθρώπου.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

ΑΙΤΟΥΜΑΙ

Την ακύρωση της προδικασίας, ήτοι την ακύρωση της διαδικασίας ενώπιον του Επισκοπικού Δικαστηρίου και την παραπεμπτικής υπ’ αριθμ. 1/2012 απόφασης του Επισκοπικού Δικαστηρίου, βάση της οποίας συντάχθηκε και το κλητήριο θέσπισμα του Δικαστηρίου Σας, και την κατάργηση της παρούσας δίκης.

Άλλως, την παραπομπή της υπόθεσης στο αρμόδιο Επισκοπικό Δικαστήριο προκειμένου να κριθεί υπό άλλη σύνθεση.

Άλλως, την, κατά ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 250 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και 59 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, αναστολή της ενώπιόν Σας δίκης έως εκδόσεως αμετακλήτου αποφάσεως επί της υπ’ αριθμ. ΑΒΜ Α2013/40 ποινικής δικογραφίας κατά του Πρωτ. Θωμά Βαμβίνη και του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, για τα αδικήματα της παράβασης καθήκοντος και ψευδούς βεβαίωσης, κατ’ άρθρα 259 και 242 του Ποινικού Κώδικα.